Zwroty w podatku od towarów i usług

Artykuł 21 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 z późn.zm.) stanowi, iż w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 19 ust. 2 ustawy, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe (zwrot pośredni). Powyższa różnica podatku podlega zaś zwrotowi, gdy całość lub część sprzedaży towarów opodatkowanych jest stawką niższą niż stawka podstawowa (22 proc.) bądź też podatnik dokonuje zakupu towarów zaliczanych do środków trwałych. Ustawodawca w ustawie o VAT ściśle określił sytuacje, w których następuje zwrot bezpośredni, a kiedy pośredni nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

Zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy podatnika, czyli tzw. zwrot bezpośredni, może nastąpić jedynie w dwóch sytuacjach:

1) gdy całość lub część sprzedaży towarów opodatkowanych jest stawką niższą niż stawka określona w art. 18 ust. 1 (czyli stawka 22 proc.) - stanowi o tym art. 21 ust. 2 ustawy; w tej sytuacji zwrot bezpośredni nastąpi, gdy podatnik w danym okresie rozliczeniowym (czyli w miesiącu) dokona sprzedaży ze stawką obniżoną i jednocześnie w deklaracji za ten miesiąc wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym,

2) przy nabyciu towarów i usług, które na podstawie odrębnych przepisów zaliczane są przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji; podatnikom dokonującym sprzedaży towarów opodatkowanych wyłącznie stawką 22 proc., u których podatek naliczony jest wyższy od podatku należnego, przysługuje zwrot podatku z urzędu skarbowego w kwocie nie wyższej od kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, zaliczanych do środków trwałych (art. 21 ust. 3 ustawy).