Rozliczenie niedoborów i nadwyżek inwentaryzacyjnych

Terminy i częstotliwość przeprowadzenia inwentaryzacji zostały określone w art. 26 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym generalną zasadą jest, że inwentaryzację przeprowadza się na ostatni dzień roku obrotowego. Inwentaryzację rzeczowych składników aktywów obrotowych przeprowadza się drogą spisu z natury.

Inwentaryzację, procedury i zasady przeprowadzania spisu z natury, sposób rozliczania i kompensaty różnic inwentaryzacyjnych powinny być określone przez kierownika jednostki w zakładowych zasadach (polityce) rachunkowości.

Przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych. Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji. Od charakteru niedoborów i nadwyżek zależy sposób ich rozliczania. Różnice inwentaryzacyjne mogą stanowić niedobory lub nadwyżki.