Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.644.2024.1.RD

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 20 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku rozliczenia i odprowadzenia podatku w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru od kontrahenta.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca zamierza zakupić od kontrahenta A. sprzęt, który będzie wykorzystywany przez polskie siły zbrojne.

Kontrahent A. jest organizacją międzynarodową powstałą na podstawie porozumienia (...), którego Rzeczpospolita Polska jest stroną. (...) A. nie jest płatnikiem VAT i nie posiada numeru NIP, zaś siedzibę ma w Belgii.

A. może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT od 1 lipca 2015 r. za dostawy towarów i/lub usług, które otrzymuje do użytku służbowego w Belgii.

W ramach transakcji której dotyczy zapytanie A. zamierza wystawić dla Wnioskodawcy fakturę wskazując na zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 42 § 3 ust. 1 pkt 4 Code de la TVA - czyli belgijskiej ustawy o VAT który mówi, że zwalniane są od podatku dostawy, import towarów i świadczenie usług przeznaczonych dla organizacji międzynarodowych, innych niż te, o których mowa w pkt 3 (...) w zakresie, w jakim zwolnienie jest przewidziane w porozumieniu, którego Belgia jest stroną.

Siły zbrojne zarówno Królestwa Belgii jak i Rzeczypospolitej Polskiej biorą udział we wspólnych działaniach obronnych. Oba kraje są członkami NATO (...).

Wnioskodawca składa deklarację VAT-8 i jest zarejestrowana dla celów podatku VAT UE tylko na potrzeby wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W pozostałym zakresie Wnioskodawca jest zwolniony z podatku VAT UE.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca zobowiązany będzie do odprowadzenia podatku VAT, jeżeli nabycie towarów przez A. oraz ich reeksport nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym transakcja będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

W myśl art. 151 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1) państwa członkowskie zwalniają transakcje dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane z przeznaczeniem do innego państwa członkowskiego na rzecz sił zbrojnych każdego z państw będących stronami Traktatu Północnoatlantyckiego, innego niż państwo członkowskie przeznaczenia, do użytku tych sił zbrojnych lub towarzyszącego im personelu cywilnego lub też w celu zaopatrzenia ich mes lub kantyn, gdy siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych.

W świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości prawo Wspólnot Europejskich winno zostać włączone do porządków krajowych poszczególnych państw i posiada pierwszeństwo przed porządkiem krajowym (tak ETS m.in. w wyrokach: Flaminio Costa v. ENEL sprawa nr 6/64, N.V. Algemene Transport - en Expeditie OnderNeming Van Gend & Loos v. Holenderska Administracja Podatkowa sprawa 26/62, Administracja Finansów Państwowych v. Simmental SpA sprawa 106/77). Jak wyjaśnił Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 11 lutego 1971 r. Nr 39/70 (Norddeutsches Vieh- und Fleischkontor GmbH v. Hauptzollamt Hamburg-St. Annen) „jednolite stosowanie przepisów wspólnotowych nie pozwala na odwoływanie się do zasad prawa krajowego w zakresie innym, niż konieczny do wykonania tychże przepisów (art. 189 Traktatu EWG).” W innym wyroku zaś, z dnia 10 kwietnia 1984 r. Nr 14/83 (Sabine von Colson i Elisabeth Kamann v. Land Nordrhein-Westfalen, publ. ECR 1984/4/01891) ETS wyjaśnił, że „Mimo iż akapit trzeci art. 189 Traktatu pozostawia Państwom Członkowskim swobodę wyboru sposobów oraz środków zapewniających implementację dyrektywy, swoboda ta nie wypływa na obowiązek nałożony na wszystkie Państwa Członkowskie, do których dyrektywa jest skierowana, przyjęcia, w ramach swych krajowych systemów prawnych, wszystkich środków niezbędnych dla zapewnienia, iż dyrektywa jest w pełni skuteczna, zgodnie z celem, który realizuje.” Powyższe oznacza, że sądy unijne nie mają wątpliwości, że dyrektywy winne być implementowane i interpretowane celem osiągnięcia rezultatu jaki poprzez dyrektywę miał być osiągnięty. Także polskie sądy administracyjne nie mają co do tego wątpliwości. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 marca 2009 r. sygn. I SA/Lu 54/09) wskazano, że „Wykładnia prowspólnotowa, to jest interpretacja prawa krajowego w świetle tekstu oraz celu dyrektywy, po to, by osiągnąć rezultat, o którym mowa w art. 249 TWE, stanowi obowiązek nie tylko sądów krajowych, ale także organów administracji. Wykładnia prowspólnotowa powinna iść tak daleko, jak to jest możliwe, aby osiągnąć rezultat założony w dyrektywie. W przypadku stwierdzenia, że norma prawa krajowego jest sprzeczna z normą prawa wspólnotowego, to mając na względzie ścisłe powiązanie zasady bezpośredniego skutku z zasadą pierwszeństwa prawa wspólnotowego, sąd krajowy odmówi zastosowania sprzecznej z dyrektywą normy prawa krajowego.”

W uzasadnieniu tego judykatu wskazano, że „Zgodnie z art. 249 akapit 3 TWE dyrektywa wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Z przytoczonej definicji wynika, że chodzi o osiągnięcie wymaganego przez dyrektywę stanu rzeczy. Obowiązek ten nie ogranicza się do wymaganego stanu prawnego, ale obejmuje także stan gospodarczy czy społeczny. (...) Obowiązek odpowiedniego stosowania i wykładni prawa wewnętrznego stanowionego w wykonaniu dyrektywy wynika bowiem z doktryny effet utile (zasada efektywności) i przepisu art. 10 TWE (zasada solidarności - lojalności). Ustalenie celu i rezultatu, który musi być osiągnięty, odbywa się w drodze wykładni nie tylko wszystkich przepisów dyrektywy, lecz także jej preambuły.” Podobne poglądy znaleźć można w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lipca 2010 r. sygn. III SA/Gl 256/10, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 listopada 2008 r., sygn. I SA/Po 888/08, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2008 r. sygn. III SA/Wa 263/08, czy wreszcie w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości np.: z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie C-62/00, czy z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie C-456/98 i wielu innych.

Ponadto zgodnie z (…), czyli dokumentem statuującym A. (sprzedawcę), organizacja ta jest częścią NATO oraz korzysta, ze wszelkich przywilejów i immunitetów, zwolnień i zezwoleń, które na mocy umów bilateralnych pomiędzy NATO a Królestwem Belgii przysługują NATO.

Dodatkowo zgodnie z (…) Ministerstwa Finansów Królestwa Belgii transakcje sprzedaży lub dostawy (...) dla A. są zwolnione z VAT, a na fakturach konieczne jest zamieszczanie informacji o tej decyzji, jako podstawy zwolnienia z VAT. Tym samym A. jako element NATO nie jest podatnikiem i płatnikiem VAT, w rozumieniu art. 9 ustawy o VAT, w związku z czym nie posiada numeru VAT ani VAT UE. To powoduje, że nabycie lub dostawa towarów i usług na rzecz i przez A. nie jest objęte podatkiem VAT. Nie stanowi to również wewnątrzwspólnotowego nabycia, ani dostawy towarów. 

W ocenie wnioskodawcy, A. jako organizacja dzieląca status prawny z NATO, posiada wyłącznie międzynarodową podmiotowość prawną. Zgodnie z art. 11 ust. 4 umowy między Państwami- Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotycząca statusu ich sił zbrojnych, sporządzona w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. oraz przywołanej powyżej decyzji Ministra Finansów Królestwa Belgii, nie jest podatnikiem ani płatnikiem VAT. Tym samym na podstawie art. 11 ust. 8 pkt a umowy z 1951 r. A. może dokonać reeksportu bez podatków wszelkich nabytych dóbr, których zakup był zwolniony z podatku (m. in. na podstawie art. 11 ust. 4). Działalność taka nie jest klasyfikowana jako działalność gospodarcza, a tym samym nie spełnia ona podstawowego kryterium definicji podatnika, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dlatego transakcja ta nie spełnia warunków, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W tej sytuacji, w ocenie Wnioskodawcy, transakcja nabycia sprzętu nabytego przez A. i przez niego reeksportowanego do użytku polskich sił zbrojnych, gdy siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych jest zwolniona z VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej podatkiem, podlegają:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy:

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce na terytorium Polski wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski z terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski.

Należy wskazać, że czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – co do zasady – wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Aby doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, obydwie strony – nabywca i dostawca – muszą spełnić ściśle określone warunki.

Nabywcą towarów musi być:

a) podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika;

b) osoba prawna niebędąca ww. podatnikiem.

Z kolei dostawca musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub też podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W przypadku, gdy nabywcą lub dostawcą jest inny podmiot niż określony w art. 9 ust. 2 ustawy, nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ponadto potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć (za wynagrodzeniem) prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na sytuacje, w których nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, pomimo że warunki, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy zostały spełnione.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1-3 ustawy:

W myśl art. 10 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 10 ust. 6 ustawy:

Warto także dodać że zgodnie z art. 44 pkt 2 ustawy:

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tytułu obrotu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Jednakże, nie każda czynność stanowiąca dostawę, w wyniku której towary są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski z terytorium innego państwa członkowskiego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Istotne jest to, by dostawa była dokonana przez dostawcę będącego podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub też podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Cytowane przepisy stanowią implementację regulacji wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Z kolei „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objecie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w obrocie gospodarczym. Ponadto, z cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Nie oznacza to jednak, że podmiot, który wykona np. tylko jedną transakcję, nie uzyska statusu podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą.

Przy tym, dla uzyskania statusu podatnika podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami podatku od towarów i usług są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.). Ponadto, definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy nie wyklucza, by za taką uznać nawet czynności wykonywane sporadycznie, czy okazjonalnie, wręcz jednorazowo, w sytuacji, gdy z obiektywnego punktu widzenia celem takiego działania jest osiąganie zysków.

Przy tym, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy:

Z powołanego art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że co do zasady, od opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączone są czynności wykonywane przez organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy ma miejsce wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

• podmiotem dokonującym czynności jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ oraz
• czynność mieści się w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami na ten podmiot, dla realizacji których został on powołany i jednocześnie czynność ta nie jest wykonywana na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W świetle unormowań prawa unijnego i orzecznictwa TSUE w tym zakresie, organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy są uważane za podatników, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w wyniku których, wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji. I tak, w sprawie Carpaneto Piacentino (sprawy połączone C-231/87 i C-129/88), Trybunał orzekł, że: „działalność prowadzona jak w rozumieniu tego przepisu to działalność, jaką prowadzą organy podlegające prawu publicznemu na mocy szczególnego reżimu prawnego mającego do nich zastosowanie, natomiast nie obejmuje ona działalności prowadzonej przez nie w takich samych warunkach prawnych, jak mające zastosowanie do podmiotów prywatnych”.

Dla opodatkowania dostawy, w wyniku której towary są wysyłane lub transportowane z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów muszą być spełnione konkretne warunki również po stronie nabywcy towarów – powinien być to podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy lub podatnik podatku od wartości dodanej lub też osoba prawna niebędąca ww. podatnikiem.

Stosownie bowiem do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zakupić od A. sprzęt, który będzie wykorzystywany przez polskie siły zbrojne. A. jest organizacją międzynarodową powstałą na podstawie porozumienia (…). A. nie jest płatnikiem VAT i nie posiada numeru NIP, zaś siedzibę ma w Belgii. A. może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT od 1 lipca 2015 r. za dostawy towarów i/lub usług, które otrzymuje do użytku służbowego w Belgii. W ramach transakcji której dotyczy zapytanie A. zamierza wystawić dla Wnioskodawcy fakturę wskazując na zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 42 § 3 ust. 1 pkt 4 Code de la TVA - czyli belgijskiej ustawy o VAT który mówi, że zwalniane są od podatku dostawy, import towarów i świadczenie usług przeznaczonych dla organizacji międzynarodowych, innych niż te, o których mowa w pkt 3 (...) w zakresie, w jakim zwolnienie jest przewidziane w porozumieniu, którego Belgia jest stroną. Siły zbrojne biorą udział we wspólnych działaniach obronnych. Oba kraje są członkami NATO (...). Wnioskodawca składa deklarację VAT-8 i jest zarejestrowana dla celów podatku VAT UE tylko na potrzeby wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W pozostałym zakresie Wnioskodawca jest zwolniony z podatku VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą obowiązku rozliczenia podatku VAT w związku z nabyciem sprzętu od A. z siedzibą w Belgii.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że mechanizm opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych polega na zwolnieniu z prawem do odliczenia dostawy towarów, w wyniku której towar przemieszczany jest pomiędzy państwami członkowskimi, przy jednoczesnym zobowiązaniu nabywcy do zastosowania stawki krajowej w państwie przeznaczenia towarów. Stosowanie tej stawki ma za zadanie doprowadzić do realizacji podstawowego celu, dla którego wprowadzono szczególne zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, czyli opodatkowania towarów w kraju ich konsumpcji. Przy czym należy podkreślić, że ww. mechanizm rozliczania podatku występuje, jeżeli nabywcą towarów jest, co do zasady, podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej tego podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem (art. 9 ust. 2 ustawy). Dostawcą zaś powinien być podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej.

W przypadku osób prawnych niebędących podatnikami nabywających towary z innego niż Polska państwa członkowskiego UE, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wystąpi, jeżeli całkowita wartość nabywanych w ten sposób towarów przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 50 000 zł lub osoba prawna wybierze opodatkowanie tego nabycia, zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy, przed przekroczeniem ww. limitu. Wskazać przy tym należy, że pojęcie osoby prawnej, o której mowa w powołanych wyżej przepisach jest pojęciem wspólnotowym i obejmuje również podmioty, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Zatem, jeżeli organ władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa nabywa wewnątrzwspólnotowo towary, których wartość przekracza kwotę 50 000 zł, jest on obowiązany do rozliczenia podatku należnego w Polsce z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia tych towarów.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że choć transakcja nabycia towaru ma charakter transgraniczny, gdyż towar przemieszczany jest od podmiotu z siedzibą w Belgii na terytorium Polski, to Państwo jako nabywca pomimo tego, że jesteście zarejestrowani jako podatnik VAT UE nie jesteście zobowiązani do rozliczenia podatku z tego tytułu i odprowadzania podatku VAT. Należy bowiem zauważyć, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i rozliczenie podatku z tego tytułu przez podmiot nabywający będzie miał zastosowanie w przypadku spełnienia warunków wynikających z art. 9 ust 2 ustawy w zakresie zarówno nabywcy jak i dostawcy towaru. W przedmiotowej sprawie dostawca A. nie wypełnia normy przepisu art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy tzn. nie jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. Jak wynika z opisu sprawy Kontrahent, który dostarcza towary na Państwa rzecz jest organizacją międzynarodową powstałą na podstawie porozumienia. Co więcej A., który posiada siedzibę w Belgii nie jest podatnikiem podatku VAT, nie posiada numeru NIP i jak wynika z opisu sprawy jest częścią NATO oraz korzysta ze wszelkich przywilejów, immunitetów, zwolnień i zezwoleń, które na mocy umów bilateralnych pomiędzy NATO a Królestwem Belgii przysługują NATO. Ta organizacja dzieląca status prawny z NATO jak wskazujecie posiada wyłącznie międzynarodową podmiotowość prawną i nie będąc zarejestrowana jako podatnik od wartości dodanej ani do transakcji wewnątrzwspólnotowych nie spełnia warunku uznania dostawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Skoro nie jest spełniony jeden z warunków o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy, to nie sposób mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, wobec której to transakcji Wnioskodawca jako nabywca towaru gdzie sprzęt będzie wykorzystywany przez polskie siły zbrojne zobowiązany byłby do rozliczenia i odprowadzenia podatku. A. jako organizacja międzynarodowa, która nie jest uznawana za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą i nie jest zarejestrowana do podatku od wartości dodanej, nie posiadając nawet nr NIP nie spełnia przesłanek koniecznych do uznania, że mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem, zatem Wnioskodawca jako podmiot, który nabywa od A. towar nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tego tytułu.

Należy zatem zgodzić się z Państwem, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT w okolicznościach opisanych we wniosku.

W konsekwencji Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Przy czym końcowo jedynie należy wskazać, odnośnie Państwa stanowiska w części w której powołujecie się na art. 151 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE, że dotyczy on dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych z przeznaczeniem do innego państwa członkowskiego na rzecz sił zbrojnych każdego z państw będących stronami Traktatu Północnoatlantyckiego, innego niż państwo członkowskie przeznaczenia, do użytku tych sił zbrojnych lub towarzyszącego im personelu cywilnego lub też w celu zaopatrzenia ich mes lub kantyn, gdy siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych. Przepis ten dotyczy zwolnienia dla dostawy towarów lub świadczenia usług, a zatem może mieć on zastosowanie dla transakcji dokonanej przez sprzedawcę. W przypadku zakupu przedmiotowego sprzętu z Belgii będziecie Państwo działać nie jako dostawca ale jako jego nabywca, dlatego dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania/bądź braku opodatkowania ww. transakcji w Polsce należało uwzględnić przepisy ustawy o podatku VAT - w szczególności przepisy związane z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. W opisanym przypadku nie tyle dostawa towarów a nabycie towarów od kontrahenta z siedzibą w Belgii było przedmiotem Państwa wątpliwości i w tym kontekście należało rozstrzygnąć czy spełnione były wszystkie przesłanki odnoszące się do przepisów krajowych w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).