Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 24 października 2024 r., sygn. I SA/Rz 334/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska /spr./, Sędzia WSA Tomasz Smoleń, Sędzia WSA Grzegorz Panek, Protokolant sekr. sąd. Karolina Gołąbek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2024 r. sprawy ze skargi P. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 27 marca 2024 r. nr 1801-IOV-1.4103.83.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2018r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 27 marca 2024 r. nr 1801-IOV-1.4103.83.2023 Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie (dalej: DIAS), po rozpatrzeniu odwołania P. M. (dalej: Skarżący/Podatnik) uchylił decyzję (...) (dalej: NUS) z dnia 9 listopada 2023r. nr (...) określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za październik 2018r. w kwocie (...) zł i określił zobowiązanie w podatku od towarów i usług za październik 2018r. w kwocie (...) zł.

Jak wynika z akt sprawy, na podstawie upoważnienia wydanego przez NUS z dnia 23 czerwca 2021 r. przeprowadzono wobec Podatnika kontrolę podatkową w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania i prawidłowości rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od października do grudnia 2018 r. Ustalono, że w kontrolowanym okresie Podatnik prowadził działalność gospodarczą pod nazwą R., w zakresie "działalności historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych". Stwierdzono, że w rejestrze zakupów za październik 2018r. zaewidencjonował faktury wystawione przez M. Z. oraz Firmę H.

W ocenie kontrolujących, faktury z 31 października o numerach (...), na których jako wystawca widniał M. Z., nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a zatem stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym w 2018 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm. - dalej: ustawa o VAT) nie stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego.