Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 listopada 2024 r., sygn. I SA/Gd 515/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień /spr./, Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant Specjalista Beata Jarecka, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 listopada 2024 r. sprawy ze skargi C.Sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 8 maja 2024 r. Sygn. akt SKO Gd 6496/23 w przedmiocie opłaty targowej oddala skargę.

Uzasadnienie

C. sp. z o.o. w dniach 1-31 lipca 2023 r. przy ul. [...] w W. prowadziła sprzedaż odzieży marki C.1. Jednocześnie Spółka prowadziła także sprzedaż zajmując inne stanowiska targowe na terenie Gminy Władysławowo, za które uiszczała opłatę targową. Pracownicy Spółki w dniach 1-31 sierpnia 2023 r. odmówili uiszczenia opłaty targowej z tytułu prowadzenia sprzedaży w punkcie położonym przy ul. [...] w W. Z ustaleń organu pierwszej instancji wynikało, że sporne stoisko handlowe zajmuje powierzchnię powyżej 100 m2. W konsekwencji oznaczało to, że wysokość opłaty za to stanowisko, zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej Władysławowa wynosi 540 zł dziennie.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Burmistrz Władysławowa decyzją z dnia 20 października 2023 r. nr RFB.3132.107.DEC.2023.EMD nałożył na Spółkę obowiązek uiszczenia opłaty targowej za dni: 1-31 lipca 2023 r. w łącznej kwocie 16.740 zł.

Rozpoznając odwołanie od tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że organ pierwszej instancji prawidłowo określił Spółce wysokość opłaty targowej za sporne stoiska handlowe. W ocenie organu odwoławczego, przyjęcie przez organy podatkowe interpretacji przepisu art. 19 ust. 1 lit. a) u.p.o.l. zgodnie z poglądem wyrażonym przez pełnomocnika strony, doprowadziłoby do naruszenia konstytucyjnej zasady równości wobec prawa. Taka wykładnia powyższego przepisu prowadziłaby do sytuacji, w której podmioty dokonujące sprzedaży na stoiskach o powierzchni mniejszej, niż C. sp. z o.o. (np. do 10 m2), z uwagi na nieprzekroczenie ograniczenia stawki o której mowa, zobligowane byłyby uiszczać stosowną wielokrotność określonej uchwałą stawki w zależności od ilości stanowisk, na których dokonywałyby sprzedaży. Z kolei Spółka skarżąca w takiej sytuacji mogłaby prowadzić sprzedaż na terenie jednej gminy na wielu stanowiskach i uiszczać jedynie opłatę targową do wysokości stawki maksymalnej. Kolegium wskazało, iż Spółka Skarżąca jest podmiotem działającym na rynku w sposób profesjonalny, co oznacza, że ma świadomość konieczności ponoszenia ciężarów w postaci podatków i opłat związanych z prowadzoną działalnością proporcjonalnie do jej rozmiarów. Każde bowiem kolejne stoisko ma na celu zwielokrotnienie osiąganego przez Spółkę dochodu.