Obrót programami komputerowymi

Pojęcia „program komputerowy” nie definiuje ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa nr 91/250/EEC Rady Ministrów z 14 maja 1991 r. o ochronie prawnej programów komputerowych (OJ No. L.122 z 17 maja 1991 r.).

Tak pojmowany program komputerowy - jako celowy zbiór określonych instrukcji - ma jednak zawsze charakter dobra niematerialnego, niezależnie od tego, czy jest utworem w ujęciu prawa autorskiego. Tak też do końca 1998 r. był traktowany w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz.U. Nr 6, poz. 35 z późn.zm.), w ramach którego programy komputerowe zaliczane były do wartości niematerialnych i prawnych obok praw autorskich i licencji.

W obecnych regulacjach podatku dochodowego (art. 22b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wartościami niematerialnymi i prawnymi są jednak jedynie prawa autorskie i licencje, w tym do programów komputerowych. Oznacza to, że nabywane przez podatników programy komputerowe niewiążące się z jednoczesnym nabyciem praw autorskich lub licencji do tych programów nie są zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych, co nie powoduje jednak, że przestały one stanowić dobra niematerialne.