Wyrok WSA w Kielcach z dnia 12 grudnia 2024 r., sygn. II SA/Ke 314/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański Sędzia WSA Agnieszka Banach po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 grudnia 2024 r. sprawy ze skargi A. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2024 r., [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 2 kwietnia 2024 r., [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania A. G., na podstawie art. 138 § 2 i art. 144 k.p.a. w związku z art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2505 z późn. zm.), zwanej dalej u.p.e.a., uchyliło postanowienie wydane z upoważnienia Prezydenta Miasta K. z 31 października 2023 r.

w przedmiocie nałożenia grzywny na A. G. w wysokości [...] zł,

w celu przymuszenia do wykonania obowiązku określonego w decyzji Prezydenta Miasta K. z 20 stycznia 2005 r. tj. do usunięcia z działek nr ewid.[...] i [...], obręb 0032 przy ul. [...] w K., zgromadzonych tam odpadów w postaci gruntu z wykopów i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

W uzasadnieniu SKO wyjaśniło, że organ I instancji przywołując stan faktyczny sprawy wskazał m.in., że uzyskał 30 marca 2023 r. dokument sporządzony przez uprawnionego geodetę, w którym oszacowano ilość mas ziemnych zalegających na terenie ww. działek w odniesieniu do rzędnych terenu wskazanych na mapie zasadniczej aktualnej na dzień 20 stycznia 2005 r. Z opracowania wynika, że na nieruchomościach nadal zalegają znaczne ilości odpadów, a ich objętość wynosi

1815, 8625m3. Organ nadmienił, że przeprowadził dowód z oględzin, podczas których stwierdzono, że obowiązek wynikający z decyzji Prezydenta Miasta K. z 20 stycznia 2005 r. nie został wykonany - nie podjęto żadnych prac celem usunięcia nawiezionej ziemi i odpadu. Ponadto zdaniem organu, nałożona grzywna w celu przymuszenia stanowi środek mniej dotkliwy niż ewentualne wykonanie zastępcze, gdyż poniesione koszty z nim związane nie podlegają zwrotowi. Koszty wykonania zastępczego mogą znacznie przewyższać koszty poniesione przez osobę zobowiązaną, która samodzielnie dopełniłaby obowiązku. Z uwagi na powyższe, zasadne jest prowadzenie egzekucji administracyjnej. Zastosowany środek egzekucyjny w postaci grzywny będzie najmniej uciążliwy dla zobowiązanego. Organ zaznaczył, że grzywna w celu przymuszenia stanowi formę nacisku, mającą na celu skłonienie zobowiązanego poprzez dolegliwość finansową do wykonania zapisów decyzji. Powinna być nałożona w takiej wysokości, by zmobilizowała zobowiązanego do wykonania obowiązku, a jej celem jest m.in. uniknięcie konieczności sięgnięcia do wykonania zastępczego.