Porada
Ewidencjonowanie należności
Należności są kategorią oznaczającą wymagane od odbiorców zapłaty. Są to więc aktywa jednostki, ponieważ zgodnie z definicją aktywów z ustawy o rachunkowości są one kontrolowane przez jednostkę, posiadają wiarygodnie określoną wartość i powstają w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Jak dokonać ich ewidencji w księgach rachunkowych?
Marianna Sobolewska
Należności można podzielić według różnych kryteriów. Do najważniejszych z nich należą:
1) termin płatności - należności krótkoterminowe i długoterminowe,
2) stopień wymagalności - należności prawidłowe (terminowe) i przeterminowane (przedawnione),
3) tytuł powstania - należności z tytułu dostaw, robót i usług, wypłaconych zaliczek, kar umownych, karnych odsetek itd.,
4) obszar rozliczeń - należności krajowe i zagraniczne,
5) osoba dłużnika - należności od odbiorców produktów i usług, od pracowników, budżetowe itd.,
6) stopień realności - należności pewne, wątpliwe i sporne.
W bilansie należności są ujmowane:
l w aktywach trwałych - jako należności długoterminowe,
l w aktywach obrotowych - jako należności krótkoterminowe,
l z podziałem na należności od jednostek powiązanych i od pozostałych jednostek oraz na tytuły powstania należności:
- z tytułu dostaw i usług o okresie spłaty do 12 miesięcy oraz powyżej 12 miesięcy,
- z tytułu podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych oraz innych świadczeń,
- inne,
- dochodzone na drodze sądowej.
Należności z tytułu dostaw i usług, bez względu na termin płatności, zalicza się do należności krótkoterminowych. Należności z pozostałych tytułów, płatne do 12 miesięcy od dnia bilansowego, zalicza się do aktywów obrotowych, natomiast płatne w okresie dłuższym niż 12 miesięcy - do aktywów trwałych.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
