Przykładowe rozliczenie różnic inwentaryzacyjnych

Dzień kończący rok jest z różnych względów dniem szczególnym. Jednak dzień kończący rok obrotowy jest dla przedsiębiorstw dodatkowo pracochłonny. Z tego też względu dla służb finansowo-księgowych jest on, z powodu zakresu prac, wyjątkowo długi - w wielu przedsiębiorstwach „trwa” aż do końca marca roku następnego.

Jednak dla zagadnień związanych z inwentaryzacją może „trwać” tylko do 15 stycznia 2004 r. Jest to ostateczny ustawowy termin rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych. Zagadnienie inwentaryzacji jest powszechnie znane. Zasady, metody przeprowadzania oraz częstotliwość przeprowadzania inwentaryzacji omówiliśmy w poprzednich numerach „Prawa Przedsiębiorcy”. Warto jednak zapoznać się z praktycznym przykładem rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych, który przedstawiamy w tym artykule.

Najmniej problemów przysparzają środki trwałe. Pomimo że każdy podmiot może stosować inny sposób ewidencjonowania i dokumentowania stanu swoich aktywów trwałych, to ewidencja prowadzona dla środków trwałych w różnych przedsiębiorstwach nie różni się w sposób istotny. Ewidencja w tym zakresie zawsze zawiera informacje ilościowo-wartościowe, co ułatwia porównanie stanu ewidencyjnego z przeprowadzonym spisem. Inwentaryzację środków trwałych oraz maszyn i urządzeń wchodzących w skład środków trwałych w budowie, znajdujących się na terenie strzeżonym, można przeprowadzić raz w ciągu 4 lat. Dla tych aktywów ustalenie różnic inwentaryzacyjnych i ich rozliczanie nie stanowi problemu. Po ustaleniu niedoborów i nadwyżek, niedobory podlegają dalszemu rozliczeniu (ustalenie przyczyn, obciążenie osób odpowiedzialnych itp.), natomiast nadwyżki ujawniane są w ewidencji księgowej poprzez przyjęcie aktywów na stan. Niedobory i nadwyżki aktywów trwałych nie podlegają kompensacie.