Inwestycje - ewidencja księgowa i wycena (cz. I)

Ustawa z 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz.U. Nr 113, poz. 1186) wprowadziła nowe pojęcie - inwestycji, niefunkcjonujące wcześniej w przepisach ustawy. W ustawie z 29 września 1994 r. o rachunkowości wprawdzie istniało pojęcie inwestycji rozpoczętych, ale dotyczyło ono jedynie tzw. inwestycji rzeczowych oznaczających ogół poniesionych kosztów pozostających w bezpośrednim związku z nie zakończoną jeszcze budową, montażem lub przekazaniem do używania nowego lub ulepszeniem już istniejącego środka trwałego.

W znowelizowanej ustawie dotychczasowe pojęcie inwestycji rozpoczętych zastąpiono nazwą „środki trwałe w budowie”. Dzięki temu wyodrębniono specyficzną, odrębną kategorię majątkową zaliczaną do środków trwałych niepodlegających jeszcze eksploatacji, natomiast na inwestycje spojrzano zupełnie inaczej.

Według postanowień ustawy inwestycje to aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania z nich przychodów w formie odsetek, dywidend od udziałów w zyskach lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia tych korzyści.

Tak skonstruowana definicja zalicza do kategorii inwestycji:

1) inwestycje majątkowe (nieruchomości i wartości niematerialne i prawne),

2) aktywa finansowe zarówno długoterminowe zaliczane do aktywów trwałych, jak i krótkoterminowe zaliczane do aktywów obrotowych, a w szczególności: udziały lub akcje i inne papiery wartościowe, udzielone pożyczki i pozostałe aktywa finansowe; kryterium podziału na aktywa długo- lub krótkoterminowe pozostał okres 1 roku.