Interpretacja indywidualna z dnia 19 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.840.2024.2.JSZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości rozliczenia transakcji łańcuchowej z udziałem Podmiotów 1 i 3 z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT oraz wystawienia na Podmiot 3 faktury VAT z adnotacją „Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o podatku od towarów i usług”. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 grudnia 2024 r. (wpływ 10 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

„…” sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką z o.o. z siedzibą w miejscowość …, gmina …, województwo …, prowadzącą działalność gospodarczą w branży spożywczej i chemicznej. Spółka zajmuje się eksportem produktów znanych marek i towarów wysokiej jakości na rynki Europy Zachodniej. Produkty oferowane przez Spółkę obejmują napoje gazowane, soki i napoje niegazowane, słodycze, batony czekoladowe, proszki do prania, towary chemiczne. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca rozważa możliwość uczestnictwa w transakcji łańcuchowej i organizowania dostaw towarów z udziałem 3 innych podmiotów, mających siedziby poza terytorium Polski. Schemat dotyczący tego typu sytuacji miałby być następujący:

1.Pierwszym podmiotem w transakcji byłby kontrahent niemiecki [dalej: Podmiot 1]. Podmiot ten zarejestrowany na potrzeby VAT w Niemczech dokona dostawy towarów do Spółki. Podmiot 1 wystawi fakturę, która będzie dokumentować wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz Spółki. Wystawiając fakturę, posłuży się niemieckim numerem VAT UE.

2.Spółka będzie pełniła rolę drugiego podmiotu w transakcji i będzie odpowiedzialna za wystawienie faktury dotyczącej dostawy towarów na rzecz podmiotu z Malty [dalej: Podmiot 3]. Spółka w tym przypadku wystawiając fakturę umieści na niej swój polski numer VAT UE.

3.W rozważanym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym, Podmiot 3 zarejestrowany na potrzeby VAT na Malcie dokona sprzedaży towarów na rzecz podmiotu hiszpańskiego [dalej: Klient końcowy]. Podmiot 3 wystawiając fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów posłuży się numerem VAT UE wydanym na Malcie - Podmiot 3 nie będzie zarejestrowany na potrzeby VAT UE w Hiszpanii.

4.W planowanym zdarzeniu przyszłym, dostawa towarów będzie odbywała się bezpośrednio z terytorium Niemiec na terytorium Hiszpanii. Towar zostanie przewieziony do Klienta końcowego przez Podmiot 1.

5.Spółka pragnie podkreślić, że towary nie zostaną przemieszczone na terytorium Polski.

6.Kontrahenci Spółki - Podmiot 1 i 3, oraz Klient końcowy będą dalej łącznie nazywani: Stronami transakcji.

Wnioskodawca zakłada, że transakcje będą mogły odbywać się w modelu z udziałem 4 uczestników, również w oparciu o dostawców i odbiorców z innych państw członkowskich UE niż wskazane wyżej. Na potrzeby jednak niniejszego wniosku Spółka przyjmuje, że w celu realizacji zamówień będzie współpracować z kontrahentami: Niemiec oraz Malty.

Towary nie będą modyfikowane, ulepszane lub jakkolwiek zmieniane podczas ich transportu z Niemiec do Hiszpanii.

W związku z powyższym, Spółka zastanawia się nad możliwością zastosowania do swoich rozliczeń uproszczone procedury VAT dla transakcji trójstronnych do transakcji między Podmiotem 1, Spółką a Podmiotem 3. Spółka podkreśla, iż wnosi zapytanie wyłącznie o swoją sytuację prawną w świetle wskazanych wyżej przepisów prawa polskiego i wspólnotowego.

W planowanym scenariuszu Spółka, będąc drugim podmiotem w łańcuchu, rozliczyłaby w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od kontrahenta z Niemiec. Z drugiej strony Spółka wystawiłaby fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT na rzecz Podmiotu 3, która będzie zawierać elementy wskazane w art. 136 ust. 1 ustawy o VA7 tj.:

1)adnotację "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu" lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;

2)stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej (Podmiot 3);

3)numer VAT UE Spółki nadany do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, który jest stosowany przez nią wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

4)numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika (Podmiotu 3 - zarejestrowanego na Malcie).

Ponadto Spółka, jako drugi w kolejności podatnik, spełni warunki określone w art. 138 ust. 1 pkt 1 i ust. 5 ustawy o VAT, tj.:

·poda w prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT: ustalone wynagrodzenie z dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatki od wartości dodanej – Podmiotu 3 (osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej obowiązanej do rozliczenia VAT z tytułu tej transakcji);

·wykaże dane o dokonanych transakcjach odpowiednio w deklaracji podatkowej oraz informacjach podsumowujących.

Jednocześnie Spółka oznaczy transakcje w swojej deklaracji oraz informacji podsumowującej odpowiednim kodami dotyczącymi transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1.Spółka prowadzi działalność gospodarczą od stycznia 2011 roku.

2.Przedmiotem transakcji będą napoje bezalkoholowe.

3.Zakupu towaru Spółka dokona celem dalszej odsprzedaży.

4.Tak, Spółka zastosuje jako drugi podmiot w kolejności wobec podmiotu 1 i wobec podmiotu 3 w łańcuchu ten sam numer identyfikacji na potrzeby VAT, który zostałSpółce przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka towarów.

5.Tak, podmiot 3 zostanie wskazany przez Spółkę jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

6.Towar zostanie przewieziony do klienta końcowego przez podmiot 1.

7.Podmiot 1 będzie odpowiedzialny za organizację transportu do miejsca przeznaczenia. Dostawy będą transportowane przez przewoźnika, który będzie działał na rzecz podmiotu 2.

Pytanie

Czy Spółka postąpi prawidłowo, rozliczając transakcję łańcuchową z udziałem Podmiotów 1 i 3 z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT i wystawiając na Podmiot 3 fakturę VAT z adnotacją „Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o podatku od towarów i usług”?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka postąpi prawidłowo rozliczając transakcję łańcuchową z udziałem Podmiotów 1 i 3 z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT i wystawiając na Podmiot 3 fakturę VAT z adnotacją „Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania

Podsumowując poniżej przedstawione uzasadnienie, Spółka stoi na stanowisku, że rozliczając transakcję pomiędzy Podmiotem 1, Spółką oraz Podmiotem 3 będzie mogła zastosować procedurę uproszczoną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, ponieważ:

·Przepisy Dyrektywy VAT nie ograniczają możliwości stosowania procedury uproszczonej do transakcji łańcuchowych, w których uczestniczą tylko trzy podmioty (co znajduje wyraźne potwierdzenie w Notach wyjaśniających);

·Biorąc pod uwagę zasadę pierwszeństwa prawa Unii Europejskiej oraz obowiązek prounijnej wykładni prawa krajowego, polskie przepisy VAT związane z uproszczeniem dotyczącym transakcji trójstronnych powinny być interpretowane w sposób umożliwiający stosowanie procedury uproszczonej do transakcji łańcuchowych, w których uczestniczą więcej niż trzy podmioty, o ile spełnione są określone warunki, i procedura uproszczona stosowana jest wyłącznie w odniesieniu do dostaw pomiędzy trzema uczestnikami tej transakcji łańcuchowej;

·W zakresie transakcji pomiędzy Podmiotem 1, Spółką i Podmiotem 3 są spełnione wszystkie warunki zastosowania uproszczenia dotyczącego transakcji trójstronnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Powyższa zasada ma zastosowanie do tzw. „transakcji łańcuchowych”, będących specyficznym rodzajem transakcji, które charakteryzują się tym, że uczestniczy w nich kilka podmiotów, jednak towary są transportowane bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw. W tym miejscu Wnioskodawca podkreślił, że transakcja pomiędzy Podmiotem 1, Spółką, Podmiotem 3 i Klientem końcowym klasyfikuje się jako transakcja łańcuchowa, gdyż w tym przypadku są spełnione ww. przesłanki.

Co do zasady, w przypadku transakcji łańcuchowych, podmioty są zobowiązane do zarejestrowania się do celów VAT albo w kraju, z którego towary są wysyłane, albo w kraju, do którego towary są dostarczane. Ustawa o VAT przewiduje jednak możliwość zastosowania procedury uproszczonej w zakresie rozliczania transakcji łańcuchowych, która wprowadza wyjątek od wspomnianego obowiązku rejestracji do celów VAT.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

a)dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,

b)drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

c)drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie, inne niż to w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,

d)ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

e)ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są łącznie spełnione następujące warunki:

·trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,

·przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Powyższe przepisy stanowią implementację do polskiego porządku prawnego art. 141 Dyrektywy VAT, który stanowi, że każde państwo członkowskie podejmuje szczególne środki w celu zapewnienia, aby VAT nie by pobierany od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów dokonywanych na jego terytorium na mocy art. 40, w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

a)nabycia towarów dokonuje podatnik, który nie ma siedziby w danym państwie członkowskim, ale który został zidentyfikowany do celów VAT w innym państwie członkowskim;

b)nabycie towarów jest dokonywane do celów ich późniejszej dostawy przez podatnika, o którym mowa w lit. a), na terytorium tego samego państwa członkowskiego;

c)towary nabyte w ten sposób przez podatnika, o którym mowa w lit. a), są bezpośrednio wysyłane lub transportowane z państwa członkowskiego innego niż państwo, w którym został on zidentyfikowany do celów VAT, do osoby, na rzecz której ma on dokonać późniejszej dostawy;

d)osoba, na rzecz której dokonywana jest późniejsza dostawa, jest innym podatnikiem lub osobą prawną niebędącą podatnikiem zidentyfikowaną do celów VAT w tym samym państwie członkowskim;

e)osoba, o której mowa w lit. d), została uznana zgodnie z art. 197 za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT należnego z tytułu dostawy dokonanej przez podatnika, który nie ma siedziby w państwie członkowskim, w którym podatek jest należny.

Spółka pragnie podkreślić, że powyżej wskazany przepis jest jedyną regulacją wywodzącą się z Dyrektywy VAT, przewidującym warunki, których spełnienie jest niezbędne do zastosowania przedmiotowej procedury uproszczonej. Równocześnie w ocenie Wnioskodawcy wyżej wskazany przepis nie przewiduje ile podmiotów powinno uczestniczyć w transakcji łańcuchowej, aby możliwe było zastosowanie procedury uproszczonej. W dyrektywie VAT nie wskazano żadnej precyzyjnej wartości członków transakcji.

Jakakolwiek inna interpretacja polskich przepisów VAT wykraczająca poza te wymogi lub wprowadzająca nowe ograniczenia byłaby uznana za prowadzącą do nieprawidłowego wdrożenia Dyrektywy VAT do prawa krajowego, co w ocenie Spółki zdecydowanie nie było intencją polskiego ustawodawcy. Tym samym, w opinii Spółki art. 135 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o VAT należy interpretować prounijnie, czyli w taki sposób, że procedura uproszczona może by stosowana w odniesieniu do transakcji łańcuchowych, w których uczestniczą nawet więcej niż trzy podmioty.

Prawdą jest, że na podstawie art. 273 Dyrektywy VAT państwa członkowskie mogą nałożyć na podatników inne obowiązki niż te przewidziane w Dyrektywie VAT. Jednak w sytuacjach takich jak wewnątrzwspólnotowe transakcje łańcuchowe, w które są zaangażowane podmioty z różnych krajów, mające zastosowanie przepisy VAT powinny by spójne na poziomie całej transakcji, który to cel może zostać osiągnięty jedynie poprzez ścisłe (rzetelne) wdrożenie zasad Dyrektywy VAT do prawa krajowego. W związku z tym Spółka uważa, że chociaż państwa członkowskie są uprawnione do nakładania na podatników dodatkowych obowiązków, to jednak takie dodatkowe wymogi nie mogą zakłócać porządku prawnego powszechnie akceptowanego przez kraje UE. Co więcej, dodatkowe wymogi, które mogłyby zostać nałożone przez państwo członkowskie (zgodnie z art. 273 dyrektywy VAT) powinny być nacelowane między innymi na zapewnienie prawidłowego poboru VAT i zapobieganie oszustwom podatkowym - a w ocenie Spółki ograniczenie możliwości skorzystania z przedmiotowej procedury uproszczonej, w której wszystkie podmioty są uprawnione do odliczenia podatku naliczonego, nie ma po prostu takiego celu lub nie jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Jeśli więc Polska przyjmie szeroką interpretację ustawy o VAT w zakresie procedury uproszczonej i tym samym wprowadzi rozwiązania odmienne od tych obowiązujących w innych krajach UE, to podmioty z tych innych krajów nie będą mogły stosować przepisów Dyrektywy VAT, co stoi w sprzeczności z zasadą proporcjonalności, a także obowiązkiem prounijnej wykładni prawa krajowego. Mając to na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, art. 273 Dyrektywy VAT nie powinien mieć zastosowania do przedmiotowej kwestii.

Odnosząc ten aspekt do potencjalnej rozbieżności w zakresie interpretacji procedury uproszczonej pomiędzy prawem polskim a prawem Unii Europejskiej, w ocenie Wnioskodawcy polskie regulacje VAT dotyczące przedmiotowego uproszczenia należy interpretować zgodnie z zasadą prounijnej wykładni prawa krajowego - tak jak opisano powyżej. Co istotne, w wyniku przyjęcia takiej interpretacji nie ma ryzyka utraty wpływów podatkowych do budżetu państwa, gdyż w Polsce nie wystąpiłby w tym przypadku podatek należny.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, także fakt transportowania towarów bezpośrednio do Klienta końcowego nie powinien wykluczać prawa do zastosowania procedury uproszczonej do transakcji. W rzeczywistości nie ma przeciwskazań do przedstawienia stanowiska, z którego wynikałoby, że towar może zostać dostarczony do dowolnego kraju członkowskiego UE. Jednakże jedynie pod warunkiem, że w jednym z państw dojdzie do rozliczenia podatku VAT. Co bez wątpienia będzie miało miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, bowiem Podmiot 3 po otrzymaniu faktury od Spółki rozliczy VAT w swoim kraju.

Powyższe podejście znajduje potwierdzenie również w dokumencie z 20 grudnia 2019 r. wydanym przez Dyrekcję Generalną ds. Podatków i Unii Celnej Komisji Europejskiej "Noty wyjaśniające w sprawie zmian w zakresie unijnego podatku VAT w odniesieniu do procedury magazynu typu call-off stock, transakcji łańcuchowych i zwolnień wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów ("szybkie rozwiązania na 2020 r.")" (dalej: "Noty wyjaśniające"). Noty wyjaśniające wyraźnie stanowią, że (sekcja 3.6.17.2., strony 75-77):

·"(...) przepisy dotyczące transakcji łańcuchowych stosuje się niezależnie od liczby stron działających w danym łańcuchu. Uproszczenie dotyczące transakcji trójstronnych ma jednak zastosowanie tylko wówczas, gdy w przypadku transakcji obejmujących trzy strony w tym łańcuchu spełnione są wszystkie warunki tego uproszczenia."

·"(...) należy zauważyć, że dla przedsiębiorstwa C, tj. podmiotu pośredniczącego, nie ma przy sprzedawaniu towarów przedsiębiorstwu D znaczenia, co przedsiębiorstwo D zamierza z tymi towarami zrobić Przedsiębiorstwo C wypełnia swoje zobowiązania wobec przedsiębiorstwa D, wysyłając towary w miejsce uzgodnione przez przedsiębiorstwa C i D. Miejscem tym mogą być obiekty przedsiębiorstwa D lub magazyn zarządzany przez osobę trzecią. W wyniku transakcji między przedsiębiorstwem D i przedsiębiorstwem E, o czym przedsiębiorstwo C może nie wiedzieć, miejscem tym mogą być jednak również obiekty przedsiębiorstwa E. Przedsiębiorstwo C spełnia zatem wymogi określone w art. 141 DV, ponieważ wysyła towary w miejsce, które wskazało przedsiębiorstwo D. Fakt, że przedsiębiorstwo D dokonało sprzedaży na rzecz przedsiębiorstwa E, o czym przedsiębiorstwo C mogło wiedzieć lub nie, nie wpływa na spełnianie przez przedsiębiorstwo C wymogów dotyczących zastosowania zwolnienia."

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, w opinii Spółki może ona zastosować procedurę uproszczoną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, do transakcji pomiędzy Podmiotem 1 i 3, gdyż uwzględniając przepisy art. 141 Dyrektywy VAT oraz posługując się wykładnią prounijną są spełnione wszystkie wymogi stosowania tego uproszczenia , tj.:

·Przed dostawą towarów do Podmiotu 3, Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów rozumianego jako nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są transportowane z Niemiec do Hiszpanii.

·Podmioty 1, 3 i 4 są zarejestrowane w innych niż Polska krajach członkowskich UE.

·Na potrzeby zdarzenia przyszłego Podmiot 1 stosuje numer VAT przyznany mu w Niemczech (numer ten wskazany jest na fakturze, którą otrzyma Spółka).

·Na potrzeby transakcji Spółka stosuje swój numer VAT przyznany w Polsce (którym posłuży się w dokumentowaniu transakcji z Podmiotem 1, jak i 3).

·Na potrzeby transakcji Podmiot 3 posłuży się swoim numerem VAT nadanym w Malcie.

·Wnioskodawca na wystawionej przez siebie fakturze wskaże, że transakcja powinna być rozliczona na zasadach określonych dla transakcji uproszczonej przez Podmiot 3, czym przeniesie obowiązek rozliczenia podatku przez ten podmiot.

·Towary są transportowane bezpośrednio od Podmiotu 1 zlokalizowanego na terytorium Niemiec do Klienta końcowego w Hiszpanii.

·Towary są transportowane przez Podmiot 1.

W ocenie Wnioskodawcy, na powyższe stanowisko nie powinien mieć wpływu fakt, że w rozważanych transakcjach łańcuchowych uczestniczą cztery podmioty. Takie stanowisko wynika z faktu, że Dyrektywa VAT nie wyklucza takie sytuacji w kontekście rozpatrywanej procedury uproszczonej. W ocenie Spółki transport towarów bezpośrednio do Klienta końcowego w Hiszpanii jest również zgodny z Dyrektywą VAT, ponieważ nie dojdzie do uszczuplenia podatku – podatek zostanie rozliczony w państwie siedziby Podmiotu 3. Tym samym Wnioskodawca jest przekonany, że transakcja pomiędzy Stronami transakcji może być objęta procedurą uproszczoną dotyczącą transakcji trójstronnych.

Podsumowując Spółka stoi na stanowisku, że rozliczając transakcję pomiędzy Podmiotami 1, 3 i Klientem końcowym może zastosować procedurę uproszczoną, o której mowa w art. 135 ust. pkt 4 ustawy o VAT, ponieważ:

·przepisy Dyrektywy VAT nie ograniczają możliwości stosowania procedury uproszczonej do transakcji łańcuchowych, w których uczestniczą tylko trzy podmioty - potwierdzenie tego stanowiska można znaleźć w Notach wyjaśniających,

·biorąc pod uwagę zasadę pierwszeństwa prawa Unii Europejskiej oraz obowiązek prounijnej wykładni prawa krajowego, polskie przepisy VAT związane z uproszczeniem dotyczącym transakcji trójstronnych powinny być interpretowane w sposób umożliwiający stosowanie procedury uproszczonej do transakcji łańcuchowych, w których uczestniczą więcej niż trzy podmioty, o ile spełnione są określone warunki przewidziane przez odpowiednie przepisy,

·Spółka posiada informacje, że podobne podejście jest reprezentowane przez organy podatkowe w stosunku do procedury uproszczonej w krajach UE,

·Ponadto stosowanie przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego nie powinno generować ryzyka utraty wpływów podatkowych do budżetu państwa, a ponadto rodzić ryzyka dla zaniżenia podatku, w którymkolwiek z krajów członkowskich.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 i pkt 4 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy:

Ponadto, w myśl art. 25 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie art. 25 ust. 2 ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo spółką z o.o. z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą w branży spożywczej i chemicznej. Zajmujecie się Państwo eksportem produktów znanych marek i towarów wysokiej jakości na rynki Europy Zachodniej. Produkty oferowane przez Państwa obejmują napoje gazowane, soki i napoje niegazowane, słodycze, batony czekoladowe, proszki do prania, towary chemiczne. Jesteście Państwo czynnym podatnikiem VAT w Polsce, zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą rozważają Państwo możliwość uczestnictwa w transakcji łańcuchowej i organizowania dostaw towarów z udziałem 3 innych podmiotów, mających siedziby poza terytorium Polski. Zakładają Państwo, że transakcje będą mogły odbywać się w modelu z udziałem 4 uczestników, również w oparciu o dostawców i odbiorców z innych państw członkowskich UE niż wskazane wyżej. Na potrzeby jednak wniosku przyjmują Państwo, że w celu realizacji zamówień będzie współpracować z kontrahentami: Niemiec oraz Malty. Towary nie będą modyfikowane, ulepszane lub jakkolwiek zmieniane podczas ich transportu z Niemiec do Hiszpanii.

Odnosząc się do kwestii objętych zakresem zadanego pytania należy wskazać, że w celu uproszczenia rozliczeń z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabycia towarów, w art. 135-138 ustawy ustawodawca wprowadził specjalne zasady dotyczące tzw. wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy:

W myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Należy dodać, że stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przy tym, stosownie do art. 136 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy:

W świetle powołanych regulacji, procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na:

‒objęcie obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcę towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu;

‒uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Zatem, pomimo że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, to jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT, jest ostateczny nabywca towaru (trzeci w kolejności podatnik), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Z uwagi na zastosowanie procedury uproszczonej rozliczania podatku VAT w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, w stosunku do drugiego podatnika w łańcuchu ograniczone są obowiązki rejestracyjne dla celów VAT, a podatek jest rozliczany przez ostatniego podatnika.

Procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Z powołanych przepisów prawa wynika, że transakcja trójstronna ma miejsce wówczas gdy spełnione są łącznie następujące warunki: uczestnikami są trzej podatnicy z różnych państw Unii Europejskiej, każdy z podatników jest zarejestrowany w innym państwie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, dostawa towaru formalnie odbywa się między pierwszym i drugim oraz pomiędzy drugim i ostatnim w kolejności, natomiast towar jest fizycznie wydawany przez pierwszego bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi i jest transportowany z terytorium jednego państwa unijnego na obszar innego państwa UE.

Wskazać również należy, że w przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki towaru do konkretnej dostawy. Niemniej jednak, warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną jest to, aby transport towaru został dokonany przez pierwszego lub drugiego uczestnika transakcji lub na ich rzecz.

Łączne zrealizowanie ww. warunków wynikających z art. 135 ust. 1 ustawy umożliwia zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. Jeżeli chociaż jeden z ww. warunków nie jest spełniony, dostawa nie może być uznana za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną dokonywaną w procedurze uproszczonej, a w konsekwencji musi być opodatkowana na zasadach ogólnych.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy dotyczące transakcji łańcuchowych stosuje się niezależnie od liczby stron działających w danym łańcuchu. Przy czym, uproszczenie dotyczące transakcji trójstronnych ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w przypadku transakcji obejmujących trzy strony w łańcuchu spełnione są wszystkie warunki tego uproszczenia. W praktyce tylko jeden z podatników uczestniczących w danym łańcuchu transakcji, tj. ten podatnik w łańcuchu, który dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia, może skorzystać z uproszczenia dotyczącego transakcji trójstronnych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, że w analizowanym przypadku spełnione zostaną warunki wynikające z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy pozwalające zakwalifikować dostawy towarów, realizowane w oparciu o schemat opisany we wniosku, jako wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne. Zakres postawionego we wniosku pytania dotyczy transakcji pomiędzy Podmiotem 1, Państwem a Podmiotem 3. Pierwszym podmiotem w transakcji byłby kontrahent niemiecki (Podmiot 1). Podmiot ten zarejestrowany na potrzeby VAT w Niemczech dokona dostawy towarów do Państwa. Podmiot 1 wystawi fakturę, która będzie dokumentować wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz Państwa. Państwo będą pełnić rolę drugiego podmiotu w transakcji i będą Państwo odpowiedzialni za wystawienie faktury dotyczącej dostawy towarów na rzecz podmiotu z Malty (Podmiot 3). Podmiot 3 zarejestrowany na potrzeby VAT na Malcie dokona sprzedaży towarów na rzecz podmiotu hiszpańskiego ( Klient końcowy). W planowanym zdarzeniu przyszłym, dostawa towarów będzie odbywała się bezpośrednio z terytorium Niemiec na terytorium Hiszpanii. Towar zostanie przewieziony do Klienta końcowego przez Podmiot 1. Podmiot 1 będzie odpowiedzialny za organizację transportu do miejsca przeznaczenia.

Przy czym z powołanych przepisów wynika również, że jeżeli spełnione są łącznie wszystkie przesłanki zawarte w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik ma prawo rozliczenia wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej zgodnie z procedurą uproszczoną.

Jednym z warunków – objęcia transakcji procedurą uproszczoną – wymienionym w ww. przepisie jest konieczność zastosowania przez ostatniego w kolejności podatnika VAT, numeru identyfikacyjnego na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy). W przedstawionych okolicznościach sprawy, Podmiot 3 wystawiając fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów posłuży się numerem VAT UE wydanym na Malcie - Podmiot 3 nie będzie zarejestrowany na potrzeby VAT UE w Hiszpanii. Z kolei w opisanym schemacie transakcji transport towarów odbywał się będzie z terytorium Niemiec na terytorium Hiszpanii, czyli transport towarów będzie miał swoje zakończenie na terytorium Hiszpani.

Zatem zastosowanie przez Podmiot 3 numeru VAT-UE wydanego na Malcie uniemożliwia rozliczenie transakcji pomiędzy Podmiotem 1, Państwem a Podmiotem 3 w ramach ww. procedury uproszczonej, z uwagi na brak spełnienia przesłanki wynikającej z art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy.

Zatem nie będą mieli Państwo możliwości zastosowania do opisanych transakcji procedury uproszczonej odnoszącej się do rozliczania transakcji trójstronnych, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, a w konsekwencji transakcja pomiędzy Państwem a Podmiotem 3 nie powinna zostać udokumentowana fakturą z adnotacją „Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Wobec powyższego Państwa stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).