Działalność w formie zakładu - opodatkowanie zagranicznych dochodów

Katarzyna Czajkowska-Matosiuk

Definicję zakładu zawiera art. 5 Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzorzec dla poszczególnych dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z nią określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Obejmuje ono w szczególności siedzibę zarządu, filię, biuro, zakład fabryczny, warsztat oraz kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

PRZYKŁAD

Polska spółka zarejestrowała w Niemczech własny oddział, za którego pośrednictwem prowadzi działalność gospodarczą w tym kraju. Ponieważ zarejestrowany oddział jest stałą placówką, przez którą w Niemczech jest prowadzona działalność polskiej spółki, stanowi ona zakład w znaczeniu przepisów polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania¹.

Właściciel firmy mającej siedzibę w Polsce dochody uzyskane z tytułu działalności gospodarczej zasadniczo opodatkowuje tylko według polskich przepisów. Zasada ta obowiązuje również w stosunku do dochodów z działalności gospodarczej uzyskiwanych za granicą. Z jednym, ale w praktyce bardzo szerokim wyjątkiem. Dotyczy on dochodów uzyskiwanych za pośrednictwem zakładu w znaczeniu przepisów dwustronnej umowy zawartej przez Polskę z krajem, w którym dany przedsiębiorca działa.

Decydując się na podjęcie działalności w innym kraju, przedsiębiorca musi więc w pierwszej kolejności ustalić - czy działalność w danym kraju będzie prowadził w formie zakładu. Dochody osiągnięte za pośrednictwem zakładu są bowiem opodatkowane w tym kraju według jego wewnętrznych przepisów.