Wyrok NSA z dnia 7 listopada 2024 r., sygn. I FSK 614/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. sp. z o.o. w restrukturyzacji w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 października 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 393/22 w sprawie ze skargi T. sp. z o.o. w restrukturyzacji w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 20 stycznia 2022 r., nr 2401-IOV1.4103.178.2021.UŻ UNP: 2401-22-013765 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2015 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. sp. z o.o. w restrukturyzacji w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 25.000 (słownie: dwadzieścia pięć tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 11 października 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 393/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.), dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę T. sp. z o. o. w restrukturyzacji (obecnie T. sp. z o.o., dalej "spółka" lub "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 20 stycznia 2022 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2015 r.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, sąd pierwszej instancji uznał materiał dowodowy zgromadzony w sprawie za kompletny oraz podzielił dokonaną przez organy podatkowe jego ocenę prawną. Tym samym sąd zaakceptował pozbawienie spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez E. sp. z o.o. tytułem dostawy towarów różnego asortymentu. Przedmiotowe faktury nie dokumentowały bowiem rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a jedynie transakcje dokonane w warunkach tzw. karuzeli podatkowej, mające służyć wyłudzeniu nieuprawnionego zwrotu VAT (w wyniku następczego wystawienia przez skarżącą faktur mających dokumentować wewnątrzwspólnotową dostawę tych towarów, dalej "WDT"). W konsekwencji trafnie organy uznały, że również wystawione na rzecz skarżącej przez E. sp. z o.o., R. sp. z o.o. oraz R.1 sp. z o.o. faktury za usługi transportowe nie dają prawa do odliczenia, gdyż nie dokumentują nabycia usług związanych z czynnościami opodatkowanymi spółki. Jednocześnie za prawidłowe sąd uznał stwierdzenie organów, że skoro nie doszło do rzeczywistego przeniesienia na spółkę prawa do rozporządzania towarami wykazanymi w fakturach wystawionych przez E. sp. z o.o., to faktury wystawione przez skarżącą na rzecz zagranicznych podmiotów (D. s.r.o., T.1 s.r.o., E.1 s.r.o., P.1 SIA, E.2 s.r.o. oraz P.2 s.r.o.) oraz E. sp. z o.o. nie dokumentują rzeczywistych transakcji WDT w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. 1054, ze zm.), dalej "ustawa o VAT", bądź czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 28b ust. 1 cytowanej ustawy. Sąd zgodził się przy tym z organami podatkowymi co do tego, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego uprawniony jest wniosek, że przy dokonywaniu zakwestionowanych transakcji skarżąca działała ze świadomością uczestnictwa w oszustwie podatkowym.