Wzory pism podatkowych

Wstęp

Niniejsza publikacja stanowi przekrojowy przewodnik po wzorach pism podatkowych, jakie każdy podatnik może spotkać w swojej praktyce gospodarczej. Autorzy przybliżają zasady sporządzenia każdego z nich oraz umieszczają przykładowe wzory. Jest to wiedza bardzo praktyczna, która pozwala z jednej strony skorzystać z ulg podatkowych, takich jak umorzenie zaległości podatkowej czy rozłożenie jej na raty, a z drugiej strony pozwala uniknąć negatywnych konsekwencji niezłożenia określonych oświadczeń w terminie.

Należy jednak zdawać sobie sprawę, że wiele z omówionych tu pism, np. odwołanie od decyzji urzędu skarbowego czy skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego, wymaga daleko głębszej wiedzy podatkowej, niż tylko zasady sporządzenia danego pisma. Znajomość tych zasad daje nam narzędzie, które przy odpowiednim zastosowaniu oraz przy użyciu odpowiednich argumentów pomoże pozytywnie załatwić naszą sprawę. Nie mogliśmy ich jednak pominąć, ponieważ bez znajomości tego narzędzia nie można przeprowadzić danej sprawy, także i tej wiedzy nie da się przecenić.

Czytelnikom zwracamy uwagę na omówiony tu nowy wniosek w sprawie uzyskania indywidualnej interpretacji podatkowej ORD-IN. Ustawodawca przewidział dla niego urzędowy wzór, ale to podatnik musi go wypełnić.

Warto zaznaczyć, że coraz częściej organy podatkowe udostępniają podatnikom wewnętrznie opracowane wzory pism (szczególnie dotyczy to wniosków i oświadczeń). Należy pochwalić taką inicjatywę, ponieważ na pewno ułatwia to załatwienie każdej sprawy. Organ podatkowy ma jednak obowiązek przyjąć każde pismo sporządzone i złożone zgodnie z prawem.

1. Instytucja czynnego żalu

Instytucja czynnego żalu pozwala sprawcy przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego na uchylenie się od kary. Nie podlega bowiem karze sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił o tym organ powołany do ścigania, ujawniając istotne okoliczności tego czynu, w szczególności osoby współdziałające w jego popełnieniu. Zawiadomienie powinno być złożone na piśmie albo przekazane ustnie do protokołu. Instytucja czynnego żalu wiąże się z koniecznością uiszczenia w całości wymagalnej należności publicznoprawnej uszczuplonej popełnionym czynem zabronionym. Jeżeli czyn zabroniony nie polega na uszczupleniu tej należności, a orzeczenie przepadku przedmiotów jest obowiązkowe, sprawca powinien złożyć te przedmioty, natomiast w razie niemożności ich złożenia - uiścić ich równowartość pieniężną. Instytucja czynnego żalu nie ma przy tym zastosowania wobec sprawcy, który: