Metoda FIFO przy wycenie rozchodu zapasów i walut

Jerzy Rybka

główny księgowy w spółce z o.o., licencja MF

Wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów obrotowych należy wyceniać w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania wartości ich rozchodu, w tym zużycia i sprzedaży. Stosowana metoda wyceny wpływa na wysokość wyniku finansowego oraz na wartość bilansową zapasów. Dlatego należy szczegółowo rozważyć, która metoda jest najbardziej odpowiednia z punktu widzenia rzetelności sprawozdania finansowego. Metody wyceny rozchodu - ze względu na ich jednakowy charakter - można też stosować do walut.

Na dzień bilansowy, a także na dzień nabycia, zapasy w postaci kupionych materiałów i towarów należy wyceniać w cenie nabycia. Cena nabycia obejmuje cenę zakupu oraz wszelkie koszty związane z zakupem. Jeżeli koszty zakupu nie są istotne i ich poziom nie wpływa znacząco na stan aktywów i wynik finansowy jednostki, można je odnosić bezpośrednio w koszty okresu, nie dodając ich do wartości magazynowej zapasów. Zapasy wytwarzane przez jednostkę wyceniane są według kosztu wytworzenia.