Interpretacja indywidualna z dnia 27 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.706.2024.3.ST

Skutki podatkowe zawarcia ugody z bankiem.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest :

-prawidłowe w części dotyczącej obowiązku zapłaty podatku od kwot zwróconych przez bank na podstawie ugody,

-nieprawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2024 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia ugody z bankiem. Uzupełnił go Pan pismem złożonym 19 września 2024 r. oraz – w odpowiedzi na wezwania – pismem złożonym 15 listopada 2024 r. i 20 listopada 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

31 marca 2006 r. wraz z małżonką skorzystaliście Państwo z oferty …, podpisując umowę na kredyt mieszkaniowy w obcej walucie, franku szwajcarskim. Dnia 2 grudnia 2022 r. dokonaliście Państwo przedterminowej spłaty kredytu. Na skutek tego w księgach Banku nie figuruje żadne zobowiązanie z tytułu tej umowy. W roku 2023 złożyliście wniosek do sądu o uznanie ww. umowy na kredyt mieszkaniowy za nieważną. Na chwilę obecną otrzymaliście od Banku propozycję ugody, w której Bank proponuje wypłatę kwoty pieniężnej na Pana oraz Pana żony rzecz. Propozycja zakłada wypłatę kwoty podzielonej wg opisu poniżej. Kwota ta podzielona została na dwie mniejsze. Pierwsza mająca na celu zakończenie wszelkich sporów, uwzględniająca zmianę zapisów przyjętych w ugodzie dotyczących rozliczenia umowy oraz wpłatę dokonaną w dniu 2 grudnia 2022 r., czyli spłatę kredytu. Bank zobowiązuje się w niej do zwrotu na rzecz Kredytobiorcy 30 335 zł 77 gr. Druga została opisana jako kwota dodatkowa w wysokości 72 664 zł 23 gr, którą Bank wypłaci w terminie 21 dni od daty podpisania ugody. Dodatkowo informuje przy tym o powstaniu przychodu po stronie Kredytobiorcy, a co za tym idzie Bank sporządza informację PIT-11.

W uzupełnieniu wniosku z 15 listopada 2024 r. wskazał Pan, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta została na okres 30 lat. Celem zaciągniętego kredytu były koszty zakupu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Kredyt w całości przeznaczony został na wskazany powyżej cel. Wszyscy kredytobiorcy odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie.

Na pytanie Organu: o datę nabycia, miejsce położenia i tytuł prawny do nieruchomości wskazał Pan, cyt. „31.03.2006 r., województwo …, gmina i powiat …, …, ul. …, akt własności - akt notarialny, repertorium A nr …”.

Nieruchomość została sprzedana w 2022 r. Od momentu zakupu do momentu sprzedaży realizowane były własne cele mieszkaniowe.

Kredyt został zaciągnięty na jedną inwestycję mieszkaniową. Zabezpieczenie ustanowiono na nieruchomości, na którą brany był kredyt hipoteczny.

Nie ma ustalonego konkretnego terminu podpisania ugody, niemniej jednak jest ona aktualna do dnia 11 grudnia 2024 r.

Projekt ugody nie zawiera informacji dotyczących przepisów prawa, zakłada Pan jednak, że są to rekomendacje … z grudnia 2020 r. Stronami będzie Bank … oraz ….

Zapisy ugody mówią o przewalutowaniu zaciągniętego kredytu.

Na pytanie Organu o treści: „czy ugoda z bankiem określa, że bank umarza Pana zobowiązanie z tytułu umowy kredytu – jeśli tak, w jakiej wartości?”, wskazał Pan, cyt.: „Nie, takiego sformułowania w propozycji ugody nie ma”.

Na pytanie Organu o treści: „co stanowi kwota w wysokości 30 335 zł 77 gr, którą bank Panu zwróci? Czy jest to kwota zwrotu nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych? Jeśli nie, należy wskazać skąd wynika ta kwota.”, wskazał Pan, cyt.: „Tak, jest to zwrot nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych”.

Kwota dodatkowa stanowi „dodatkową kwotę pieniężną w związku z zobowiązania się do odstąpienia od dalszych roszczeń związanych z umową kredytową”. Ugoda wyodrębnia kwotę dodatkową w wysokości 72 664 zł 23 gr jako odrębne świadczenie. Nie określa charakteru przedmiotowego świadczenia. Kwota dodatkowa wynika z ogólnej propozycji banku co do kwoty zaproponowanej w ugodzie. Ugoda proponuje wypłatę łącznie kwoty 103 000 zł. Kwota dodatkowa oraz kwota wynikająca ze zwrotu nadpłaconych rat daje w sumie kwotę 103 000 zł.

Nie korzystał Pan z umorzenia wierzytelności, nigdy wcześniej.

W uzupełnieniu wniosku z 20 listopada 2024 r. wskazał Pan, że kwota dodatkowa w wysokości 72 664 zł 23 gr stanowi zwrot uiszczonych kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, zawartych w ratach kredytu udzielonego w 2006 r. Kwota dodatkowa w wysokości 72 664 zł 23 zł nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu hipotecznego zawartego w 2006 r.

Przedstawione zapisy ugody nie zawierają informacji czy w przepisach wewnętrznych banku ww. kwota dodatkowa ma status zwrotu na rzecz klienta środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy umowy finansowania kredytu hipotecznego walutowego, klient przekazał na rzecz banku w ramach spłaty rat kredytowo-odsetkowych od otrzymanego finansowania.

Pytania

1.Czy w przypadku zawarcia zgodnie z opisanymi we wniosku warunkami ugody z Bankiem, a w następstwie wypłacenia przez Bank wymienionych kwot, zobowiązany jest Pan do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych?

2.Czy w przypadku podpisania ugody, z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych zwalnia Pana rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatkowego (t. j. Dz. U. z 2024. poz. 102)?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

W Pana ocenie, nienależnym jest pobór podatku dochodowego od kwoty wynikającej z proponowanej ugody, gdyż dotyczy to zwrotu części spłaconego do Banku kredytu. Czyli tak naprawdę zwrotu własnych środków.

Uważa Pan, że nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od obu wymienionych kwot.

Ad 2

Pana zdaniem, w Pana przypadku ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatkowego (t. j. Dz. U. z 2024. poz. 102).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Z kolei jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika– tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem:

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Skutki podatkowe wypłaty przez bank ustalonych w ugodzie kwot

Powziął Pan wątpliwość, czy ustalone w ugodzie kwoty, które bank Panu zwróci, będą stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo.

Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem, kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Podobnie jest w sytuacji, w której dochodzi do wypłaty przez bank dodatkowej kwoty, jako odrębnego świadczenia banku na rzecz kredytobiorcy, czyli świadczenia innego niż zwrot nadpłaconego kredytu i odsetek.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 31 marca 2006 r. wraz z małżonką skorzystaliście Państwo z oferty …, podpisując umowę na kredyt mieszkaniowy w obcej walucie, franku szwajcarskim. Dnia 2 grudnia 2022 r. dokonaliście Państwo przedterminowej spłaty kredytu. Na skutek tego w księgach Banku nie figuruje żadne zobowiązanie z tytułu tej umowy. W roku 2023 złożyliście wniosek do sądu o uznanie ww. umowy na kredyt mieszkaniowy za nieważną. Na chwilę obecną otrzymaliście od Banku propozycję ugody, w której Bank proponuje wypłatę kwoty pieniężnej na Pana oraz Pana żony rzecz. Propozycja zakłada wypłatę kwoty podzielonej wg opisu poniżej. Kwota ta podzielona została na dwie mniejsze. Pierwsza mająca na celu zakończenie wszelkich sporów, uwzględniająca zmianę zapisów przyjętych w ugodzie dotyczących rozliczenia umowy oraz wpłatę dokonaną w dniu 2 grudnia 2022 r., czyli spłatę kredytu. Bank zobowiązuje się w niej do zwrotu na rzecz Kredytobiorcy 30 335 zł 77 gr. Druga została opisana jako kwota dodatkowa w wysokości 72 664 zł 23 gr, którą Bank wypłaci w terminie 21 dni od daty podpisania ugody.

Celem zaciągniętego kredytu były koszty zakupu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Kredyt w całości przeznaczony został na wskazany powyżej cel. Wszyscy kredytobiorcy odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie.

Kredyt został zaciągnięty na jedną inwestycję mieszkaniową. Zabezpieczenie ustanowiono na nieruchomości, na którą brany był kredyt hipoteczny.

Zapisy ugody mówią o przewalutowaniu zaciągniętego kredytu. W propozycji ugody nie ma zapisu, że bank umarza Pana zobowiązanie z tytułu umowy kredytu.

Kwota w wysokości 30 335 zł 77 gr jest to zwrot nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych.

Kwota dodatkowa w wysokości 72 664 zł 23 gr stanowi zwrot uiszczonych kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, zawartych w ratach kredytu udzielonego w 2006 r. Kwota dodatkowa w wysokości 72 664 zł 23 zł nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu hipotecznego zawartego w 2006 r.

Kwota dodatkowa wynika z ogólnej propozycji banku co do kwoty zaproponowanej w ugodzie. Ugoda proponuje wypłatę łącznie kwoty 103 000 zł. Kwota dodatkowa oraz kwota wynikająca ze zwrotu nadpłaconych rat daje w sumie kwotę 103 000 zł.

Nie korzystał Pan z umorzenia wierzytelności, nigdy wcześniej.

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Skoro – w przedmiotowej sprawie kwota w wysokości 30 335 zł 77 gr jest to zwrot nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych, oraz jak wynika z uzupełnienia wniosku z 20 listopada 2024 r. - kwota dodatkowa w wysokości 72 664 zł 23 gr stanowi zwrot uiszczonych kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, zawartych w ratach udzielonego kredytu, to otrzymanie tych kwot nie spowoduje po Pana stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. Zatem należy uznać, że zwrot ten nie stanowi dla Pana przychodu.

W przypadku zwrotu świadczenia klient otrzymuje bowiem z powrotem swój kapitał – zwrot zapłaconych bankowi kwot. Nie ma zatem podstaw, aby zwrócone kwoty uznać za dochód podlegający opodatkowaniu. Dla celów podatkowych zwrot taki jest obojętny podatkowo.

W związku z powyższym, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że skoro wypłacone Panu środki pieniężne, które otrzyma Pan od banku w wyniku ugody, będą mieściły się w kwocie, którą wpłacił Pan do banku podczas spłaty kredytu hipotecznego, to ich otrzymanie nie spowoduje po Pana stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego, wzrostu Pana majątku. W konsekwencji, pieniądze te, nie będą Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie spowoduje po Pana stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

W konsekwencji, Pana stanowisko, w którym wskazał Pan, że nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od obu wymienionych kwot, należało uznać za prawidłowe.

Powziął Pan również wątpliwość, czy przysługuje Panu ulga, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia:

W myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Samo przewalutowanie kredytu hipotecznego, w przeciwieństwie do umorzenia kredytu, jest neutralne podatkowo i nie powoduje po stronie podatnika powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionej sprawie nie mamy jednak do czynienia z umorzeniem kredytu, gdyż jak wynika z Pana opisu zdarzenia, ugoda dotyczyła będzie jedynie przewalutowania. Umorzenia Pana zobowiązania z tytułu umowy kredytu nie będzie.

W takiej sytuacji, stwierdzić należy, że w Pana przypadku nie znajdzie zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Na podstawie planowanej ugody z bankiem nie dojdzie do umorzenia kwoty wierzytelności z tytułu kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, a jedynie do przewalutowania zaciągniętego kredytu.

Powołany przepis § 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, stanowiący, że zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania, nie znajduje zastosowania do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, ponieważ nie wskazano w nim, że uzyska Pan przychód wskutek zastosowania ujemnego oprocentowania.

W konsekwencji, Pana stanowisko, w którym wskazał Pan, że w Pana przypadku ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatkowego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102), należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Wskazać należy, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje interpretację indywidualną na wniosek podmiotu, który chce się dowiedzieć, czy w jego indywidualnej sprawie mają zastosowanie określone przepisy prawa podatkowego (podmiot taki jest nazywany „zainteresowanym”). Interpretacja wyjaśnia, czy w danej sytuacji dla wnioskodawcy powstają określone prawa lub obowiązki podatkowe, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu Organ nie odnosi się do kwot i nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Ponadto, wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego współkredytobiorcy (Pana żony).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).