Uiszczenie opłaty targowej

Zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych opłata targowa jest opłatą dzienną, pobieraną od osób fizycznych, prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej. Nie ma zatem podstaw do pobierania tej opłaty w formie abonamentów (tak np. NSA w Białymstoku w wyroku z 26 września 2000 r., sygn. akt S.A./Bk 407/2000). Pobieranie opłaty targowej w formie opłat abonamentowych pozostawałoby w sprzeczności z ogólną zasadą prawa podatkowego, zgodnie z którą nie można żądać zapłacenia należności podatkowej bez uprzedniego powstania zobowiązania podatkowego. Obowiązek uiszczenia opłaty targowej powstaje wraz z dokonywaniem w danym dniu sprzedaży na targowisku. Pobieranie tej opłaty z góry za okres, który jeszcze nie minął, oznacza pobieranie należności podatkowej, mimo że obowiązek podatkowy w danym podatku nie powstał. Konieczność uiszczenia opłaty targowej powstaje bowiem wtedy, gdy obowiązek podatkowy skonkretyzuje się i przeobrazi w zobowiązanie podatkowe (tak NSA w Katowicach w wyroku z 10 lipca 2001 r., sygn. akt I SA/Ka 508/01). Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się od osób lub jednostek „dokonujących sprzedaży na targowiskach”. Opłatę targową pobiera się, niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach, za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko (art. 15 ust. 3 ustawy). Oznacza to, że opłata targowa nie może pełnić innych funkcji niż podatkowe - np. jako forma rezerwacji miejsca dla handlu.