Osoby współpracujące z przedsiębiorcą - wybrane aspekty podatkowe

Osoby prowadzące działalność gospodarczą często korzystają z pomocy członków najbliższej rodziny. W wielu przypadkach posiadają oni status tzw. osób współpracujących (por. np. art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.f.).

Przepisy podatkowe nie zawierają definicji osób współpracujących. Definicja taka zawarta jest w przepisach ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z art. 8 ust. 11 tej ustawy za osobę współpracującą z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające. Osoby te muszą jednak spełniać łącznie dwa warunki: pozostawać z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność we wspólnym gospodarstwie domowym oraz współpracować z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność przy prowadzeniu tej działalności. Nie dotyczy to jednak osób, z którymi zawarta została umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.

Przychodem z działalności gospodarczej jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Ustawodawca uczynił tu jednak pewien wyjątek - zasada ta nie dotyczy świadczeń otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn (art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o p.d.o.f.).