Interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.711.2024.2.SR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 17 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 listopada 2024 r. (wpływ 29 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca legitymuje się numerem PESEL … . Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”).

Wnioskodawca przed 2019 r. posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 1 stycznia 2019 r. wyprowadził się na terytorium Szwajcarii, gdzie rozpoczął pracę na kontrakcie dla … (…). W okresie tym rozliczał się w Szwajcarii od wszystkich swoich przychodów. 1 stycznia 2021 r. przeprowadził się na terytorium Francji, gdzie mieszkał do końca 2023 r. Zamieszkując tam był rezydentem podatkowym tego kraju i rozliczał się od wszystkich swoich przychodów. Wnioskodawca również w okresie, gdy mieszkał na terytorium Francji pracował dla … (praca odbywała się na podstawie tego samego kontraktu, zmianie podlegało jedynie miejsce zamieszkania Wnioskodawcy). W 2024 r. Wnioskodawca wrócił na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ponownie zmieniając swoją rezydencję podatkową. Aktualnie jest On zatrudniony na podstawie umowy o pracę w innej firmie.

Wnioskodawca posiada polskie obywatelstwo oraz nigdy wcześniej nie korzystał z ulgi wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Wnioskodawca jest w posiadaniu francuskich certyfikatów rezydencji za lata 2021-2023. Dodatkowo w stosunku do Szwajcarii posiada umowę najmu nieruchomości, zatwierdzony wniosek o wydanie legitymacji/karty pobytu przez szwajcarskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych dla pracownika …, zatrudnionego na terytorium Szwajcarii.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania Wnioskodawca wskazał, że:

a)Kiedy – prosimy podać dokładną datę – przeniósł się Pan do Polski na stałe (tj. przeniósł Pan do Polski swoje centrum interesów życiowych)?

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zadane przez Organ pytanie w zasadzie przerzuca na Niego ciężar udzielenia odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie. Wskazanie miejsca interesów życiowych jest obowiązkiem Organu podatkowego. To Organ powinien stwierdzić, w którym miejscu się ono znajduje oraz kiedy nastąpiła jego zmiana. Jeżeli Wnioskodawca udzieli odpowiedzi na to pytanie, to w zasadzie samodzielnie stwierdzi, czy jeden z elementów wymaganych do skorzystania z ulgi jest spełniony. Taki obowiązek leży po stronie Organu interpretacyjnego, a nie Wnioskodawcy. Kategoria centrum interesów życiowych jest elementem, który znajduje się zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Organ podatkowy powinien przeanalizować stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i ustalić gdzie jest centrum interesów życiowych oraz kiedy ulegało ono zmianie. Alternatywnie jeżeli nie jest w stanie na podstawie takich informacji stwierdzić tej kwestii, to powinien zadać pytania uszczegóławiające, tak aby móc jednoznacznie to ustalić. Organ podatkowy nie może jednak przerzucać ciężaru udzielenia odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie na Wnioskodawcę. Jeżeli Wnioskodawca udzieli odpowiedzi na to pytanie, to w przypadku kontroli podatkowej organ podatkowy będzie mógł zakwestionować interpretację ze względu na nieprawidłowy stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Pragnąc jednak pomóc Organowi podatkowemu Wnioskodawca chce wskazać, że przeprowadził się na stałe do Polski 1 stycznia 2024 r. Tego dnia przyjechał do Polski i już nie wracał na stałe do krajów wskazanych we wniosku.

b)Czy nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie:

-trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadził/przeprowadzi się Pan do Polski, oraz

-od początku roku do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził/przeprowadzi się Pan do Polski?

Wnioskodawca nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadził się do Polski oraz od początku roku do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się do Polski.

c)Czy posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej lub inny dowód/inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadził się Pan do Polski oraz od początku roku, w którym przeprowadził się Pan do Polski do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się Pan do Polski (…)?

Wnioskodawca posiada następujące dokumenty:

-umowę o pracę,

-historię zatrudnienia,

-pasek wynagrodzeń,

-zagraniczne zeznania podatkowe za okres we Francji, gdyż w Szwajcarii ze względu na podleganie … był zwolniony z podatku i podlegał opodatkowaniu jedynie …,

-umowy najmu nieruchomości (dwie we Francji i jedną w Szwajcarii).

Pytanie

Czy w związku z powrotem w 2024 r. na terytorium Polski, Wnioskodawca może skorzystać od 2025 r. przez cztery następujące po sobie lata podatkowe z ulgi na powrót wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT w stosunku do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z powrotem w 2024 r. na terytorium Polski może On skorzystać od 2025 r. przez cztery następujące po sobie lata podatkowe z ulgi na powrót wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT w stosunku do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27. art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Jednocześnie według art. 21 ust. 43 ustawy o PIT Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii. Republice Chile. Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przedstawionym opisie wskazane zostało, że Wnioskodawca od 1 stycznia 2019 r. przeprowadził się na terytorium Szwajcarii, gdzie świadczył usługi dla … . Do końca 2020 r. przebywał w tym kraju i rozliczał się tam od wszystkich swoich przychodów. 1 stycznia 2021 r. zmienił swoją rezydencję podatkową przeprowadzając się do Francji, zaś w 2024 r. wrócił do Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy więc wskazać, że podatnik spełnił wszystkie wymogi wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT. W wyniku przeprowadzki w 2024 r. przeniósł swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednocześnie zmieniając swoją rezydencję podatkową. Dodatkowo w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania oraz w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania do dnia poprzedzającego dokonanie tej zmiany nie posiadał miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Tym samym – zdaniem Wnioskodawcy – w związku z powrotem w 2024 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może On skorzystać od 2025 r. przez cztery następujące po sobie lata podatkowe z ulgi na powrót wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT w stosunku do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie natomiast do wskazanego przez Pana art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów (tj. ze źródeł określonych w tym przepisie) osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r., podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wobec literalnego brzmienia przepisów regulujących przedmiotowe zwolnienie, w szczególności art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy, wskazać bowiem należy, że w przypadku tzw. „ulgi na powrót” zwolnione są przychody podatnika z określonych źródeł, tj.: ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, z pozarolniczej działalności gospodarczej (zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych) oraz z zasiłku macierzyńskiego.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku wynika, że przed 2019 r. posiadał Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski. 1 stycznia 2019 r. wyprowadził się Pan na terytorium Szwajcarii. W okresie tym rozliczał się Pan w Szwajcarii od wszystkich swoich przychodów. 1 stycznia 2021 r. przeprowadził się Pan na terytorium Francji, gdzie mieszkał do końca 2023 r. Zamieszkując tam był rezydentem podatkowym tego kraju i rozliczał się od wszystkich swoich przychodów. W 2024 r. wrócił Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ponownie zmieniając swoją rezydencję podatkową. Przeprowadził się Pan na stałe do Polski 1 stycznia 2024 r. Tego dnia przyjechał do Polski i już nie wracał na stałe do krajów wskazanych we wniosku. Ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wskazać należy, że spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadził się Pan do Polski oraz od początku roku do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się Pan do Polski.

Zatem, spełnia Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Jednym z warunków wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy jest posiadanie przez podatnika obywatelstwa polskiego.

Z treści wniosku wynika, że posiada Pan obywatelstwo polskie. Wobec powyższego spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Pana obywatelstwa polskiego.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ww. ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

We wniosku wskazał Pan, że jest w posiadaniu francuskich certyfikatów rezydencji za lata 2021-2023. Dodatkowo w stosunku do Szwajcarii posiada umowę najmu nieruchomości, zatwierdzony wniosek o wydanie legitymacji/karty pobytu przez szwajcarskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych dla pracownika …, zatrudnionego na terytorium Szwajcarii.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie: „czy posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej lub inny dowód/inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadził się Pan do Polski oraz od początku roku, w którym przeprowadził się Pan do Polski do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się Pan do Polski”, wskazał Pan, że posiada następujące dokumenty: umowę o pracę, historię zatrudnienia, pasek wynagrodzeń oraz zagraniczne zeznania podatkowe za okres we Francji, gdyż w Szwajcarii ze względu na podleganie … był Pan zwolniony z podatku i podlegał opodatkowaniu jedynie …, umowy najmu nieruchomości (dwie we Francji i jedną w Szwajcarii).

Z treści wniosku wynika zatem, że posiada Pan dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się we Francji i Szwajcarii. Spełnia Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnia Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ – jak wskazał Pan w opisie sprawy – przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r., tj. powrócił Pan do Polski 1 stycznia 2024 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. w latach 2024-2027, albo od początku roku następnego, tj. w latach 2025-2028.

Przy czym wskazać należy, że nie do wszystkich źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie ulga na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).