Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 października 2024 r., sygn. III SA/Łd 373/24

Dnia 10 października 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Kowalska, Sędzia WSA Joanna Wyporska-Frankiewicz (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 10 października 2024 roku na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 13 marca 2024 roku nr BP.503.126.2023.2274.BD2.541627 w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty administracyjnej kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 13 marca 2024 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z 30 października 2023 r. w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty administracyjnej kary pieniężnej nałożonej w drodze decyzji Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z 4 stycznia 2022 r. w kwocie 10 000 zł.

W sprawie ustalono następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Decyzją z 4 stycznia 2022 r. Kujawsko-Pomorski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na przedsiębiorę M. S. H. (dalej: strona, strona skarżąca, skarżący) karę pieniężną w wysokości 10 000 zł z tytułu naruszeń przepisów o transporcie drogowym. Decyzja o nałożeniu kary stała się ostateczna.

Pismem z dnia 4 września 2023 r. strona złożyła wniosek o rozłożenie na raty spłaty zaległej administracyjnej kary pieniężnej nałożonej w drodze decyzji administracyjnej Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego wskazanej w sentencji decyzji. Wnoszący wskazał, że jednorazowa spłata całości kary będzie wiązać się ze znacznymi trudnościami finansowymi i może narazić stronę na utratę płynności finansowej. Do wniosku załączono upomnienia nr 280/2023 i 281/2023 z dnia 25 sierpnia 2023 r.

Pismem z 15 września 2023 r. organ wezwał wnioskodawcę do przedłożenia formularza informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis, formularza oświadczenia o pomocy de minimis oraz formularza oświadczenia majątkowego. Dodatkowo organ wezwał stronę do przedstawienia sytuacji ekonomicznej za okres ostatnich 3 lat obrotowych, tj. za lata 2020-2022 i przedłożenia dokumentacji (Księga Przychodów i Rozchodów oraz zeznania podatkowe w podatku dochodowym bądź bilans/rachunek zysków i strat), a także dowodu uiszczenia opłaty skarbowej od złożonego wniosku. Wnioskodawca przedłożył żądane dokumenty przy piśmie z 5 października 2023 r., na podstawie których ustalono, że strona prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie prowadzi działalności w jednym z sektorów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a-e rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis. Ponadto organ ustalił, że skarżący otrzymał w latach 2021-2023 pomoc de minimis o łącznej wartości 126 355,02 zł, stanowiącej równowartość 27 559,16 euro, co oznacza, że w odniesieniu do przedsiębiorcy wnioskującego o udzielenie ulgi, nie istnieje zagrożenie przekroczenia pułapu pomocy de minimis, określonego w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013. Równocześnie z przedłożonego przez wnioskodawcę formularza informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis, (stanowiącego Załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis, Dz.U. Nr 53, poz. 311) wynika, że wnioskodawca zalicza się do kategorii małych przedsiębiorców, a klasa działalności, w związku z którą ubiega się o pomoc de minimis, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności to 49.41 Z - transport drogowy towarów. W części B formularza, dotyczącej sytuacji ekonomicznej podmiotu wskazano, że przedsiębiorca nie spełnia kryteriów kwalifikujących go do objęcia postępowaniem upadłościowym, nie maleją obroty podmiotu, ale zwiększa się suma zadłużenia przedsiębiorcy. Okolicznością mającą wpływ na trudności w zakresie płynności finansowej, wskazaną przez przedsiębiorcę są bardzo duże opóźnienia w płatnościach. W części C formularza strona wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w sektorze rybołówstwa i akwakultury oraz w dziedzinie produkcji podstawowej produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ani także w dziedzinie przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych, a wnioskowana pomoc nie będzie przeznaczona na nabycie pojazdów wykorzystywanych do świadczenia usług w zakresie drogowego transportu towarów. W części D formularza przedsiębiorca wskazał, iż nie otrzymał innej pomocy w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których miałaby być przeznaczona pomoc de minimis. Z kolei z treści przedłożonego przez stronę oświadczenia wynika, że w 2022 r. osiągnęła ona dochód z tytułu "dywidendy" z prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 120 000,00 zł (tj. średnio 10 000 zł miesięcznie), zaś w okresie od stycznia do września 2023 r. uzyskał 90 000,00 zł (tj. średnio 10 000,00 zł miesięcznie) z tego samego tytułu. Z przedłożonych zaś dokumentów dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej wynika, że strona osiągnęła w 2022 r.: przychód w wysokości 21 032 020,34 zł, co dało dochód 874 262,68 zł; w 2021 r.: przychód 17 429 605,99 zł, co dało dochód 2 201 428,08 zł; w 2020 r: przychód 2 344 774,53 zł, co dało dochód 60 579,69 zł.