Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2024 r., sygn. I FSK 1760/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Mariusz Golecki, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 września 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 58/20 w sprawie ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 4 grudnia 2019 r. nr UNP: 1001-19-114010 1001-IOV3.4103.672019.7.U12.AWY w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za grudzień 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 4050 (cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 3 września 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 58/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P. W. (dalej: strona lub skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej: organ odwoławczy) z 4 grudnia 2019 r., utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie (dalej: organ pierwszej instancji) z 7 czerwca 2019 r., którą to określono stronie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za grudzień 2013 r.

1.2. Sąd pierwszej instancji na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę przyjmując stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe.

W uzasadnieniu wskazano, że zakwestionowane faktury wskazujące na nabycie towarów przez skarżącego oraz dostawy na rzecz jego kontrahentów zagranicznych, nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji gospodarczych. W zakresie dostaw krajowych, głównymi dowodami wskazującymi na taką okoliczność, stały się włączone do akt sprawy dokumenty urzędowe dotyczące dostawcy skarżącego, tj. E. Sp. z o.o. Organy zgromadziły również dowody dotyczące firm będących dostawcami towarów do tego podmiotu. Z informacji tych wynika, że krajowy kontrahent skarżącego nie mógł mu sprzedać towaru wykazanego w zakwestionowanych fakturach, gdyż faktycznie go nie posiadał.