Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 marca 2025 r., sygn. I SA/Po 777/24

Dnia 20 marca 2025 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Asesor sądowy WSA Michał Ilski Protokolant: starszy specjalista Barbara Dropek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2025 roku sprawy ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia 10 października 2024 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz podatku od towarów i usług z tytułu importu I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...] z dnia 21 czerwca 2024 r., nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] na rzecz skarżącej spółki kwotę [...]- zł (słownie: [...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 18 listopada 2024 r. S. P. wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z 10 października 2024 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...] z 21 czerwca 2024 r. nr [...], określającą skarżącej kwotę długu celnego oraz podatku od towarów i usług z tytułu importu.

Powyższa skarga została wniesiona na tle stanu faktycznego sprawy, w której powołaną wyżej decyzją Naczelnik powiadomił skarżącą o zaksięgowaniu kwoty długu celnego w wysokości [...] zł oraz określił jej kwotę podatku od towarów i usług w prawidłowej wysokości [...] zł. Uzasadniając rozstrzygnięcie wyjaśnił, że 19 lutego 2024 r. zgłoszono do procedury dopuszczenia do obrotu towar opisany jako obrabiarki/szlifierki do wałków, akcesoria do obrabiarki/szlifierki. Zgłaszający zawnioskował przy tym o zwolnienie towarów z należności celnych i podatkowych jako dóbr inwestycyjnych przywożonych w związku z przeniesieniem działalności z państwa trzeciego do Unii, wskazując że w związku z likwidacją za granicą przedsiębiorstwa S. ([...].) L. , produkcja łożysk zostanie przeniesiona do fabryki w P.. Powołując się na przepisy art. 28 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. U. UE. L. z 2009 r. Nr 324, str. 23; dalej: "rozporządzenie 1186") oraz art. 53 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.; dalej: "u.p.t.u."), Naczelnik wskazał, że zaprzestanie produkcji przez przedsiębiorstwo S. ([...].) L. w [...] nie jest jednoznaczne z przeniesieniem działalności na obszar celny Wspólnoty, ponieważ "S. ([...].)" L. nie zamknęła jeszcze fabryki w L. . Organ podkreślił, że na dzień 21 czerwca 2024 r. firma zagraniczna nie zamknęła jeszcze fabryki ("stan firmy – aktywny") i nie została również zawiązana nowa spółka na terenie Wspólnoty. Maszyny wraz z osprzętem nie zostaną wykorzystane do rozpoczęcia funkcjonowania przedsiębiorstwa w U. E.. Z przedłożonej umowy sprzedaży zawartej 15 lutego 2024 r. wynika, że S. ([...].) L. sprzedaje skarżącej maszyny wraz z osprzętem. Do zgłoszenia celnego zostały dołączone faktury handlowe wraz z oświadczeniem o płatnościach. Naczelnik stanął na stanowisku, że nie ma miejsca przywóz towaru w związku z przeniesieniem przedsiębiorstwa z kraju trzeciego do Unii, a o zwolnienie wnioskuje podmiot, który od lat jest aktywny na terenie Wspólnoty. Podmiot niebędący obywatelem Unii może przenieść swoją działalność gospodarczą na teren Wspólnoty. W tym celu powinien wyrejestrować firmę prowadzoną w swoim kraju i dokonać rejestracji nowej działalności na terenie Unii. W niniejszej sprawie brak jest jakichkolwiek dokumentów świadczących o zaprzestaniu działalności przez S. ([...].) L. w [...] i zarejestrowaniu spółki na terenie Wspólnoty. W ocenie organu pierwszej instancji mamy tu do czynienia z transakcją kupna sprzedaży pomiędzy dwoma różnymi podmiotami, przy czym wpływu na rozstrzygnięcie nie ma przynależność do jednej grupy kapitałowej. Skarżąca jest przedsiębiorstwem działającym w tej samej branży co likwidowany podmiot z [...]. Naczelnik podkreślił, że nie kwestionuje faktu przywiezienia spornego towaru od nadawcy, który ostatecznie zaprzestał (lub zaprzestanie) funkcjonowania w państwie trzecim, ale brak spełnienia wymogu przeniesienia tego przedsiębiorstwa na teren Wspólnoty.