Inwestycje krótkoterminowe

Przepisy znowelizowanej ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694) nie rozróżniają pojęcia inwestycji krótkoterminowych i długoterminowych. Zawierają jedynie ogólną definicję inwestycji. Po to, żeby dokonać podziału na inwestycje długo- i krótkoterminowe, niezbędne jest przeanalizowanie struktury bilansu zawartego w załączniku nr 1 do ustawy oraz uwzględnienia różnych definicji zawartych w art. 3 ust. 1 tej ustawy. Osobom zobowiązanym do stosowania przepisów ustawy przysparza to sporo problemów, ponieważ konieczna jest łączna interpretacja zapisów zawartych w art. 3 ust. 1:

- pkt 12 - definiującym pojęcie aktywów,

- pkt 17 - definiującym pojęcie inwestycji,

- pkt 18 lit. b - określającym kryterium czasowe zaliczenia aktywów finansowych do aktywów obrotowych,

- pkt 23 - definiującym instrumenty finansowe,

- pkt 24 - definiującym aktywa finansowe,

- pkt 25 - definiującym aktywa pieniężne,

- pkt 26 - definiującym instrumenty kapitałowe,

oraz grupy B.III. pasywów bilansu.

Biorąc pod uwagę powyższe zapisy zawarte zarówno w treści ustawy o rachunkowości, jak i we wzorze bilansu znajdującym się w załączniku nr 1, można by inwestycje krótkoterminowe zdefiniować jako: krótkoterminowe aktywa finansowe, którymi są instrumenty kapitałowe wyemitowane przez inne jednostki (do których zalicza się m.in. udziały, akcje), a także wynikające z kontraktu prawo do otrzymania aktywów pieniężnych lub prawo do wymiany instrumentów finansowych z inną jednostką na korzystnych warunkach oraz aktywa pieniężne (krajowe środki płatnicze, waluty obce i dewizy).