Środki zaskarżania bezczynności organów podatkowych

Mając na uwadze ochronę praw procesowych strony postępowania podatkowego, ustawodawca wykreował zasadę szybkości i prostoty tego postępowania. Zgodnie z art. 125 § 1 ordynacji podatkowej (o.p.), organy podatkowe powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. Natomiast sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwiane niezwłocznie (art. 125 § 2 ustawy).

Ustawodawca określił maksymalne terminy załatwiania spraw w toku toczącego się postępowania podatkowego. Zgodnie z art. 139 § 1 o.p., załatwienie sprawy wymagającej przeprowadzenia postępowania dowodowego powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, chyba że przepisy omawianej ustawy stanowią inaczej. Należy zauważyć, iż to jedynie organ podatkowy decyduje o tym (jest to rozstrzygnięcie o charakterze uznaniowym), czy dana sprawa posiada znamiona „sprawy szczególnie skomplikowanej”.

W art. 139 § 2 o.p. ustawodawca określił, iż niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone na podstawie dowodów przedstawianych przez stronę, łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania, lub na podstawie faktów powszechnie znanych i dowodów znanych z urzędu organowi prowadzącemu postępowanie. A zatem organ podatkowy w okolicznościach wskazanych w tym unormowaniu powinien załatwić sprawę w terminie krótszym niż 1 miesiąc.