Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.698.2024.2.RK

Koszty remontu wykazany jako jednorazowe koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 12 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 listopada 2024 r. (wpływ 5 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Ma Pani zamiar dokonać wymiany utwardzenia podłoża, na którym posadowiony jest środek trwały (silos zbożowy). Do tej pory utwardzeniem podłoża była kostka brukowa wraz z podbudową, a planowana jest wymiana na wylewkę betonową wraz z podbudową.

Środek trwały w formie silosu jest trwale związany z utwardzeniem i to się nie zmieni. Wymiana tego podłoża nie będzie miała żadnego wpływu na środek trwały w zakresie zwiększenie okresu używania, zdolności wytwórczej, jakości produktów uzyskiwanych za pomocą środków trwałych, czy zmniejszenie kosztów ich eksploatacji. Koszt ten przewyższy 10 tysięcy złotych.

W piśmie z 4 listopada 2024 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazała Pani, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, jako osoba fizyczna od 25 stycznia 2006 r. w zakresie wytwarzania produktów z przemiału zbóż oraz sprzedaży mąk, otrębów i tym podobnych.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Dokumentacja księgowa prowadzona jest na pełnych księgach rachunkowych.

Do ewidencji środków trwałych osobno wprowadzono silosy, a osobno wprowadzono utwardzenie pod silosy. Jedno utwardzenie służy wielu środkom trwałym. Ww. środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z dniem rozpoczęcia działalności, tj. 25 stycznia 2006 r. Odpisy amortyzacyjne od ww. środka trwałego zaliczane były do kosztów podatkowych.

Środek trwały sklasyfikowany jest zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych: utwardzenie - KŚT 291, silos - KŚT 604.

Obecny stan podłoża określa Pani jako zdegenerowany. Powodem wymiany utwardzenia podłoża jest konieczność przywrócenia wartości użytkowej poprzez odtworzenie stanu pierwotnego.

Pytanie

Czy poniesione koszty w opisanym zdarzeniu można potraktować jako remont i zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów z dniem ich poniesienia, posiłkując się dodatkowo tym, że z definicji remontu, zawartej w Słowniku języka polskiego(http://sjp.pl) wynika, że remont to przywrócenie wartości użytkowej, z kolei w art. 3 pkt 8 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725) zapisano, że przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

To zdarzenie definiuje Pani jako remont, a koszty zaliczy Pani jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów z dniem ich poniesienia, z uwagi na brak przesłanek mówiących o ulepszeniu, czy modernizacji, a także posiłkując się definicją remontu, zawartej w Słowniku języka polskiego (http://sjp.pl),a także podobnie w art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane.

Przedmiotowe zdarzenie zagwarantuje Pani jedynie odtworzenie stanu pierwotnego co rozumie Pani, jako działanie w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu,

·być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

·stanowić własność lub współwłasność podatnika,

·zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

·być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

·przewidywany okres jego używania być dłuższy niż rok.

Na podstawie art. 22 ust. 8 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na środek trwały jest uzależniony od charakteru tych wydatków. Wydatki o charakterze remontowym podlegają bezpośrednio zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

·przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,

·rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

·rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku,

·adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,

·modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na ten środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka. Wydatki te zatem w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Od ulepszenia środka trwałego należy rozróżnić jego remont. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego też zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.):

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica między nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Przy czym punktem odniesienia jest stan środka trwałego z dnia przyjęcia go do używania.

Tym samym wydatki o charakterze remontowym polegające na odtworzeniu stanu pierwotnego środka trwałego mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont i są bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą podlegały odpisom amortyzacyjnym odnoszonym w koszty sukcesywnie – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych przez podatnika robót.

Koszty remontu z uwagi na fakt, że ich związek z uzyskiwanymi przychodami nie jest bezpośredni, należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów. Kwestię potrącalności kosztów innych niż bezpośrednie regulują przepisy art. 22 ust. 5c i 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie zaś do art. 22 ust. 5d ww. ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że od 25 stycznia 2006 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania produktów z przemiału zbóż oraz sprzedaży mąk, otrębów i tym podobnych. Z dniem rozpoczęcia działalności wprowadziła Pani osobno środki trwałe, tj. silosy i utwardzenie pod silosy i sklasyfikowała je zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych: utwardzenie - KŚT 291, silos - KŚT 604. Obecny stan podłoża określa Pani jako zdegenerowany i ma Pani zamiar dokonać wymiany utwardzenia podłoża, na którym posadowiony jest środek trwały silos zbożowy. Do tej pory utwardzeniem podłoża była kostka brukowa wraz z podbudową, a planowana jest wymiana na wylewkę betonową wraz z podbudową. Powodem wymiany utwardzenia podłoża jest konieczność przywrócenia wartości użytkowej poprzez odtworzenie stanu pierwotnego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane wyżej przepisy prawne wskazać należy, że jeżeli faktycznie poniesione wydatki na wymianę utwardzenia podłoża na którym posadowiony jest silos będą miały na celu odtworzenie stanu pierwotnego, wówczas należy potraktować je jako remont i zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów z dniem ich poniesienia pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Przedmiotowa interpretacja zawiera ocenę prawną wyłącznie na gruncie przepisów prawa podatkowego, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast przepisy ustawy Prawo budowlane nie podlegały ocenie, gdyż jako przepisy niepodatkowe nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).