Interpretacja indywidualna z dnia 6 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.575.2024.1.AP

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie rozpoznania dochodu z tytułu ukrytego zysku, wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub innych kategorii wydatków, podlegających opodatkowaniu CIT estońskim.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego      

A. Sp. z o. o. (dalej: „Spółka”) posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy CIT. Spółka spełnia warunki do objęcia jej opodatkowaniem ryczałtem od przychodów spółek, wymienione w Rozdziale 6b Ustawy CIT Ryczałt od przychodów spółek (dalej: „Estoński CIT”), a zagadnienie spełnienia tych przesłanek nie jest przedmiotem niniejszego wniosku. Spółka planuje dokonać wyboru opodatkowania Estońskim CIT w 2025 roku.

Kapitał zakładowy Spółki wynosi (…) zł. Wspólnikami Spółki są Pan A.A. (dalej: „Wspólnik”), który posiada udziały o łącznej wartości nominalnej (…) zł oraz Pani A.B., która posiada udziały o łącznej wartości nominalnej (…) zł.

Przedmiotem działalności Spółki jest działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, sklasyfikowania jako PKD 93.13.Z. Spółka prowadzi działalność klubu fitness od I kw. 2022 r. Spółka posiada własne aktywa niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym przede wszystkim sprzęt fitness. Spółka część tych aktywów otrzymała aportem od Wspólnika, a część nabyła samodzielnie. Należy więc wskazać, że Spółka została wyposażona w odpowiednie składniki majątkowe pozwalające jej na prowadzenie działalności.

Wspólnik posiada także 100% udziałów w kapitale zakładowym spółki B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (NIP: …), dalej zwanej „B.”. B. jest polskim rezydentem podatkowym.

B. jest podmiotem powiązanym ze Spółką oraz ze Wspólnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 i ust. 2 Ustawy CIT. B. jest właścicielem nieruchomości położonej przy ul. (…) w (…), która stanowi budynek położony działkach gruntu nr 1/1 i 1/2 (dalej: „Budynek”). B. nabyła Budynek w 2015 roku. Budynek nigdy nie był natomiast własnością Spółki.

Spółka oraz B. w (…) 2022 r. zawarły umowę najmu Budynku, na podstawie której Spółka wynajęła od B. Budynek na czas nieokreślony (dalej: „Umowa najmu”). Spółka zawarła Umowę najmu w związku z rozpoczęciem działalności klubu fitness, a na długo przed powzięciem planu wyboru opodatkowania Estońskim CIT. Przed zawarciem Umowy najmu B. wykorzystywała budynek na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Umowa najmu zawarta została na warunkach rynkowych. Spółka płaci na rzecz B. stały miesięczny czynsz najmu, który mieści się w przedziale stawek rynkowych w (…). Czynsz najmu jest corocznie waloryzowany wskaźnikiem wzrostu cen towarów i usług. Powiązanie pomiędzy Spółką a B. nie ma wpływu na warunki, na których zawarta została Umowa najmu. Czynsz najmu nie jest uzależniony od zyskowności Spółki. Do zawarcia Umowy najmu na takich warunkach doszłoby także, gdyby Spółka i B. nie były podmiotami powiązanymi.

Na podstawie Umowy najmu Spółka ma prawo do korzystania z Budynku na potrzeby prowadzenia działalności klubu fitness. Należy więc wskazać, że Budynek stanowi niezbędny składnik majątkowy w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, a Umowa najmu wynika z potrzeb biznesowych Spółki. Umowa najmu ma rzeczywisty charakter.

Spółka nie posiada własnych nieruchomości, natomiast działalność klubu fitness wymaga dysponowania lokalem. Działalność fitness jest działalnością dość nisko marżową, a wymagającą dużej powierzchni. Model biznesowy Spółki – podobnie jak większości klubów fitness – zakłada wynajem lokalu (Budynku) na potrzeby prowadzonej działalności. Zakup własnej nieruchomości byłby dla Spółki zbyt wysokim kosztem. Wynajem Budynku na podstawie długoterminowej (na czas nieokreślony) Umowy najmu zapewnia Spółce bezpieczeństwo prowadzenia biznesu. Jednocześnie wynajem Budynku pozwala jej na zachowanie elastyczności w przypadku potrzeby zmiany miejsca lub modelu prowadzonej działalności.

Lokalizacja budynku odpowiada potrzebom Spółki – jest on położony przy (…). Budynek został w pełni przystosowany do prowadzenia klubu fitness. (…) Spółka od momentu zawarcia Umowy najmu samodzielnie ponosi nakłady na remont i wyposażenie Budynku. Sprzęt fitness, który znajduje się w Budynku jest własnością Spółki. Budynek jest więc zarówno niezbędny jak i wystarczający na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności fitness klubu.

Gdyby Spółka nie miała możliwości korzystania z Budynku na podstawie Umowy najmu z B., musiałaby na potrzeby prowadzonego fitness klubu wynająć podobną nieruchomość od podmiotu niepowiązanego. Warunki takiej umowy najmu byłyby analogiczne do warunków, na jakich zawarta jest Umowa najmu.

Powodem płatności czynszu najmu przez Spółkę na rzecz B. jest zawarcie Umowy najmu na warunkach rynkowych, na podstawie której B. należy się wynagrodzenie za wykonane rzeczywiste usługi najmu. Płatność czynszu najmu przez Spółkę nie jest w żaden sposób powiązana z prawem Wspólnika do udziału w zysku Spółki i nie stanowi dystrybucji tego zysku.

Pytanie

Czy czynsz najmu, płacony przez Spółkę na rzecz B. na podstawie Umowy najmu, zaliczyć należy do ukrytych zysków, wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub innych kategorii wydatków, podlegających opodatkowaniu Estońskim CIT po stronie Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki czynsz najmu, płacony przez Spółkę na rzecz B. na podstawie Umowy najmu nie będzie stanowił ukrytych zysków, wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ani nie można go zaliczyć do innych kategorii wydatków podlegających opodatkowaniu Estońskim CIT. Tym samym wykonywanie Umowy najmu nie spowoduje po stronie Spółki obowiązku zapłaty ryczałtu od przychodów spółek po wyborze przez Spółkę tej formy opodatkowania.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 Ustaw CIT opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający:

1)wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

a) do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub

b) na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

2)wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);

3)wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);

4)nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) – w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;

5)sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) – w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;

6)wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

Przepis art. 28m ust. 3 Ustawy CIT stanowi, że przez ukryte zyski, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem, w szczególności:

1)kwotę pożyczki (kredytu) udzielonej przez podatnika udziałowcowi, akcjonariuszowi albo wspólnikowi, w tym za pośrednictwem tworzonych z zysku funduszy, lub podmiotowi powiązanemu z udziałowcem, akcjonariuszem lub wspólnikiem oraz odsetki, prowizje, wynagrodzenia i opłaty od pożyczki (kredytu) udzielonej przez te podmioty podatnikowi;

2)świadczenia wykonane na rzecz:

a)fundacji prywatnej lub rodzinnej, podmiotu równoważnego takiej fundacji lub przedsiębiorstwa prowadzonego przez taką fundację albo taki podmiot, lub na rzecz beneficjentów takiej fundacji lub takiego podmiotu,

b)trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

3)nadwyżkę wartości rynkowej transakcji określoną zgodnie z art. 11c ponad ustaloną cenę tej transakcji;

4)nadwyżkę zwróconej kwoty dopłaty, wniesionej do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami, ponad kwotę wniesionej dopłaty, przy czym jeżeli dopłata została wniesiona w walucie obcej, przeliczenia tej kwoty na złote dokonuje się według średniego kursu waluty obcej ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień odpowiednio zwrócenia dopłaty i faktycznego jej wniesienia;

5)wypłacone z zysku wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziału (akcji), ze zmniejszenia wartości udziału (akcji), z wystąpienia wspólnika ze spółki, ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce;

6)równowartość zysku przeznaczonego na podwyższenie kapitału zakładowego;

7)darowizny, w tym prezenty i ofiary wszelkiego rodzaju;

8)wydatki na reprezentację;

9)dopłaty wypłacone w przypadku połączenia lub podziału podmiotów;

10)odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę;

11)zysk przeznaczony na uzupełnienie udziału kapitałowego wspólnika spółki;

12)świadczenia pieniężne i niepieniężne wypłacone w przypadku zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce.

W myśl art. 28m ust. 4 Ustawy CIT do ukrytych zysków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie zalicza się:

1)wynagrodzeń z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych osobie fizycznej – w części, w jakiej suma tych wynagrodzeń i zasiłków wypłacona w danym miesiącu tej osobie nie przekracza pięciokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego przez podatnika z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie więcej jednak niż pięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, przy czym średnie miesięczne wynagrodzenie ustala się za miesiąc poprzedzający miesiąc dokonania wypłat osobie fizycznej;

2)wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku:

a)w pełnej wysokości – w przypadku składników majątku wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności gospodarczej,

b)w wysokości 50% – w przypadku składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej;

3)kwoty pożyczki (kredytu) zwróconej przez podatnika udziałowcowi akcjonariuszowi lub wspólnikowi lub podmiotowi powiązanemu, z wyłączeniem odsetek, prowizji, wynagrodzeń i opłat.

Przedmiotem opodatkowania w systemie Estońskiego CIT jest zatem co do zasady efektywna dystrybucja zysku ze spółki kapitałowej do jej udziałowca, przy czym przepisy nie ograniczają się wyłącznie do opodatkowania dywidend, ale uwzględniają również inne formy dystrybucji.

Istotą przyjętego modelu jest odroczenie opodatkowania dystrybuowanego zysku do dnia podjęcia uchwały o przeznaczeniu tego zysku i wypłat równoważnych takiej dystrybucji. Intencją ustawodawcy jest zatem uwzględnienie w katalogu dochodów do opodatkowania także innych, alternatywnych wobec dywidendy, świadczeń dokonanych na rzecz udziałowców lub podmiotów powiązanych bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tymi udziałowcami (tzw. ukryte zyski). Wypłata ukrytych zysków oznacza powstanie dla spółki odpowiadającego im dochodu, podlegającego opodatkowaniu ryczałtem.

Zatem, dla podatnika ukryte zyski stanowić będą wszelkie świadczenia spółki:

• wykonane w związku z prawem do udziału w zysku,
• inne niż podzielony zysk o charakterze pieniężnym, niepieniężnym, odpłatnym, nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym (wartość nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń określa się zgodnie z art. 12 ust. 5-6a Ustawy CIT),
• wykonane bezpośrednio lub pośrednio na rzecz udziałowca/akcjonariusza/wspólnika lub podmiotu powiązanego,
• wykonane bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem.

W ocenie Spółki czynsz najmu płacony przez Spółkę za korzystanie z Budynku nie stanowi ukrytych zysków w powyższym rozumieniu, wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ani innych kategorii wydatków wymienionych w art. 28m ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z treścią art. 28m ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, opodatkowaniu ryczałtem podlega m.in. dochód odpowiadający wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków).

Jak wskazano powyżej, definicję ukrytych zysków zawiera art. 28m ust. 3 Ustawy CIT, zgodnie z którym przez ukryte zyski rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem lub wspólnikiem.

W przepisie art. 28m ust. 3 Ustawy CIT wskazano zatem na otwarty katalog świadczeń, które mogą zostać uznane za dochód z tytułu ukrytych zysków, ale również wskazane zostały przykłady transakcji traktowanych jako taki dochód. Jednym z wymienionych przykładów jest nadwyżka wartości rynkowej transakcji określona zgodnie z art. 11c ponad ustaloną cenę tej transakcji (art. 28m ust. 3 pkt 3 Ustawy CIT). Z treści tego przepisu wynika zatem, że wszystko co przewyższa wartość rynkową transakcji stanowi zysk ukryty podlegający opodatkowaniu.

Zasadniczy przykład odwołujący się do transakcji pomiędzy spółką a jej udziałowcem (art. 28m ust. 3 pkt 3 Ustawy CIT) nakazuje odczytywać pojęcie ukrytych zysków również poprzez odwołanie się do rynkowych warunków transakcji. W sytuacji, w której świadczenia spółki na rzecz wspólnika przewyższać będą ich wartość rynkową powstawać będzie ukryty zysk opodatkowany ryczałtem w spółce.

Rozumienie powyższej normy przedstawiono w projekcie „Przewodnika do Ryczałtu od dochodu spółek kapitałowych” z 8 grudnia 2020 r., (stanowiącego ogólne wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego dotyczące stosowania tych przepisów – objaśnienia podatkowe) w przykładzie 26, opisującym sytuację, w której XYZ Sp. z o.o. dokonała transakcji o wartości rynkowej 120 000 zł, którą zaksięgowała w kwocie 50 000 zł. Jak wynika z treści projektu objaśnień, jako ukryty zysk do opodatkowania podatkiem od ryczałtu należy przyjąć powstałą nadwyżkę wartości rynkowej określoną zgodnie z art. 11c ponad ustaloną cenę tej transakcji w wysokości 70 000 zł.

Powyższy przykład prowadzi do wniosku, że czynsz najmu płacony przez Spółkę na rzecz B. nie spełni dyspozycji art. 28m ust. 3 pkt 3 Ustawy CIT, ponieważ został na warunkach rynkowych.

Jednocześnie zdanie wstępne przepisu art. 28m ust. 3 Ustawy CIT wskazuje na otwarty katalog świadczeń mogących prowadzić do powstania dochodu z tytułu ukrytych zysków. Dlatego ocena, czy zapłata przez Spółkę czynszu najmu spełniać będzie warunki do uznania jej za dochód z tytułu ukrytego zysku, powinna zostać dodatkowo przeprowadzona w oparciu o przesłanki wynikające ze zdania wstępnego przepisu art. 28m ust. 3 Ustawy CIT.

Jak z niego wynika, dochód z tytułu ukrytego zysku nie obejmuje świadczeń, które nie są wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, czyli świadczeń podjętych (wykonanych) bez jakiegokolwiek wpływu podmiotów powiązanych na działanie i decyzje spółki opodatkowanej ryczałtem, w zakresie ocenianego świadczenia.

Przepis art. 28m ust. 3 Ustawy CIT wskazuje, iż za ukryty zysk uznaje się każde świadczenie, którego beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub inny podmiot powiązany i które jest wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, innym niż podzielony zysk. W praktyce może to oznaczać np. świadczenia powstałe w wyniku uzgodnień, których nie zawarłyby podmioty niepowiązane.

Ocena czy transakcja mogłaby zostać zawarta między podmiotami niepowiązanymi nie powinna się ograniczać jedynie do oceny ustalonej ceny transakcji (według wartości rynkowej) ale powinna również uwzględnić fakt czy doszłoby w ogóle do zawarcia danej transakcji, gdyby nie uczestniczyły w niej podmioty powiązane (tj. czy doszłoby do takiej transakcji między podmiotami niepowiązanymi). Dokonując takiej oceny należy uwzględnić potrzeby Spółki z punktu widzenia przedmiotu jej działalności oraz zasadność zawarcia Umowy najmu w aspekcie sytuacji majątkowej Spółki i jej faktycznych potrzeb biznesowych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego:

• Spółka planuje wybór opodatkowania Estońskim CIT (jeszcze nie dokonała takiego wyboru),
• Umowa najmu została zawarta w 2022 r., a więc na długo przed planowanym wyborem Estońskiego CIT,
• Spółka posiada własne aktywa niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej,
• Budynek stanowi niezbędny dla Spółki składnik majątkowy, służący do prowadzenia działalności gospodarczej,
• Zwarcie Umowy najmu wynika z potrzeb biznesowych Spółki, jest ona konieczna dla prowadzenia przez nią działalności klubu fitness,
• Powiązania pomiędzy Spółką a B. nie maja wpływu na warunki transakcji zawarte w Umowie najmu,
• Budynek nie stanowił wcześniej majątku Spółki,
• Do transakcji doszłoby również, gdyby Spółka i B. nie miały statusu podmiotów powiązanych.

W związku z powyższym zdaniem Spółki, wydatki z tytułu czynszu najmu za najem Budynku nie będą stanowiły dla Spółki ukrytych zysków w rozumieniu art. 28m ust. 3 pkt 3 Ustawy CIT, a w konsekwencji nie będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek po stronie Spółki na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT.

Wydatki na wynajem Budynku nie mogą być również uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

W katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu ustawodawca w art. 28m ust. 1 pkt 3 Ustawy CIT wymienił również dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków.

Wydatków poniesionych z tytułu czynszu za korzystanie z Budynku, nie można uznać za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 Ustawy CIT, ponieważ wydatki te związane są z wynajmem nieruchomości, w której Spółka prowadzi działalność klubu fitness, stanowiącą podstawowy przedmiot działalności Spółki. Zatem z całą pewnością wydatki te ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Opisane wydatki nie będą również stanowiły żadnej innej kategorii wydatków, które Spółka musiałaby opodatkować Estońskim CIT, gdyż nie spełniają one przesłanek do uznania za którąkolwiek z kategorii wydatków podlegających opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.

Tożsame stanowisko zajmuje Dyrektor KIS w wydawanych interpretacjach indywidualnych, w tym:

• interpretacja z dnia 10 października 2024 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.405.2024.2.PC,
• interpretacja z dnia 7 października 2024 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.383.2024.3.ANK,
• interpretacja z dnia 2 października 2024 r. o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.295.2024.3.ASK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.