Interpretacja indywidualna z dnia 3 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4018.20.2024.4.SR
Stosowanie NIP Spółki macierzystej na potrzeby przygotowania struktury JPK_KR.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie stosowania NIP Spółki na potrzeby przygotowania struktury JPK_KR.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
X. GmbH (dalej jako: „Spółka”) działa w Polsce w formie oddziału zagranicznego przedsiębiorcy, zarejestrowanego w Rejestrze Przedsiębiorców KRS pod numerem (…), pod nazwą: Y. GmbH Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce (dalej jako: „Oddział”).
Spółka jest osobą prawną założoną zgodnie z prawem obowiązującym w Niemczech i posiada siedzibę w Niemczech.
Rok podatkowy Oddziału trwa od 1 lipca do 30 czerwca roku następnego.
Oddział stanowi zakład pracy w rozumieniu polskich przepisów prawa pracy i zatrudnia pracowników, pełniąc wobec nich funkcję pracodawcy. W związku z powyższym Oddział w ramach rejestracji w KRS otrzymał numer NIP: yyy, który jest wskazany w Rejestrze Przedsiębiorców KRS oraz używany na potrzeby identyfikacji jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej jako: „PIT”) i składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne (dalej jako: „ZUS”).
Oddział nie stanowi odrębnego od Spółki podmiotu i może wykonywać działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności Spółki. Oddział stanowi część zagranicznego przedsiębiorcy, aczkolwiek jest wyodrębniony organizacyjnie i finansowo w strukturach firmy macierzystej, prowadząc część działalności Spółki na terytorium Polski.
W związku z faktem, że Oddział Spółki spełnia definicję tzw. zakładu podatkowego w rozumieniu przepisów polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, Spółka podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce (dalej jako: „CIT”) i jest zobowiązana do dokonywania stosownych rozliczeń w tym zakresie. Spółka jest również czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Dla celów rozliczeń podatkowych CIT i VAT, Spółka wykorzystuje numer NIP: xxx.
Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.; dalej jako: „UoR”) zobowiązuje oddziały przedsiębiorców zagranicznych do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego, chociaż nie ma osobowości prawnej i nie może występować samodzielnie w stosunkach gospodarczych, jest obowiązany do sporządzania sprawozdania finansowego. Oddział na potrzeby sporządzanego sprawozdania finansowego stosuje numer NIP xxx.
Oddział osiągnął wartość przychodu w roku od 1 lipca 2023 do 30 czerwca 2024 nieprzekraczającą 50 mln euro oraz przewiduje, że jego przychody w roku od 1 lipca 2024 do 30 czerwca 2025 r. również nie przekroczą 50 mln euro.
Natomiast Spółka rozumiana jako całość (tj. Spółka wraz z oddziałami działającymi w Polsce oraz w innych państwach) osiągnęła wartość przychodu w roku od 1 lipca 2023 do 30 czerwca 2024 przekraczającą 50 mln euro oraz przewiduje, że jej przychody w roku od 1 lipca 2024 do 30 czerwca 2025 r. również przekroczą 50 mln euro. Spółka wskazuje, iż z dniem 1 stycznia 2025 roku mają wejść w życie nowe przepisy dotyczące obowiązkowego prowadzenia i przesyłania ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej.
Zgodnie z przepisami przejściowymi wyrażonymi w art. 66 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), obowiązek przesyłania ksiąg, ewidencji i wykazów, o których mowa w art. 24a ust. 1e ustawy zmienianej w art. 1 oraz w art. 15 ust. 12 ustawy zmienianej w art. 9, prowadzonych przy użyciu programów komputerowych (dalej jako: struktura JPK_KR), wprowadzany będzie stopniowo, za lata podatkowe rozpoczynające się po:
a)31 grudnia 2024 r. do przekazywania JPK_KR zobowiązani zostaną:
- podatnicy, u których wartość przychodu uzyskanego w poprzednim roku podatkowym przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedniego odpowiednio roku podatkowego;
- podatkowe grupy kapitałowe.
b)31 grudnia 2025 r. do przekazywania JPK_KR zobowiązani zostaną inni podatnicy CIT obowiązani przesyłać ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 14, zgodnie z art. 109 ust. 3b tej ustawy (dalej jako: JPK_VAT);
c)31 grudnia 2026 r. do przekazywania JPK_KR zobowiązani zostaną pozostali podatnicy CIT.
Przepisy przejściowe nie wskazują, w jaki sposób kalkulować wartość przychodu w przypadku szczególnej kategorii podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, tj. w szczególności w przypadku oddziału przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce.
Schema JPK_KR w elemencie JPK/Podmiot1 wymaga podania numeru NIP podatnika:
(…)
Pytanie w zakresie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (oznaczone we wniosku nr 2)
Czy na potrzeby przygotowania struktury JPK_KR Oddział ma zastosować numer NIP xxx, czy numer NIP yyy?
Państwa stanowisko w sprawie w zakresie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (oznaczone we wniosku nr 2)
Zdaniem Spółki, na potrzeby przygotowania struktury JPK_KR należy zastosować numer NIP xxx.
Uzasadnienie Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2
Zgodnie z art. 9 ust. 1c ustawy o CIT, podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy, albo deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1 tej ustawy. Niniejszy przepis wskazuje również, że księgi rachunkowe muszą zostać przekazane właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ‒ Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.; dalej jako: Ordynacja podatkowa) oraz przy zastosowaniu zasad dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części, które zostały określone w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej.
Na mocy art. 9 ust. 4 ustawy o CIT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia uproszczonej ewidencji składników majątku zakładu, przychodów i kosztów oraz warunki, jakim powinna odpowiadać ta ewidencja w celu prawidłowego określenia zobowiązania podatkowego, dla podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy dla wykonywania działalności nie tworzą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddziału lub przedstawicielstwa, mając na uwadze zakres prowadzonej działalności. Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie określił zasad prowadzenia ewidencji uproszonej. Zatem zakłady podatkowe nie prowadzą ewidencji zgodnie z ww. wytycznymi.
Natomiast oddziały lub przedstawicielstwa prowadzą ewidencje zgodnie z zasadami zawartymi w ustawie o rachunkowości.
Na gruncie przepisów UoR sprawozdanie finansowe jednostki składa się w szczególności z:
1)bilansu;
2)rachunku zysków i strat;
3)informacji dodatkowej, obejmującej wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia.
Na mocy art. 48 ust. 1 UoR informacja dodatkowa powinna zawierać istotne dane i objaśnienia niezbędne do tego, aby sprawozdanie finansowe odpowiadało warunkom określonym w art. 4 ust. 1, a w szczególności obejmować wprowadzenie do sprawozdania finansowego. Wprowadzenie do sprawozdania finansowego zawiera podstawowe informacje o jednostce, opis przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, w tym metod wyceny i sporządzenia sprawozdania finansowego w zakresie, w jakim ustawa pozostawia jednostce prawo wyboru, oraz przedstawienie przyczyn i skutków ich ewentualnych zmian w stosunku do roku poprzedzającego.
Zakres informacji zawartych we wprowadzeniu do sprawozdania finansowego sporządzanego przez jednostki inne niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji określa załącznik nr 1, obejmuje on w szczególności: firmę, siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres, podstawowy przedmiot działalności jednostki oraz numer we właściwym rejestrze sądowym albo ewidencji.
Zatem we wprowadzeniu do sprawozdania finansowego zamieszcza się następujące informacje: identyfikator podatkowy NIP (informacja obowiązkowa do wypełnienia przez wszystkie jednostki), numer KRS (informacja obowiązkowa dla jednostek wpisanych do KRS), datę sporządzenia sprawozdania finansowego, datę początkową i końcową okresu, za który sporządzono sprawozdanie, jednostkę danych liczbowych, w jakich sprawozdanie finansowe jest sporządzone (w złotych lub w tysiącach złotych), dane identyfikujące jednostkę (nazwę, siedzibę i adres firmy), a także siedzibę i adres przedsiębiorcy zagranicznego (wypełnia oddział – zakład przedsiębiorcy zagranicznego) oraz numer PKD podstawowego przedmiotu działalności jednostki.
Ponadto, w świetle art. 13 ust. 4 UoR księgi rachunkowe, z uwzględnieniem techniki ich prowadzenia, powinny być trwale oznaczone nazwą (pełną lub skróconą) jednostki, której dotyczą, nazwą danego rodzaju księgi rachunkowej oraz nazwą programu przetwarzania. Nie jest konieczne oznaczanie ksiąg rachunkowych numerem NIP.
Sprawozdanie finansowe Oddziału jest opatrzone numerem NIP: xxx. Należy przy tym zwrócić uwagę, że Spółka posługuje się również tym numerem składając roczne zeznanie podatkowe CIT-8. Zdaniem Spółki, w świetle powyższego, Oddział powinien w JPK_KR konsekwentnie posługiwać się tym samym NIP, którym posługuje się sporządzając sprawozdanie finansowe oraz składając roczne zeznanie podatkowe CIT-8, tj. NIP: xxx.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 470 ze zm.).
Na mocy art. 2 ust. 2 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
Osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami mogą tworzyć w Rzeczypospolitej Polskiej oddziały, przedstawicielstwa lub czasowo oferować lub świadczyć usługę, na zasadach określonych w ustawie.
Zgodnie z art. 3 pkt 5 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
Użyte w ustawie określenia oznaczają: osoba zagraniczna:
a)osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego,
b)osobę prawną z siedzibą za granicą,
c)jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą.
W myśl art. 3 pkt 7 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
Użyte w ustawie określenia oznaczają: przedsiębiorca zagraniczny – osobę zagraniczną wykonującą działalność gospodarczą za granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność gospodarczą za granicą.
Jak stanowi art. 3 pkt 4 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
Użyte w ustawie określenia oznaczają: oddział – wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.
Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Na podstawie postanowień zawartych w art. 15 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
Przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą.
W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.
Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.
Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 17 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym:
Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.
Ponadto w myśl art. 19 pkt 1 i 2 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany:
1)używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”;
2)prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości.
Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 375), zwanej dalej „ustawą o NIP”:
Ustawa określa:
1)zasady ewidencji:
a)podatników,
b)płatników podatków,
c)płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”;
2)zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej „NIP”;
3)zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.
Według art. 2 ust. 1 ustawy o NIP:
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o NIP:
Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.
Stosownie do art. 2 ust. 3 ustawy o NIP:
Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.
Na podstawie art. 2 ust. 4 ww. ustawy:
Obowiązkowi ewidencyjnemu nie podlegają podatnicy, którzy posiadają numer identyfikacyjny nadany na podstawie art. 132 ust. 5, art. 134a ust. 4 oraz art. 138e ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2023 r. poz. 1570, 1598 i 1852).
Jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy o NIP:
Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.
Wskazać w tym miejscu należy, że podmiot zagraniczny podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu w Polsce z tytułu czynności wymienionych w art. 2 ustawy o NIP, dokonuje rejestracji za pomocą złożenia zgłoszenia NIP-2 do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Formularz ten przeznaczony jest m.in. dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej będących podatnikiem lub płatnikiem podatków, lub płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne z wyjątkiem podmiotów wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego, dla których przeznaczony jest formularz NIP-8.
Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku dochodowego od osób prawnych, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się do identyfikacji NIP nadanym innemu podmiotowi.
Z przytoczonych przepisów wynika, że każdy podmiot, który należy do jednej z wymienionych kategorii (podatnika i płatnika) jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Zatem podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.
W myśl art. 7 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):
Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.
Ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.
Stosownie do art. 8 Ordynacji podatkowej:
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.) wynika, że:
Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:
Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Zgodnie z art. 2 pkt 11 lit. a) ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”):
w art. 9:
a) po ust. 1b dodaje się ust. 1c-1g w brzmieniu:
1c. Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, albo deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej.
1d. Z obowiązku, o którym mowa w ust. 1c, są zwolnieni podatnicy:
1) zwolnieni od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z wyjątkiem fundacji rodzinnych;
2) o których mowa w art. 27a;
3) prowadzący uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów.
1e. W przypadku spółek niebędących osobami prawnymi, których wspólnikami nie są wyłącznie osoby fizyczne, do prowadzenia ksiąg rachunkowych przy użyciu programów komputerowych i przesyłania tych ksiąg właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, na podstawie ust. 1c, są obowiązane te spółki, przy czym księgi te są przekazywane w terminie do końca trzeciego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego tych spółek.
1f. W przypadku, o którym mowa w ust. 1e, księgi rachunkowe są przesyłane naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca prowadzenia działalności, a w przypadku prowadzenia działalności w więcej niż jednym miejscu - naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca siedziby. W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie właściwości naczelnika urzędu skarbowego na podstawie zdania pierwszego, właściwość tę ustala się według miejsca siedziby jednego ze wspólników będącego podatnikiem.
1g. Przepis ust. 1c stosuje się odpowiednio do spółek tworzących podatkową grupę kapitałową.
(…)
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia:
1)zakres dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi podlegające przekazaniu na podstawie ust. 1c i 1e, oraz sposób ich wykazywania w tych księgach,
2)grupy podatników innych niż określeni w ust. 1d lub spółek niebędących osobami prawnymi zwolnionych z obowiązku prowadzenia ksiąg przy użyciu programów komputerowych lub ich przesyłania w całości albo części na podstawie ust. 1c
– uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ksiąg.
Przepisy te wchodzą w życie od 1 stycznia 2025 r. Będą one regulowały obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych przy użyciu programów komputerowych oraz ich przesyłanie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w stosownej strukturze logicznej i określonym terminie.
Ponadto w art. 66 ust. 2 ustawy zmieniającej wskazano terminy, kiedy poszczególni podatnicy po raz pierwszy zobowiązani będą do przesyłania JPK_KR.
Jak stanowi art. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.):
Ustawa określa zasady rachunkowości oraz zasady wykonywania działalności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości:
Przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 470).
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo osobą prawną założoną zgodnie z prawem obowiązującym w Niemczech i posiadają Państwo siedzibę w Niemczech. Ponadto posiadają Państwo Oddział w Polsce.
Mają Państwo wątpliwości czy na potrzeby przygotowania struktury JPK_KR Oddział ma zastosować numer NIP xxx, czy numer NIP yyy.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że w odniesieniu do posługiwania się przez Oddział w Polsce numerem NIP do rozliczania się z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku CIT, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. W konsekwencji jednak braku oddzielnej podmiotowości prawnej oddziału, to zagraniczny przedsiębiorca prowadzący działalność w Polsce jest podatnikiem CIT. Podatnikiem CIT nie jest oddział, a jego jednostka macierzysta działająca w Polsce w ramach położonego na jej terytorium oddziału.
W związku z powyższym, w wyniku utworzenia Oddziału w Polsce nie dochodzi do powstania nowego, odrębnego od Spółki macierzystej podatnika podatku CIT. Tym samym w celu rozliczania CIT z organami podatkowymi działająca za pośrednictwem Oddziału Spółka macierzysta, posługuje się nadanym jej numerem NIP jako podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Spółka (jednostka macierzysta). Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojego numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych.
Mając na uwadze powyższe, na potrzeby przygotowania struktury JPK_KR należy posługiwać się numerem NIP Spółki macierzystej, tj. NIP xxx.
Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.