Jak klasyfikować komputery i oprogramowanie

Aby składnik do celów bilansowych mógł być zaliczony do środków trwałych, musi spełnić warunki definicji aktywów (art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości), czyli:

1) być kontrolowany przez jednostkę,

2) posiadać wiarygodnie określoną wartość,

3) powstać w wyniku przeszłych zdarzeń,

4) spowodować w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Ponadto definicję środków trwałych spełniają rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki (art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości). Zalicza się do nich w szczególności:

1) nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

2) maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,

3) ulepszenia w obcych środkach trwałych,

4) inwentarz żywy.

Sprzęt komputerowy w księgach rachunkowych

Należy zauważyć, że definicja środków trwałych zawarta w ustawie o rachunkowości jest analogiczna do definicji środków trwałych zawartej w ustawie o CIT. Ma to istotne znaczenie w szczególności w kwestii zdatności do używania i kompletności. W przypadku sprzętu komputerowego oznacza to, że zgodnie z KŚT w księgach ujmuje się zestaw komputerowy, a nie poszczególne części składowe komputera. Drukarki, które mogą być jednocześnie podłączone do kilku zestawów komputerowych, należy ująć w księgach jako odrębne składniki środków trwałych. Przy czym należy pamiętać, że mogą one mieć też inny okres ekonomicznej użyteczności niż komputery.