Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych - finansowanie i administrowanie środkami

Pracodawca jest obowiązany zaspokajać w miarę posiadanych środków socjalne potrzeby pracowników. Cytowany przepis art. 94 pkt 8 k.p. jest wyrazem konkretyzacji dyrektywy obligującej pracodawcę, aby stosownie do możliwości i warunków zaspokajał bytowe, socjalne i kulturalne potrzeby pracowników, będącej jedną z podstawowych zasad prawa pracy. Wymieniona dyrektywa została rozwinięta w ustawie z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. Nr 70, poz. 335 z późn.zm.) określającej zasady tworzenia i gospodarowania środkami funduszu.

Podstawowym źródłem zasilenia funduszu w przedsiębiorstwie jest corocznie dokonywany odpis ze środków uzyskanych z prowadzonej działalności, będących przychodem pracodawcy. Fundusz jest odpowiednio naliczany w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. W myśl przepisów ustawy odpis na fundusz podlega zwiększeniu m.in.:

• na każdego pracownika zatrudnionego w szczególnie uciążliwych warunkach,

• na każdą zatrudnioną osobę legitymującą się, wydanym we właściwym trybie, orzeczeniem potwierdzającym znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności,

• na każdego emeryta lub rencistę, jeżeli pracodawca sprawuje opiekę socjalną nad emerytami i rencistami.