Inwentaryzacja

Jednym z kluczowych zagadnień związanych z procedurą zamknięcia ksiąg rachunkowych jednostki i sporządzeniem rocznego sprawozdania finansowego jest przeprowadzenie inwentaryzacji składników aktywów i pasywów. Wyniki prac inwentaryzacyjnych mają bowiem bezpośredni wpływ na dane ewidencyjne dotyczące aktywów i pasywów prezentowanych w sprawozdaniu finansowym.

Ogólnie biorąc, inwentaryzacja składników aktywów i pasywów jednostki polega na ustaleniu ich rzeczywistego stanu na określony dzień (zwykle na dzień bilansowy). Ustalenie rzeczywistego stanu składników aktywów i pasywów w drodze inwentaryzacji musi być przez jednostkę udokumentowane. Istnieją rozmaite sposoby przeprowadzania inwentaryzacji, zaś zastosowanie danego sposobu jest uzależnione od rodzaju składników inwentaryzowanych aktywów i pasywów.

Generalnie można spotkać trzy podstawowe sposoby przeprowadzania inwentaryzacji:

• Spis z natury - polegający na pomiarze, ważeniu lub liczeniu składników majątkowych. Ta metoda stosowana jest przede wszystkim w odniesieniu do środków trwałych i środków trwałych w budowie w postaci maszyn i urządzeń, zapasów (materiałów, towarów, produkcji nie zakończonej oraz wyrobów gotowych), środków pieniężnych, czeków, weksli, papierów wartościowych.

• Uzgodnienie szeroko rozumianych rozrachunków (czyli należności i zobowiązań) z kontrahentami jednostki, a więc np. bankami, odbiorcami, dostawcami. Uzgodnienie takie składa się z dwóch etapów: najpierw - jednostka informuje kontrahenta o wysokości i składnikach salda należności od niego lub zobowiązania wobec niego, następnie zaś kontrahent potwierdza to saldo lub wskazuje ewentualne różnice, podając równocześnie ich przyczyny (np. przesunięcia w czasie, brak dokumentów, kwestie sporne).