Wycena zapasów według stałej ceny ewidencyjnej

Joanna Gawrońska

biegły rewident

Składniki rzeczowych aktywów obrotowych mogą być na dzień ich nabycia lub wytworzenia ujmowane w księgach rachunkowych w cenach przyjętych do ewidencji, z uwzględnieniem różnic między tymi cenami a rzeczywistymi cenami ich nabycia albo zakupu lub kosztami wytworzenia, czyli w tzw. stałej cenie ewidencyjnej. Ujmowanie aktywów obrotowych według stałej ceny ewidencyjnej powoduje konieczność prowadzenia dodatkowych kont korygujących wartość danego składnika. Na kontach tych zapisywane są odchylenia od cen ewidencyjnych stanowiące różnicę między rzeczywistymi cenami zakupu lub nabycia a cenami przyjętymi do ewidencji składników majątku.

W bilansie salda kont odchyleń od cen ewidencyjnych poszczególnych składników majątku korygują ich wartość, tak aby doprowadzić ją do ceny zakupu, nabycia lub kosztu wytworzenia (nie wyższych od ich cen sprzedaży netto na dzień bilansowy). W zależności od tego, czy cena ewidencyjna składnika majątku jest wyższa lub niższa od jego ceny zakupu, nabycia lub kosztu wytworzenia, powstała różnica stanowi odchylenie kredytowe lub debetowe od ceny ewidencyjnej. Odchylenia debetowe zwiększają ich wartość, a odchylenia kredytowe zmniejszają ją.