Dowody księgowe a ustawa o języku polskim

Dowody księgowe a ustawa o języku polskim

Jak rozumieć przepisy regulujące kwestię posługiwania się w obrocie prawnym na terytorium Polski rachunkami i fakturami wystawionymi w języku obcym w powiązaniu z ustawą o języku polskim? W jakim zakresie przepisy te dotyczą obrotu gospodarczego z kontrahentami zagranicznymi?

Andrzej W. z Kielc

Stosownie do postanowień art. 4 ustawy z 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz.U. Nr 90, poz. 999 z późn.zm.) językiem urzędowym w Polsce jest język polski. Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 3 tej ustawy języka polskiego używa się w obrocie prawnym na terytorium Polski pomiędzy podmiotami polskimi oraz gdy jedną ze stron jest podmiot polski. Dotyczy to w szczególności m.in. nazewnictwa towarów i usług, faktur, rachunków, pokwitowań. Posługiwanie się w obrocie prawnym na terenie Polski wyłącznie obcojęzycznymi określeniami, z wyjątkiem nazw własnych, nie jest dozwolone. Artykuł 15 ust. 1 omawianej ustawy przewiduje grzywnę w przypadku niestosowania się do tej zasady.