Interpretacja indywidualna z dnia 2 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.679.2024.2.TR

Interpretacja indywidualna– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia rezydencji podatkowej. Wniosek został uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 listopada 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem Ukrainy. W dniu 23 stycznia 2022 r. wjechał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nadal tutaj przebywa. Po przyjeździe podjął Pan zatrudnienie na podstawie umowy zlecenia, a pracodawca w związku z tym, że jest Pan cudzoziemcem, z tytułu wypłacanego wynagrodzenia pobierał zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20%, a po przekroczeniu 183 dni pobytu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej naliczał od wypłaconego wynagrodzenia podatek dochodowy na zasadach ogólnych.

Nie przekazał Pan płatnikowi certyfikatu rezydencji, a także nie składał innego oświadczenia dotyczącego miejsca opodatkowania uzyskanych dochodów. Nie znając polskich przepisów podatkowych i nie mając informacji o tym, że może Pan złożyć oświadczenie o tym, że będzie przebywał na terenie Polski powyżej 183 dni i może być potraktowany jako polski rezydent, i podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zarówno za rok podatkowy 2022, jak i 2023, otrzymał Pan informację IFT-1R oraz PIT-11, na podstawie których rozliczył się Pan z podatku na druku PIT-37, ujmując wszystkie przychody i równocześnie wykazując kwotę zaliczki pobraną przez pracodawcę. Biorąc pod uwagę fakt, że nie ukończył Pan 26 roku życia, to wykazał Pan swoje przychody jako zwolnione w ramach tzw. „ulgi dla młodych".

Uzupełnienie wniosku

Wniosek dotyczy lat podatkowych: 2022 i 2023.

W okresie, którego dotyczy wniosek Pana stałym miejscem zamieszkania była Polska.

Do Polski przyjechał Pan po ukończeniu szkoły z zamiarem stałego pobytu w celu poprawy warunków życia oraz uzyskania wizy. Obecnie złożył Pan wniosek o kartę stałego pobytu.

Jest Pan osobą samotną i gospodarstwo domowe prowadzi samodzielnie, ale mieszka Pan wspólnie z rodzicami, bratem i siostrą. Ponadto dalsza rodzina (wujkowie i ciotki) także mieszkają tutaj, a w Ukrainie zostali tylko dziadkowie. W Polsce nie należy Pan do żadnej organizacji, klubu itp. oraz nie udziela się Pan społecznie.

W okresie, którego dotyczy wniosek wynajmował Pan mieszkanie, nie posiadał Pan nieruchomości. Posiada Pan jedynie samochód osobowy, którym przyjechał Pan do Polski. Źródłem Pana utrzymania była praca zarobkowa na podstawie umowy zlecenia, a następnie umowy o pracę, którą Pan wykonywał przez cały rok. Po zatrudnieniu założył Pan konto bankowe, które nadal Pan posiada.

Po przyjeździe do Polski Pana powiązania osobiste z Ukrainą były niewielkie, najbliższe osoby przyjechały razem z Panem, a w Ukrainie zostali tylko dziadkowie. Nie był Pan w związku i nie ma Pan partnerki w Ukrainie. Także część Pana znajomych wyjechała z Ukrainy. W okresie pobytu w Ukrainie nie należał Pan do żadnej organizacji i nie prowadził Pan aktywności społecznej. 

Nie posiada Pan na terytorium Ukrainy nieruchomości czy też majątku ruchomego, a majątek, który Pan posiada (samochód osobowy) przywiózł Pan ze sobą do Polski.

Przez cały okres pobytu w Polsce nie wyjeżdżał Pan do Ukrainy i przebywał Pan na terytorium Polski.

Zgodnie Pana wiedzą nie był Pan traktowany jako rezydent podatkowy Ukrainy, gdyż od początku 2022 r. mieszka Pan w Polsce i nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Ukrainy. W latach poprzedzających nie płacił Pan w Ukrainie podatków, gdyż był Pan uczniem i nie osiągał Pan dochodów, a po zakończeniu nauki nie podjął Pan zatrudnienia, tylko zdecydował się Pan na przyjazd do Polski. Ponadto umowa o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu podpisana między Polska a Ukrainą określa, iż po pobycie trwającym co najmniej 183 dni w Polsce może być Pan traktowany jako rezydent podatkowy i podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pytanie

Czy jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce i przebywająca w kraju powyżej 183 dni oraz mająca tutaj centrum interesów osobistych i gospodarczych, ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy, a tym samym prawo do dokonania rozliczenia na druku PIT-37, uwzględniając wszystkie uzyskane przychody i pobrane zaliczki wykazane w informacji IFT-1R oraz PIT-11 za rok podatkowy?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 4a ww. ustawy: przepisy art. 3 ust. 1,1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego.

Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wspomniany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Zgodnie z powyższym, uważa Pan, że w Pana sytuacji spełnia Pan obydwa warunki, gdyż przebywał Pan na terenie Polski powyżej 183 dni w każdym roku podatkowym, a ponadto na terytorium Polski przeniósł Pan swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych.

Centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp.

W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci. W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W odniesieniu do centrum interesów gospodarczych chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Takie stanowisko potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych, czego przykładem jest chociażby wyrok WSA w Opolu z 10 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Op 164/09, w którym Sąd wskazał, że oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej, organ odwoławczy słusznie podniósł, że należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których w pierwszej kolejności wymienić należy więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza ona swoim mieniem.

W Pana ocenie, podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, był Pan i jest rezydentem podatkowym Polski ze względu na to, że w roku podatkowym posiadał Pan w Polsce ośrodek interesów życiowych i gospodarczych, jak i przebywał powyżej 183 dni. Pomimo nieprzekazania płatnikowi informacji w tym zakresie (tj. nie przedłożył Pan płatnikowi certyfikatu rezydencji wydanego przez polski urząd skarbowy, ani oświadczenia, że posiada w Polsce centrum interesów życiowych), w związku z czym płatnik pobierał podatek zryczałtowany w sposób niewłaściwy na skutek błędnych informacji, jako polski rezydent rozlicza Pan uzyskane przychody składając zeznanie PIT-37.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Jak wynika z opisu Pana sprawy, Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych jest w Polsce. Świadczą o tym następujące okoliczności:

1) po ukończeniu szkoły w Ukrainie przyjechał Pan w 2022 r. do Polski z zamiarem stałego pobytu,

2) złożył Pan wniosek o przyznanie karty stałego pobytu,

3) w Polsce mieszka Pan z rodziną, tj. rodzicami i rodzeństwem, dalsza rodzina (ciotki, wujkowe) również przebywają w Polsce, na Ukrainie zostali wyłącznie dziadkowie, część Pana znajomych również wyjechała z Ukrainy,

4) w Polsce był Pan zatrudniony na umowę zlecenie, następnie na umowę o pracę,

5) w Polsce posiada Pan rachunek bankowy, samochód oraz wynajmował Pan mieszkanie,

W okresie, o którym mowa we wniosku, był Pan więc osobą, która ma miejsce zamieszkania w Polsce z uwagi na centrum interesów życiowych.

W konsekwencji – jako polski rezydent podatkowy – podlegał Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Tym samym, powinien Pan osiągnięte przychody rozliczyć na formularzu PIT-37, uwzględniając te wykazane w PIT-11 oraz IFT-1R.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).