Interpretacja indywidualna z dnia 4 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.509.2024.3.RST
Brak obowiązku rozliczenia podatku z tytułu najmu krótkoterminowego oraz obowiązku rozliczenia importu usług.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku z tytułu najmu krótkoterminowego oraz nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia importu usług.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 25 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia krótkoterminowego wynajmu nieruchomości oraz rozliczenia importu usług pośrednictwa w zakwaterowaniu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 października 2024 r. (data wpływu 29 października 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą wynajem krótkoterminowy nieruchomości, który stanowi Pani dodatkowe źródło dochodu. Nie jest to Pani jedyne źródło dochodu, a zyski z wynajmu stanowią jedynie część Pani całkowitych przychodów.
Nieruchomości wynajmuje Pani za pośrednictwem platformy internetowej (np. (...).). Chce się Pani rozliczać z dochodów z wynajmu krótkoterminowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z przepisami dotyczącymi najmu prywatnego. Jednocześnie pragnie Pani uniknąć obowiązku rejestracji jako podatnik VAT oraz płacenia podatku VAT od świadczonych usług oraz nie opłacać dodatkowo VAT od importowanej usługi z (...).
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
1.którego roku podatkowego dotyczy wniosek;
Odpowiedź: roku 2025.
2.czy prowadzi Pani działalność gospodarczą? Jeśli tak to w jakim zakresie;
Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej.
3.czy nieruchomość, którą Pani wynajmuje stanowiła/stanowi/będzie stanowić składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i czy została wprowadzona do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
Nie stanowi części majątku związanego z działalnością gospodarczą.
4.wobec wskazania w opisie sprawy, że:
„Jestem osobą fizyczną prowadzącą wynajem krótkoterminowy nieruchomości, które stanowi moje dodatkowe źródło dochodu”.
Proszę wskazać
a.od kiedy prowadzi Pani najem nieruchomości,
Od roku 2022.
b.w jaki sposób opodatkowane są przychody z najmu.
Ryczałtem.
5.jaką nieruchomość Pani wynajmuje (lokal mieszkalny, użytkowy, itp.);
Lokal mieszkalny
6.czy uzyskuje Pani przychody z najmu innych nieruchomości;
Tak posiada Pani 2 nieruchomości na wynajem obie mieszkalne.
7.na jakie okresy czasu będą zawierane umowy najmu;
Nie zawiera Pani umów wynajmu.
8.czy będzie Pani współpracować z osobami trzecimi, zlecając im czynności związane z najmem pokoju/nieruchomości;
Nie współpracuje Pani z osobami trzecimi.
9.czy będzie Pani zapewniać najemcom dodatkowe usługi, np.: odpłatne posiłki, sprzątanie, itp.;
Nic zapewnia Pani dodatkowych usług najemcom.
10.na jakie cele są wykorzystywane wynajmowane przeznajemców nieruchomości w ramach najmu krótkoterminowego, należało wskazać;
Na cele noclegowe.
11.kim są osoby wynajmujące od Pani nieruchomości, czy są to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej czy są to podatnicy podatku VAT, należało wskazać;
Są to osoby fizyczne oraz sporadycznie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.
12.gdzie, na terytorium jakiego państwa, znajdują się wynajmowane przez Panią nieruchomości;
Nieruchomości znajdują się w Polsce.
13.czy poza działalnością w zakresie wynajmu krótkoterminowego nieruchomości prowadzi Pani inną działalność gospodarczą, jeśli tak to należało wskazać jaką;
Nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej.
14.czy wartość sprzedaży dokonywanej przez Panią w poprzednim roku podatkowym 2023, nie przekroczyła kwoty 200 000 zł;
Wartość sprzedaży w roku 2023 z wynajmu nie przekroczyła 200 000 zł.
15.czy przewidywana wartość sprzedaży realizowana wroku podatkowym 2024 nie przekroczy kwoty 200 000 zł (jeśli rozpoczęła Pani wykonywanie działalności gospodarczej w trakcie 2024 r. to prosimy wskazać czy przewidywana wartość sprzedaży, która będzie realizowana w 2024 r. nie przekroczy kwoty 200 000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej);
Wartość sprzedaży w 2024 z wynajmu nie przekroczy kwoty 200 000 zł.
16.czy wykonuje Pani jakiekolwiek czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług [2], jeśli tak, to należało wskazać jakie;
Nie wykonuje żadnej czynności o której mowa w art. 133 ust 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku towarów i usług.
17.czy platforma internetowa świadcząca usługi na Pani rzecz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce;
Platforma nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce. Otrzymuje Pani faktury z (...).
18.czy platforma internetowa za pośrednictwem której wynajmuje Pani nieruchomości posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski;
Nie wie Pani czy posiada, dane z faktury są z (...).
(...)
Pytanie (w zakresie podatku od towarów i usług)
1.Czy jako osoba fizyczna wynajmująca krótkoterminowo nieruchomości i korzystająca z platformy (...) jest Pani zobowiązana do płacenia podatku VAT od tych usług?
2.Czy musi Pani opłacać VAT od usługi importowanej z (...), czy zgodnie z obowiązującymi przepisami jako osoba fizyczna nie musi Pani opłacać VAT od tych usług?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie)
Chciałaby Pani upewnić się, że wybrana forma opodatkowania jest prawidłowa w świetle obowiązujących przepisów oraz że nie będzie Pani zobowiązana do rejestracji jako podatnik VAT i odprowadzania podatku VAT od wynajmu krótkoterminowego.
Obecnie płaci Pani podatek VAT od importu usług z platformy (...) pomimo nie przekroczenia progu 200 000 zł. rocznie oraz nie prowadzenia działalności gospodarczej. Pani zdaniem jest to niezgodne z przepisami i nie powinna Pani płacić do kwoty 200 000 zł podatku VAT, a powyżej tej kwoty rozumie Pani, że należy odprowadzać podatek.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:
opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:
1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2.eksport towarów;
3.import towarów na terytorium kraju;
4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:
rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Zauważenia jednak wymaga, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:
przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
W myśl art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:
czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, a umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.
Z opisu sprawy wynika, że posiada Pani dwie nieruchomości mieszkalne i prowadzi Pani od 2022 r. wynajem krótkoterminowy tych nieruchomości. Wynajem stanowi Pani dodatkowe źródło dochodu. Wynajmowane nieruchomości znajdują się w Polsce. Nieruchomości stanowiące lokale mieszkalne wynajmuje Pani na cele noclegowe za pośrednictwem platformy internetowej (...). Platforma ta pośredniczy w wynajmie nieruchomości pomiędzy Panią a wynajmującymi, którymi są osoby fizyczne oraz sporadycznie podmioty prowadzące działalność gospodarczą.
Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Pani wątpliwości dotyczą przede wszystkim ustalenia czy jako osoba fizyczna wynajmująca krótkoterminowo nieruchomości jest Pani zobowiązana do płacenia podatku VAT od tych usług.
Odpowiadając na powyższe wątpliwości należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że czynność wynajmu przez Panią lokali mieszkalnych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy. Wskazać należy, że bez znaczenia, dla uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu podatku VAT z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych, pozostaje okoliczność jego wynajmu w ramach tzw. „najmu prywatnego”. W przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie występuje pojęcie „najmu prywatnego”. Na gruncie przepisów ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów (w tym przypadku lokali mieszkalnych) w sposób ciągły dla celów zarobkowych, co w okolicznościach niniejszej sprawy ma miejsce. Spełnione są więc przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy wskazujące, że opisane we wniosku czynności polegające na wynajmie dwóch nieruchomości mieszkalnych wpisują się w definicję działalności gospodarczej, a Pani jest podatnikiem z tego tytułu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Należy raz jeszcze podkreślić, że działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie.
Reasumując, skoro świadczy Pani usługi najmu lokali mieszkalnych za wynagrodzeniem, to w kontekście powołanych przepisów ustawy, najem ten stanowi, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu.
Jednocześnie należy wskazać, że podatnicy podatku VAT mają prawo do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przychodów ze sprzedaży. Przepisy ustawy o VAT wyróżniają dwa rodzaje zwolnień: zwolnienie przedmiotowe i podmiotowe. Aby jednak móc z nich skorzystać, należy spełnić określone w przepisach warunki. Zwolnienia przedmiotowe dotyczą rodzaju wykonywanej działalności, natomiast zwolnienie podmiotowe przysługuje podatnikom ze względu na limit sprzedaży wynoszący 200 000 zł.
I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:
zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177 i 1243).
Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.
Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
- świadczenie usługi na własny rachunek,
- charakter mieszkalny nieruchomości,
- mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.
W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006.347.1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.
Dodatkowo należy zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy:
zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.
W poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy wymieniono PKWiU 55 usługi związane z zakwaterowaniem sklasyfikowane w PKWiU 55.
Odnosząc powyższe do Pani sprawy należy wskazać, że wynajem lokali mieszkalnych na cele noclegowe nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, bowiem nie wynajmuje Pani lokali mieszkalnych w celach mieszkaniowych, a jedynie w ramach krótkoterminowego wynajmu nieruchomości na cele noclegowe. Zatem nie może skorzystać Pani ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje również możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ustawy.
Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:
zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że
do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
a) transakcji związanych z nieruchomościami,
b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
c) usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy:
jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
W myśl art. 113 ust. 9 ustawy:
zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Tym samym podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. wyżej przytoczonymi przepisami pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. W myśl tego przepisu:
zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
1) dokonujących dostaw:
a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
- wyrobów tytoniowych,
- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
d) terenów budowlanych,
e) nowych środków transportu,
f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
- motocykli (PKWiU ex 45.4);
2) świadczących usługi:
a) prawnicze,
b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
c) jubilerskie,
d) ściągania długów, w tym factoringu;
3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
Należy zatem wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy i nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, ma prawo do korzystania z ww. zwolnienia do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany będzie do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.
W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zauważyć, że przedmiotowa usługa krótkoterminowego najmu nieruchomości nie została wskazana w wyłączeniach zawartych w art. 113 ust. 13 ustawy. Przy czym jak Pani wskazała nie prowadzi Pani żadnej innej działalności gospodarczej i nie wykonuje czynności o której mowa w art. 113 ust 13 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że w związku z świadczonym wynajmem krótkoterminowym nieruchomości wartość sprzedaży w roku 2023 z wynajmu nie przekroczyła 200 000 zł., natomiast w roku 2024 nie przekroczy kwoty 200 000 zł. Przy czym nie prowadzi Pani żadnej innej działalności gospodarczej. Zatem w sytuacji gdy wartość sprzedaży także w 2025 r., podobnie jak w latach poprzednich tj. 2023 i 2024, nie przekroczy kwoty 200 000 zł to będzie mogła Pani skorzystać ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy dla świadczonych usług najmu krótkoterminowego nieruchomości znajdujących się w Polsce.
Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku dokonywania rejestracji jako podatnik VAT oraz odprowadzania podatku od towaru i usług należy wskazać, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:
podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy:
podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.
W myśl art. 96 ust. 4 ustawy:
Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.
Natomiast art. 96 ust. 5 ustawy wskazuje, że:
jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:
1) przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2) przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3) przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4) przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.
Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Z powyższych przepisów wynika, że podatnik wykonując czynności określone w art. 5 ustawy jest zobowiązany do zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT, pod warunkiem, że jego sprzedaż nie jest np. zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ustawy.
Skoro świadczone przez Panią usługi najmu krótkoterminowego nieruchomości mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, to - biorąc pod uwagę wykładnię art. 96 ust. 3 ustawy - nie będzie Pani miała obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy i rejestracji do celów podatku VAT jako podatnik VAT zwolniony oraz odprowadzenia podatku od wynajmu krótkoterminowego nieruchomości.
Jednakże w przypadku przekroczenia w proporcji do okresu prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, limitu wartości sprzedaży 200 000 zł w kolejnych latach podatkowych, będzie Pani zobowiązana do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako czynnego podatnika podatku VAT, we właściwym urzędzie skarbowym stosownie do dyspozycji art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy przed dniem, w którym utraci Pani prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy. Przy czym należy pamiętać, że prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego utraci Pani w momencie rozpoczęcia świadczenia czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy
W konsekwencji Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1, że nie będzie Pani zobowiązana do rejestracji jako podatnik VAT i odprowadzania podatku VAT od wynajmu krótkoterminowego jest prawidłowe. Jednakże należy zauważyć, że po przekroczeniu kwoty uprawniającej do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy będzie Pani zobowiązana do naliczania podatku VAT we właściwej wysokości.
Ponadto Pani wątpliwości dotyczą także ustalenia czy musi Pani opłacać VAT od usługi importowanej z (...)., czy zgodnie z obowiązującymi przepisami jako osoba fizyczna nie musi Pani opłacać VAT od tych usług.
Mając na uwadze Pani wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT:
importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 powyższej ustawy.
Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:
podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a.usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b.usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy:
w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.
Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.
Stosownie do art. 28a ustawy:
na potrzeby stosowania ww. rozdziału:
1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:
miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:
w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Natomiast stosownie do art. 28e ustawy:
miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.
Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.
Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził Rozporządzeniem Wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284, s. 1) zmianę do Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.
Zgodnie z art. 13b rozporządzenia:
do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:
a.każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
b.każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
c.każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
d.każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
Jednocześnie w myśl art. 31a ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011:
usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:
a.gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
b.gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
Przy tym jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. p rozporządzenia 282/2011:
ustęp 1 obejmuje w szczególności pośrednictwo w sprzedaży, dzierżawie lub wynajmie nieruchomości oraz ustanowieniu lub przeniesieniu określonych udziałów w nieruchomościach lub praw rzeczowych dotyczących nieruchomości (bez względu na to, czy są one traktowane jako majątek rzeczowy, czy nie), inne niż pośrednictwo objęte ust. 3 lit. d).
Natomiast jak stanowi art. 31a ust. 3 lit. d rozporządzenia 282/2011:
ustęp 1 nie ma zastosowania do pośrednictwa w świadczeniu usług zakwaterowania hotelowego lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, jeżeli pośrednik działa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej.
Jednocześnie stosownie do art. 28d ustawy:
miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja.
Z opisu sprawy wynika, że prowadząc wynajem krótkoterminowy nieruchomości korzysta Pani z usług pośrednictwa platformy internetowej (...). Platforma nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce oraz z wniosku nie wynika żeby posiadała stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Na fakturach otrzymywanych od (...) widnieją holenderskie dane usługodawcy. Nie podpisuje Pani żadnych umów z wynajmującymi, stroną umowy zawsze jest (...). Platforma pozyskuje klientów, udostępnia platformę i pobiera płatności i prowizje, a Pani otrzymuje pieniądze za wynajem po potrąceniu prowizji za usługi platformy.
Odnosząc się do Pani wątpliwości w zakresie prawidłowego sposobu rozliczenia usługi nabywanej od (...) należy w pierwszej kolejności ustalić miejsce opodatkowania nabywanego świadczenia.
Wskazać należy, że do nabywanej przez Panią od platformy (...) usługi polegającej na pośrednictwie w wynajmie lokali mieszkalnych zastosowanie znajdzie art. 28d ustawy o VAT – w przypadku gdy nabywcą tych usług jest podmiot niebędący podatnikiem lub art. 28b ustawy o VAT – w przypadku gdy nabywcą tych usług jest podatnik. Jak ustaliłem w odpowiedzi na pytanie nr 1 jest Pani podatnikiem z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na krótkoterminowym najmie nieruchomości. Zatem w analizowanej sprawie miejsce świadczenia usług pośrednictwa przy usługach krótkotrwałego zakwaterowania należy ustalić zgodnie z art. 28b ustawy.
Do nabywanych usług nie będą miały zastosowania szczególne reguły ustalania miejsca świadczenia, o których mowa w art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n, w tym również w art. 28e ustawy. Opis sprawy wskazuje, że (...) tj. platforma za pomocą której wynajmuje Pani swoje mieszkania działa jako pośrednik, oferując Pani lokale mieszkalne na wynajem krótkoterminowy. Działalność tej platformy polega m.in. na znajdowaniu nabywców chętnych do skorzystania z lokali mieszkalnych będących Pani własnością. Zatem platforma ta działa jako pośrednik w imieniu i na rzecz osoby trzeciej. W konsekwencji usługa nabywana przez Panią od platformy (...) nie jest usługą, dla której miejsce świadczenia ustala się na podstawie art. 28e ustawy. Wskazać należy, że z art. 31a ust. 3 lit. d rozporządzenia 282/2011 wprost wynika, że pośrednictwo w świadczeniu usług zakwaterowania jeżeli pośrednik działa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej nie stanowią usług związanych z nieruchomościami.
Należy przy tym wskazać, że z wniosku nie wynika żeby platforma (...) posiadała stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Na fakturach otrzymywanych od (...) widnieją holenderskie dane usługodawcy. Zatem, miejsce opodatkowania usług pośrednictwa nabywanych od (...) należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy tj. miejscem opodatkowania jest miejsce w którym usługobiorca (Pani) posiada siedzibę działalność gospodarczej. Tym samym, ww. usługi pośrednictwa będą opodatkowane w Polsce.
Zatem w świetle powołanych przepisów z tytułu nabycia usługi pośrednictwa od (...) (podmiotu z (...)) zobowiązana jest Pani do rozliczenia podatku od towarów i usług na zasadzie importu usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jak wskazałem miejscem opodatkowania nabywanej przez Panią usługi jest terytorium kraju, tj. Polska. Wobec powyższego, nabywana przez Panią ww. usługa od (...) stanowi import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, z tytułu którego jest Pani podatnikiem i to na Pani ciąży obowiązek rozliczenia nabywanej usługi.
Jednocześnie wskazać należy, że mocy art. 97 ust. 1 ustawy:
podatnicy, o których mowa w art. 15 i art. 15a, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.
Jak stanowi art. 97 ust. 3 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:
1)nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług;
2)świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.
W myśl art. 99 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 i art. 138g ust. 2.
W świetle art. 99 ust. 9 ustawy:
W przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.
Jak stanowi art. 99 ust. 14 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.
Powyższa delegacja zrealizowana została poprzez wydanie rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji o podatku od towarów i usług od podmiotów innych niż zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni z 14 września 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1626).
Zgodnie z § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia:
Określa się wzór deklaracji o podatku od towarów i usług (VAT-9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Według powyższego wzoru, deklaracja VAT-9M jest przeznaczona dla podatników, którzy nie mają obowiązku składania okresowych deklaracji VAT-8, dokonujących importu usług bądź nabywających towary lub usługi, dla których, jako nabywcy są podatnikami. A zatem, odrębna deklaracja VAT-9M z tytułu importu usług składana jest tylko w przypadku, kiedy to podatnik nie składa deklaracji JPK_V7, JPK_V7K albo VAT-8. Z wniosku nie wynika, że składa Pani deklarację VAT-8.
W przypadku importu usług, do których zastosowanie ma art. 28b ustawy, podatek ma obowiązek naliczyć nabywca usług. Przy tym nie ma tutaj znaczenia, że może być Pani podatnikiem zwolnionym na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zatem w przedmiotowej sprawie Pani jako usługobiorca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia importu usługi pośrednictwa od (...) – podmiotu, który nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce niezależnie od tego czy dochód z prowadzonej działalności gospodarczej przekroczy kwotę 200 000 zł.
W konsekwencji zobowiązana jest Pani do rozliczenia importu usługi pośrednictwa i złożenia deklaracji VAT-9M w związku z obowiązkiem rozpoznania importu usług.
Ponadto w związku z importem usług, którego podstawę stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. art. 28b ustawy podatnik zwolniony ma obowiązek dokonać rejestracji dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. W konsekwencji, bez względu na to, że będzie Pani podatnikiem zwolnionym, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, gdzie dochód nie przekracza 200 000 zł, powinna dokonać Pani zgłoszenia rejestracyjnego na podstawie art. 97 ustawy o VAT, dokonać zapłaty podatku VAT z tytułu importu oraz wykazać usługi pośrednictwa w deklaracji VAT-9M.
Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?