Kryteria uznania nieruchomości za składnik majątku przedsiębiorstwa w kontekście podatku od nieruchomości - Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2024 r., sygn. III FSK 334/24

Fakt niewycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych, opłacania podatku od nieruchomości z konta firmowego oraz innych okoliczności wskazujących na dalszy związek nieruchomości z działalnością gospodarczą uzasadnia uznanie jej za składnik majątku przedsiębiorstwa, nawet jeśli nie była faktycznie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dalkowska, Sędzia NSA Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 listopada 2023 r. sygn. akt I SA/Gd 703/23 w sprawie ze skargi K. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 5 kwietnia 2023 r. nr SKO.410.55.2023 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 listopada 2023 r., I SA/Gd 703/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z 5 kwietnia 2023 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r.

Skarżąca w skardze kasacyjnej zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi:

I. na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 134 § 1, art. 145 § 2 p.p.s.a. w zw. art. 121 w zw. z art. 2a i art. 122 w zw. z art. 187 § 1 i art. 210 § 4 oraz w zw. z art. 219 o.p., a także art. 190 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, jak również w zw. z art. 151 p.p.s.a., poprzez niedostrzeżenie przez sąd uchybień organów podatkowych i oddalenie skargi, polegających na:

- uchyleniu się od obowiązku wnikliwego rozpoznania sprawy, a zwłaszcza przez pobieżną jej analizę oraz zastosowanie w tej sprawie typowej wykładni profiskalnej, tj. nastawionej na zysk z uwagi na przyjęcie, że zdewastowany budynek nieużytkowanej kotłowni węglowej podlega opodatkowaniu najwyższą możliwą stawką (tzn. jak dla nieruchomości potencjalnie związanych z działalnością gospodarczą), a w konsekwencji brak dowodowego wykazania, że skarżąca może faktycznie prowadzić z jego wykorzystaniem działalność gospodarczą i że generuje z tego tytułu jakikolwiek przychód w sytuacji, gdy jest to budynek całkowicie zdewastowany i na pierwszy rzut oka wykluczony z jakiegokolwiek użytkowania chociażby z uwagi na jego stan techniczny,