Zatrudnianie kierowców - harmonogram czasu pracy

Zarówno ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. Nr 92, poz. 879 z późn.zm.), tak jak i kodeks pracy zawiera definicję doby pracowniczej.

Doba pracownicza kierowcy

Doba pracownicza stanowi 24 kolejne godziny, liczone od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy (art. 8 ww. ustawy).

Konsekwencją takiego rozwiązania jest możliwość zaplanowania kierowcy pracy bezpośrednio po tym, jak wykorzysta on prawo do odpoczynku (regularnego lub skróconego). Warunkiem wprowadzenia indywidualnego rozkładu czasu pracy jest zawarcie porozumienia z działającymi w zakładzie związkami zawodowymi, a w przypadku ich braku - z przedstawicielami pracowników. Objęcie kierowców indywidualnym rozkładem czasu pracy nie wymaga zatem zmiany regulaminu pracy. Jeśli takie porozumienie powstanie w stosunku do kierowców, pracodawca będzie mógł stosować indywidualne rozkłady czasu pracy wyłączające stosowanie doby pracowniczej. Tym samym kierowca będzie mógł dwukrotnie w tej samej dobie rozpoczynać pracę (bezpośrednio po odpoczynku dobowym), a praca taka nie będzie pracą w godzinach nadliczbowych - co wynika wprost z art. 8 ust. 2 ustawy o czasie pracy kierowców.

Do końca 2011 r. Państwowa Inspekcja Pracy nie wymagała przestrzegania przepisów o dobie pracowniczej tylko w stosunku do pracowników kierujących pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t lub pojazdów przystosowanych do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą (por. stanowisko w sprawie doby pracowniczej kierowców - pismo Głównego Inspektoratu Pracy z 2 czerwca 2008 r., nr GPP-302-4560-264/08/PE).

Rozwiązania takie są uzasadnione w świetle uregulowań unijnych i międzynarodowych zawartych w szczególności w:

1) rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz