Zeznanie roczne PIT-36

Obowiązek złożenia zeznania o wysokości osiągniętego w ciągu roku podatkowego dochodu lub poniesionej w tym roku straty wynika bezpośrednio z art. 45 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.; dalej zwana „ustawą o podatku dochodowym”). Przepis ten nakazuje ponadto, aby zeznanie takie zostało złożone w urzędzie skarbowym według ustalonego wzoru (wzory formularzy zeznania, a także załączników do zeznania obowiązujących w rozliczeniu za 2001 r. zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z 25 września 2001 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznania podatkowego obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - Dz.U. Nr 112, poz. 1200) w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, którego to zeznanie dotyczy. Za rok 2001 zeznanie należy zatem złożyć do 30 kwietnia 2002 r. W tym samym czasie trzeba też dopłacić wynikającą z zeznania różnicę podatku. Oczywiście tylko wtedy, gdy wyliczony na koniec roku podatek jest wyższy od sumy wpłaconych w całym 2001 r. zaliczek.

Tych dwóch czynności nie trzeba jednak dokonać równocześnie. Dlatego wolno np. złożyć zeznanie w lutym lub nawet w styczniu, a podatek zapłacić dopiero w kwietniu. Ważne jest tylko, by brakująca kwota podatku została zapłacona najpóźniej 30 kwietnia 2002 r. Nie powinno się natomiast postępować odwrotnie, tzn. najpierw dopłacić brakujący podatek, a dopiero później złożyć zeznanie. W takim bowiem przypadku urząd skarbowy nie bardzo wiedząc z czego wynika wpłata, będzie zmuszony wezwać nas do złożenia stosownych wyjaśnień. Niczego też w tym przypadku nie zmienia fakt, że na przekazie wpłaty określa się jako tytuł i podstawę wpłaty zeznanie podatkowe (PIT-36 lub PIT-37). W chwili otrzymania wpłaty urząd skarbowy zeznaniem tym bowiem jeszcze nie dysponuje.