Nieruchomości inwestycyjne - według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej

Wraz z poprawą ogólnej sytuacji finansowej wielu podmiotów gospodarczych oraz obserwowanym w ostatnich latach dynamicznym wzrostem cen nieruchomości na polskim rynku wiele firm decyduje się na lokowanie wolnych środków pieniężnych w nieruchomości. Aktywa te w praktyce gospodarczej nie są wykorzystywane na własne potrzeby, lecz utrzymywane w celach inwestycyjnych - przyrostu ich wartości lub uzyskiwania innych pożytków. W przypadku niektórych nieruchomości posiadanych przez jednostki, podstawowym źródłem dochodu są przychody z najmu powierzchni lokalowej, a procent powierzchni wykorzystywanej na własne potrzeby w stosunku do ogólnej powierzchni danej nieruchomości jest nieznaczny.

Wraz ze wzrostem zainteresowania tego rodzaju inwestycjami warto więc przyjrzeć się, w jaki sposób nieruchomości inwestycyjne są ujmowane i wyceniane w sprawozdaniach finansowych sporządzanych zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej. Możliwe do zastosowania modele różnią się bowiem od siebie, a zastosowanie odmiennych zasad wyceny - przy znacznym wzroście cen rynkowych nieruchomości obserwowanym w Polsce w ostatnich latach - może spowodować, że obraz sytuacji majątkowej i finansowej, przedstawiany w sprawozdaniu finansowym, będzie się znacząco różnił. Ma to miejsce w sytuacji posiadania przez jednostki gospodarcze aktywów inwestycyjnych nabywanych kilka lat temu, w przypadku których cena nabycia jest dużo niższa od bieżącej ceny rynkowej. Poniżej przedstawione zostaną podstawowe zasady ujmowania i wyceny nieruchomości inwestycyjnych w sprawozdaniach finansowych sporządzanych zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej.