Interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.472.2024.2.PM
Podatek od towarów i usług w zakresie dotyczącym prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu oraz w części dotyczącej prawa do wykazania całego podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu jednorazowo w JPK_VAT w deklaracji składanej za okres, w którym doszło do zmiany przeznaczenia Lokalu i w części dotyczącej sposobu wykazywania w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz –jest nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do wykazania całego podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu jednorazowo w JPK_VAT w deklaracji składanej za okres, w którym doszło do zmiany przeznaczenia Lokalu (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) i w części dotyczącej sposobu wykazywania w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu (pytania oznaczone we wniosku nr 4 i nr 5).
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
·prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
·prawa do wykazania całego podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu jednorazowo w JPK_VAT w deklaracji składanej za okres, w którym doszło do zmiany przeznaczenia Lokalu (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3);
·sposobu wykazywania w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu (pytania oznaczone we wniosku nr 4 i nr 5).
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 grudnia 2024 r. (wpływ 10 grudnia 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółka S.A. (dalej: Spółka) posiada w Polsce siedzibę działalności gospodarczej oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).
Spółka nabyła w grudniu 2023 r. lokal mieszkalny (dalej: Lokal). Zakup Lokalu został udokumentowany fakturą z wykazanym podatkiem VAT. Wartość zakupu lokalu przekraczała 15.000 zł.
W grudniu 2023 r. Spółka wynajęła nabyty Lokal osobie fizycznej na cele mieszkaniowe. Z uwagi, iż wynajem na cele mieszkaniowe jest zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT to Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu tego lokalu.
Począwszy od 3 czerwca 2024 r. Lokal jest wynajmowany przez Spółkę na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą na potrzeby związane z tą działalnością. Osoba ta wskazała adres wynajmowanego lokalu jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w CEIDG.
W związku z powyższym w czerwcu 2024 r. zmieniło się przeznaczenie Lokalu z wynajmu na cele mieszkaniowe najemcy na wynajem na cele związane z działalnością gospodarczą najemcy.
Z uwagi na art. 16c pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: ustawa CIT), Lokal nie podlega amortyzacji. Tym samym Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od nabytego Lokalu.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
Lokal opisany we wniosku nie został wprowadzony do środków trwałych Spółki. Lokal został ujęty w księgach Spółki jako inwestycja długoterminowa w nieruchomości. Lokal nie jest składnikiem majątku podlegającym amortyzacji.
Powyższe wynika z faktu, iż Lokal ten nie jest użytkowany na potrzeby własne Spółki tylko jest wynajmowany.
Spółka dokonuje rozliczenia podatku VAT w okresach miesięcznych.
Pytania
1.Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu z uwagi, iż jest on aktualnie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych VAT?
2.W jakiej wysokości Spółka jest uprawniona do wykazania w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu?
3.W jakim okresie Spółka jest uprawniona do wykazania w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu?
4.Na podstawie jakiego dokumentu Spółka jest uprawniona do wykazania w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu?
5.W jakich pozycjach JPK_VAT z deklaracją Spółka powinna wykazać podatek naliczony wynikający z faktury zakupu Lokalu?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Spółki, ma ona prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupu Lokalu z uwagi, iż jest on aktualnie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. 2. Spółka jest uprawniona do wykazania całego podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu jednorazowo w JPK_VAT z deklaracją składanym za czerwiec 2024 r., tj. w deklaracji składanej za okres w którym doszło do zmiany przeznaczenia Lokalu. Całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu Spółka powinna wykazać w pliku JPK w części ewidencyjnej w pozycji K_45 i w części deklaracyjnej w pozycji P_45 na podstawie dokumentu wewnętrznego.
Tym samym:
·Spółka jest uprawniona do wykazania całego podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu jednorazowo,
·Spółka jest uprawniona do wykazania w JPK_VAT z deklaracją składanym za czerwiec całej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu,
·Spółka jest uprawniona do wykazania na podstawie dokumentu wewnętrznego w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu,
·całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu Spółka powinna wykazać w pliku JPK w części ewidencyjnej w pozycji K_45 i w części deklaracyjnej w pozycji P_45.
Uzasadnienie stanowiska:
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790, 1114, 1463 i 1693).
Wobec powyższego, nabycie nieruchomości w celu oddania jej w najem osobie fizycznej na cele mieszkaniowe ma bezpośredni związek z czynnościami zwolnionymi z VAT. Lokal został nabyty w celu najmu, a z uwagi, iż pierwszym najemcą była osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej to Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu w deklaracji składanej za grudzień 2023 r.
Jak wskazano powyżej, warunkiem odliczenia VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, jest wykorzystywanie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
Lokal ten został następnie wynajęty w czerwcu 2024 r. przez Spółkę na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (dalej: Najemca) na potrzeby związane z tą działalnością. Kwestia ta znajduje potwierdzenie w CEIDG, gdyż Najemca wskazał adres wynajmowanego Lokalu jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Wobec powyższego, usługa wynajmu Lokalu od czerwca 2024 r. nie korzysta już ze zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT. Zwolnienie to nie ma zastosowania nawet w przypadku gdy taka nieruchomość jest wynajmowana przez ten podmiot w celu zakwaterowania tam swoich pracowników (patrz wyrok NSA z 26 kwietnia 2023 r., sygn. akt I FSK 524/20, interpretacja DKIS z 14 listopada 2023 r., znak 0112-KDIL2-2.4012.324.2019.11.LS).
Zatem wynajem Lokalu przez Spółkę od czerwca 2024 r. podlega opodatkowaniu VAT.
W konsekwencji zmieniło się przeznaczenie Lokalu z wykorzystywanego do działalności zwolnionej na wykorzystywany do działalności opodatkowanej VAT. W efekcie Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu.
Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zasady odliczania podatku naliczonego w przypadku zmiany przeznaczenia nieruchomości zostały przedstawione w art. 91 ustawy VAT.
Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów ustawy CIT są zaliczane przez podatnika do ŚT oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, dokonywanej z uwagi na zmianę przeznaczenia, dokonuje się na zasadach określonych w art. 91 ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.
Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.
W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
Powyższe przepisy (art. 91 ust. 2 i ust. 7a ustawy VAT) dotyczą zatem towarów zaliczonych przez podatnika do ŚT podlegających amortyzacji o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł.
W tym miejscu należy wskazać, iż od 1 stycznia 2023 r. zgodnie z art. 16c pkt 2-2a ustawy CIT amortyzacji nie podlegają: a. budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe, b. budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
W związku z powyższym, Lokal nabyty przez Spółkę nie podlega amortyzacji.
Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 91 ust. 2 i ust. 7a ustawy VAT, przepisy te mają zastosowanie jedynie do towarów zaliczonych do ŚT podlegających amortyzacji. Jednocześnie należy wskazać, iż przepisy te wyraźnie określają w stosunku do jakich towarów powinny być stosowane. Tym samym jeżeli dany towar nie podlega amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy CIT to nie można uznać, iż art. 91 ust. 2 i ust. 7a ustawy VAT ma zastosowanie gdyż np. taki towar potencjalnie mógłby być zaliczony do ŚT podlegających amortyzacji.
Przepisy regulujące moment odliczenia podatku VAT powinny być interpretowane ściśle. Nie jest w takim przypadku możliwe stosowanie wykładni rozszerzającej. Uznanie, iż art. 91 ust. 2 i ust. 7a ustawy VAT ma zastosowanie również do towarów nie podlegających amortyzacji byłoby właśnie taką rozszerzającą wykładnią.
Z uwagi zatem, iż przedmiotem zapytania jest Lokal, który nie podlega amortyzacji to przepis art. 91 ust. 2 i ust. 7a ustawy VAT nie ma w analizowanym przypadku zastosowania.
Należy zatem przeanalizować pozostałe ustępy art. 91 ustawy VAT w celu ustalenia sposobu ujęcia podatku naliczonego przez Spółkę w związku ze zmianą przeznaczenia Lokalu.
Zgodnie z art. 91 ust. 7b ustawy VAT, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.
Przepisy art. 91 ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy VAT).
Powyższe oznacza, iż art. 91 ust. 7b ustawy VAT ma zastosowanie do: a. towarów innych niż towary wymienione w ust. 7a ustawy VAT, tj. inne niż towary podlegające amortyzacji, oraz b. towarów dla których zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tj. podatnik pierwotnie nie miał prawa do takiego obniżenia, a następnie prawo to zmieniło się i podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT.
Zatem, w ocenie Spółki, powyższy przepis (art. 91 ust. 7b ustawy VAT) ma zastosowanie do przypadku opisanego w stanie faktycznym, gdyż: a. Lokal nie podlega amortyzacji, b. Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w grudniu 2023 r. z uwagi na wykorzystywanie Lokalu do czynności zwolnionych, a następnie prawo to zmieniło się z uwagi na wykorzystywanie Lokalu do czynności opodatkowanych od czerwca 2024 r. – Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT.
Zasady dokonywania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 7b ustawy VAT zostały opisane w art. 91 ust. 7c ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b ustawy VAT, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty , o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.
Z uwagi zatem, iż w ocenie Spółki w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 91 ust. 7b ustawy VAT, to korekty podatku naliczonego należy dokonać zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy VAT.
W myśl art. 91 ust. 7c ustawy VAT, korekty podatku naliczonego dokonuje się w całości jednorazowo w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia zakupionych towarów i usług.
Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy (art. 91 ust. 7c ustawy VAT). Z uwagi, iż od wydania Lokalu do użytkowania doszło w grudniu 2023 r. to nie upłynęło jeszcze 12 miesięcy, o których mowa art. 91 ust. 7c ustawy VAT i wyłączenie to nie będzie miało w analizowanym przypadku zastosowania.
Zatem Spółka jest uprawniona do wykazania całego podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu jednorazowo.
Z uwagi, iż Lokal został oddany w najem podlegający opodatkowaniu VAT w czerwcu 2024 r., to Spółka była uprawniona do wykazania podatku naliczonego jednorazowo w JPK_VAT z deklaracją składanym za czerwiec 2024 r. Z uwagi, iż JPK_VAT z deklaracją za czerwiec 2024 r. został już przez Spółkę złożona to podatek naliczony zostanie ujęty w tej deklaracji poprzez dokonanie jego korekty.
Jeżeli chodzi natomiast o sposób ujęcia podatku naliczonego w JPK_VAT z deklaracją to należy odwołać się do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988 ze zm., dalej: Rozporządzenie).
W pkt II podpunkt 10 części zatytułowanej „SPOSÓB WYKAZYWANIA DANYCH W EWIDENCJI” Rozporządzenia, w przypadku korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 90a-90c oraz art. 91 ustawy, które podatnik ujmuje w ewidencji zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, powinny być one ujmowane zbiorczo w odniesieniu do wszystkich zdarzeń objętych korektą, w podziale na korektę podatku naliczonego od nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych oraz na korektę podatku naliczonego od nabycia pozostałych towarów i usług.
Zatem z powyższego wynika, iż korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy VAT (w tym art. 91 ust. 7-7c ustawy VAT) ujmuje się zbiorczo. Tym samym, w ocenie Spółki, właściwym dokumentem do dokonania takiej korekty będzie dokument wewnętrzny, a nie faktura/faktury zakupu.
W § 11 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku naliczonego wysokość podatku naliczonego wynikającą z korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 90a-90c oraz art. 91 ustawy, w podziale na korektę podatku naliczonego od: a. nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych, b. nabycia pozostałych towarów i usług.
Natomiast z broszury informacyjnej dot. struktury JPK_VAT z deklaracją [JPK_V7M(2), JPK_V7K(2)] z maja 2023 r. wynika, iż: a. w polu K_45 należy wykazać: „Wysokość podatku naliczonego wynikająca z korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 90a-90c oraz art. 91 ustawy, z tytułu nabycia pozostałych towarów i usług (pole opcjonalne). Podaje się zbiorczą wysokość podatku naliczonego wynikającą z korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 90a-90c oraz art. 91 ustawy, z tytułu nabycia pozostałych towarów i usług. W przypadku braku – pole pozostaje puste.”, b. w polu P_45 należy wykazać: „Zbiorcza wysokość podatku naliczonego z tytułu korekty podatku naliczonego od nabycia pozostałych towarów i usług - wykazana w K_45 (pole opcjonalne). W przypadku braku – pole pozostaje puste”.
Zatem wobec powyższego, w ocenie Spółki, całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu Spółka powinna wykazać w pliku JPK_VAT z deklaracją na podstawie dokumentu wewnętrznego w części ewidencyjnej w pozycji K_45 i w części deklaracyjnej w pozycji P_45.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku– jest prawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz –jest nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do wykazania całego podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu jednorazowo w JPK_VAT w deklaracji składanej za okres, w którym doszło do zmiany przeznaczenia Lokalu (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) i w części dotyczącej sposobu wykazywania w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu (pytania oznaczone we wniosku nr 4 i nr 5).
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ponadto, ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
W myśl art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Na zakres prawa do odliczenia w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z treści wniosku wynika, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wynajmują Państwo aktualnie lokal na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą na potrzeby związane z tą działalnością gospodarczą. Zakup lokalu został udokumentowany fakturą z wykazanym podatkiem VAT.
Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu lokalu, z uwagi na fakt, iż jest on aktualnie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest zatem związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.
W omawianej sprawie związek taki występuje. Jak wynika z treści wniosku są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a lokal aktualnie wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych.
Podsumowując, stwierdzam, że przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu lokalu, z uwagi na fakt, iż jest on aktualnie wykorzystywany przez Państwa – zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT – do wykonywania czynności opodatkowanych.
Tym samym Państwa stanowisko w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 1 uznałem jako prawidłowe.
W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą kwestii prawa do wykazania całego podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu jednorazowo w JPK_VAT w deklaracji składanej za okres, w którym doszło do zmiany przeznaczenia Lokalu (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3).
Jak wynika z opisu sprawy, od momentu zakupu w grudniu 2023 r. lokal wynajmowany był na cele mieszkaniowe – usługa zwolniona od podatku VAT. W czerwcu 2024 r. zmieniło się przeznaczenia lokalu na cele związane z działalnością opodatkowaną VAT. Tym samym, aktualnie – jak zastało rozstrzygnięte powyżej – przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu lokalu. Lokal nie został wprowadzony do środków trwałych Spółki, nie jest składnikiem majątku podlegającym amortyzacji.
Tym niemniej, warto w tym miejscu przytoczyć treść obowiązujących przepisów dotyczących kwestii sposobu i terminu odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, kiedy – jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie – nastąpiła zmiana przeznaczenia określonych towarów lub usług.
Przepisy zawarte w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają regułę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok podatkowy w sytuacji, gdy odliczenia dokonano na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy, a ponadto regulują kwestię odliczenia podatku w przypadku, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub w przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.
Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:
Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że:
W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy:
Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.
W myśl art. 91 ust. 7 ustawy:
Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.
Ponadto na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy:
W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.
Stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy:
W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.
Na mocy art. 91 ust. 7c ustawy:
Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.
Zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy:
W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zamiana.
W myśl art. 91 ust. 8 ustawy:
Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.
Korekta, o której mowa w art. 91 ustawy, odnosi się do takich towarów i usług, które stanowią u podatnika środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto z powyższych przepisów wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.
Przepisy art. 91 ustawy, wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, że we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie związek podatku do odliczenia z poszczególnymi rodzajami czynności (opodatkowanymi lub nieopodatkowanymi) ma charakter prognozowany, planowany. Zatem może się zmienić przekreślając prawo do odliczenia lub uzasadniając to odliczenie.
Ponadto, z treści art. 91 ustawy wynika, że w odniesieniu do nieruchomości moment oddania do użytkowania danej nieruchomości rozpoczyna okres, w którym przewidziana jest korekta wieloletnia.
Zmiana prawa do odliczenia następuje w związku ze zmianą przeznaczenia danego dobra.
W odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytanie: „Czy lokal opisany we wniosku stanowi środek trwały w prowadzonej przez Państwa działalności? Jeśli nie, należy wyjaśnić”, wskazali Państwo m.in., że „Lokal opisany we wniosku nie został wprowadzony do środków trwałych Spółki”. Nie wynika zatem z treści wniosku aby przedmiotowy Lokal stanowił towar handlowy.
Jednocześnie wskazali Państwo w opisie sprawy, że nie dokonują Państwo odpisów amortyzacyjnych od nabytego Lokalu. Ponadto, w czerwcu 2024 r. zmieniło się przeznaczenie Lokalu – wcześniej Lokal wykorzystywany był do czynności zwolnionych od podatku, natomiast od tego momentu wynajmują Państwo Lokal jako opodatkowany podatkiem VAT.
W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje przepis art. 91 ust. 7a ustawy, zgodnie z którym, korekty powinni Państwo dokonać na zasadach określonych w art. 91 ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3 ustawy.
Tym samym, korekty podatku naliczonego z tytułu zakupu Lokalu powinni Państwo dokonać w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym Lokal został oddany do użytkowania. Przy czym, roczna korekta dotyczy jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu Lokalu.
Korekty tej – zgodnie z treścią art. 91 ust. 3 ustawy, stosowanym odpowiednio na mocy art. 91 ust. 7 ustawy – powinni Państwo dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.
Obowiązku stosowania korekt nie zmienia fakt, że Lokal obecnie nie podlega u Państwa amortyzacji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.):
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W myśl art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:
Amortyzacji nie podlegają:
1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2)budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
2a) budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a,
5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności
- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Pkt 2a został dodany do art. 16c ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r.
Zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw:
Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.
Zgodnie z ww. art. 16c pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Należy zauważyć, że wskazany art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia również jako niepodlegające amortyzacji grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które w zakresie podatku od towarów i usług są objęte ww. przepisem art. 91 ust. 2 ustawy. W przypadku art. 91 ust. 2 ustawy ustawodawca posłużył się określeniem „zaliczanych”, a nie zaliczonych do środków trwałych, zatem chodzi tu o takie towary, w tym nieruchomości, które co do zasady są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji, a lokale takimi są.
Zatem fakt, że Lokal nie został wprowadzony do środków trwałych oraz nie dokonują Państwo odpisów amortyzacyjnych od Lokalu – jak wskazali Państwo w opisie stanu faktycznego – pozostaje bez znaczenia dla zaistniałej sytuacji. Zasadą bowiem jest, że wszelkie nieruchomości (a zatem i lokale mieszkalne) podlegają uregulowaniom art. 91 ust. 2 ustawy i ma do nich zastosowanie 10-letni okres korekty.
Podsumowując, stwierdzam, że w celu odliczenia podatku naliczonego od zakupu Lokalu powinni Państwo dokonać korekty – zgodnie z treścią art. 91 ust. 7a ustawy – w oparciu o art. 91 ust. 2 zdanie pierwsze i zdanie drugie oraz ust. 3 ustawy, tj. w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym Lokal został oddany do użytkowania. Korekty powinni Państwo dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, tj. w styczniu 2025 r. Przy czym, roczna korekta dotyczy jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu Lokalu.
Zatem Państwa stanowisko w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i nr 3 uznałem jako nieprawidłowe.
Państwa wątpliwości dotyczą ponadto sposobu wykazywania w JPK_VAT z deklaracją podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu (pytania oznaczone we wniosku nr 4 i nr 5).
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.
Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.
Zgodnie z art. 99 ust. 11b ustawy:
Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
Stosownie do treści art. 99 ust. 13b ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.
Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy:
Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1)rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2)kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3)kontrahentów;
4)dowodów sprzedaży i zakupów.
Jak stanowi natomiast art. 109 ust. 3b ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Stosownie do treści art. 109 ust. 14 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.
Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, którego przepisy weszły w życie 1 października 2020 r.
W myśl § 2 pkt 9 rozporządzenia:
Deklaracje zawierają dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku naliczonego.
Stosownie do § 5 rozporządzenia:
Dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku naliczonego, o których mowa w § 2 pkt 9, obejmują:
1)wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z poprzedniej deklaracji;
2)wartość bez podatku (netto) oraz wysokość podatku naliczonego z tytułu:
a)nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych,
b)nabycia pozostałych towarów i usług;
3)wysokość podatku naliczonego z tytułu korekty podatku naliczonego:
a)od nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych,
b)od nabycia pozostałych towarów i usług,
c)której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy,
d)której mowa w art. 89b ust. 4 ustawy;
4)łączną wysokość podatku naliczonego do odliczenia stanowiącą sumę wysokości nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z poprzedniej deklaracji i wysokości podatku naliczonego, o których mowa w pkt 2 i 3.
Od 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.
Jakie informacje powinna zawierać deklaracja, określa § 2 ww. rozporządzenia. I tak, w myśl § 2 pkt 8, 9 i 10 rozporządzenia:
Deklaracje zawierają:
8) dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego;
9) dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku naliczonego;
10) dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku lub zwrotu podatku wraz z oznaczeniem sposobu dokonania tego zwrotu (…).
Na podstawie § 5 pkt 3 rozporządzenia:
Dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku naliczonego, o których mowa w § 2 pkt 9, obejmują wysokość podatku naliczonego z tytułu korekty podatku naliczonego:
a)od nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych,
b)od nabycia pozostałych towarów i usług,
c)której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy,
d)której mowa w art. 89b ust. 4 ustawy.
Według § 11 ust. 1 rozporządzenia:
Ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku naliczonego:
1)wartość netto oraz wysokość podatku naliczonego przysługującego do odliczenia z podstaw określonych w art. 86 ust. 2 ustawy, na warunkach określonych w ustawie, w podziale na nabycie towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych oraz nabycie pozostałych towarów i usług;
2)wysokość podatku naliczonego wynikającą z korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 90a-90c oraz art. 91 ustawy, w podziale na korektę podatku naliczonego od:
a)nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych,
b)nabycia pozostałych towarów i usług;
3)wysokość podatku naliczonego wynikającą z korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 89b ust. 1 i 4 ustawy;
4)kwoty nabycia:
a)towarów i usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
b)towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków związanych ze sprzedażą opodatkowaną na zasadach marży zgodnie z art. 120 ustawy.
Natomiast § 11 ust. 8 rozporządzenia wskazuje, że:
Ewidencja, o której mowa w ust. 1, zawiera następujące oznaczenia dowodów nabycia:
1)„VAT RR” - faktura VAT RR, o której mowa w art. 116 ustawy;
2),,WEW'' - dowód wewnętrzny;
3)„MK” - faktura wystawiona przez podatnika będącego dostawcą lub usługodawcą, który wybrał metodę kasową rozliczeń określoną w art. 21 ustawy.
Zgodnie z Broszurą informacyjną dot. struktury JPK_VAT z deklaracją opublikowaną na stronie ministerstwa finansów (https://www.podatki.gov.pl/jednolity-plik-kontrolny/jpk-vat-z-deklaracja/pliki-do-pobrania-jpk-vat-z-deklaracja/) zgodnie z tabelą „Opis struktury pozycji szczegółowych deklaracji dla JPK_V7M i JPK_V7K (od pola P_39 do pola P_48)” w polu P_41 wykazuje się zbiorczą wysokość podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych – wykazaną w K_41, w polu P_44 wykazuje się zbiorczą wysokość podatku naliczonego z tytułu korekty podatku naliczonego od nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych – wykazaną w K_44, natomiast w polu P_45 wykazuje się zbiorczą wysokość podatku naliczonego z tytułu korekty podatku naliczonego od nabycia pozostałych towarów i usług – wykazaną w K_45.
Natomiast, jak wynika z treści załącznika do rozporządzenia pkt II ppkt 10 zatytułowanego SPOSÓB WYKAZYWANIA DANYCH W EWIDENCJI:
W przypadku korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 90a–90c oraz art. 91 ustawy, które podatnik ujmuje w ewidencji zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, powinny być one ujmowane zbiorczo w odniesieniu do wszystkich zdarzeń objętych korektą, w podziale na korektę podatku naliczonego od nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych oraz na korektę podatku naliczonego od nabycia pozostałych towarów i usług.
Z powyższego wynika m.in., że korekty podatku naliczonego dokonywanej na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy – jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie – ujmuje się zbiorczo.
Właściwym dokumentem do dokonania takiej korekty powinien być dokument wewnętrzny (nie faktura).
Podsumowując, stwierdzam, że powinni Państwo wykazać na podstawie dokumentu wewnętrznego w JPK_VAT z deklaracją w części ewidencyjnej w poz. K_44 oraz w części deklaracyjnej w poz. P_44 zbiorczo odpowiednią część kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu Lokalu.
Zatem Państwa stanowisko w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 4 i nr 5 uznałem jako nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).