Postanowienie NSA z dnia 17 grudnia 2024 r., sygn. II FZ 114/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Dumas po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 29 października 2024 r. sygn. akt I SA/Bd 630/24 w przedmiocie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi M. N. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 czerwca 2024 r. nr 0115-KDWT.4011.25.2024.BK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 29 października 2024 r., I SA/Bd 630/24, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi M. N. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 czerwca 2024 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z dnia 26 sierpnia 2024 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 czerwca 2024 r. W uzasadnieniu wniosku podał, że w dniu 28 czerwca 2024 r. wpłynęło na jego skrzynkę e-mail powiadomienie z platformy EPUAP o otrzymaniu pisma z Krajowej Informacji Skarbowej (przedmiotowej interpretacji) ze wskazaniem, że termin odbioru pisma upływał z dniem 11 lipca 2024 r. Skarżący wyjaśnił, że od dnia 27 czerwca do dnia 26 lipca 2024 r. włącznie, przebywał wraz z rodziną w turystycznej podróży zagranicznej w [...]. Skarżący podkreślił, że w trakcie podróży nie było żadnej możliwości, aby zapoznać się z tym pismem, a tym bardziej dokonać jego analizy prawnej, czy też podjąć inne działania prawne. Do faktycznego pobrania pisma i zapoznania się z merytoryczną treścią skarżonego aktu doszło dopiero po powrocie do Polski, tj. w dniu 29 lipca 2024 r. W ocenie skarżącego, w opisanej sytuacji, obiektywnie i bez jego winy, niemożliwym było dochowanie terminu na złożenie skargi. Okres na analizę prawną stanowiska KIS i jego uzasadnienia oraz sporządzenie skargi w tym terminie był zbyt krótki. Skarżący zauważył, że w przedmiotowej sprawie ustawodawca przewidział 30-dniowy termin na możliwość wniesienia skargi do Sądu, a z przyczyn niezależnych od skarżącego okres ten uległ skróceniu o ponad połowę.