Czas pracy kierowców - nowelizacja ustawy

Jarosław Dąbek

Ostatnia nowelizacja ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. Nr 92, poz. 879 z późn.zm.) miała miejsce w tym roku. Podstawowym celem ustawy z 26 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 99, poz. 661) jest wypełnienie obowiązków państwa członkowskiego określonych wprost oraz uregulowanie kwestii, pozostawionych do jego uznania, wynikających z rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.Urz. UE L 102 z 11.04.2006 r., str. 1). Rozporządzenie to weszło w życie 11 kwietnia 2007 r., z wyłączeniem przepisów dotyczących tachografów cyfrowych (art. 10 ust. 5, art. 26 ust. 3 i 4 oraz art. 27), które zaczęły obowiązywać od 1 maja 2006 r.

Poniżej przedstawimy najważniejsze zmiany wprowadzone tą nowelizacją.

Komunikacja miejska

Do ustawy o czasie pracy kierowców wprowadzono nową regulację w zakresie czasu prowadzenia pojazdu, przerw w prowadzeniu i okresów odpoczynku dla kierowców wykonujących przewozy regularne osób na trasach nieprzekraczających 50 km. Ponieważ ustawa generalnie regulowała czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, natomiast art. 15 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 nie precyzuje formy zatrudnienia kierowców, ustawodawca uznał za uzasadnione objęcie regulacją krajową wszystkich kierowców, którzy wykonują te przewozy, również niebędących pracownikami.