Reprezentacja czy promocja - cienka linia podziału

W dobie gospodarki rynkowej trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie i rozwój podmiotu gospodarczego bez odpowiedniego wsparcia marketingowego. Oczywiście, podejmowane działania powinny być dostosowane do wielkości i zakresu prowadzonej działalności.

Wśród rozlicznych form promocji szczególne znaczenie odgrywa reklama oraz świadome kształtowanie wizerunku i prestiżu firmy, zwane reprezentacją.

Ostatnie nowelizacje - zarówno ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - rozdzieliły obydwa instrumenty marketingowe i zróżnicowały podatkową kwalifikację wydatków z nimi związanych.

Powstałą sytuację, zwłaszcza wobec braku normatywnie ustalonego zakresu semantycznego powyższych pojęć, śmiało można określić jako pułapkę podatkową.

W myśl obowiązującego od początku tego roku nowego brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. (i odpowiednio art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.) za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Należy przypomnieć, iż w poprzedniej wersji (stosowanej do 31 grudnia 2006 r.) wymieniony przepis stanowił o wyłączeniu z kosztów podatkowych tej części kosztów reprezentacji i reklamy niepublicznej, która swą wysokością przekraczała 0,25 proc. przychodów.

W kontekście powyższych zmian - w sumie niezbyt korzystnych dla podatników, choć usuwających kłopotliwy podział na reklamę publiczną i niepubliczną - pierwszoplanowego znaczenia nabiera problem właściwego zdefiniowania określenia reprezentacja i wytyczenia wyraźnej granicy pomiędzy nim a innymi zjawiskami ze sfery marketingu, głównie zaś reklamą.