Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 października 2024 r., sygn. I SA/Gd 679/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędzia WSA Irena Wesołowska /spr./, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 października 2024 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 18 stycznia 2024 r., nr 2201-IOD-1.4102.50.2023 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2018 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądzą od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz skarżącego kwotę 174 (sto siedemdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) postanowieniem z 7 grudnia 2022 r. wszczął wobec W.K. postępowanie podatkowe w sprawie prawidłowości rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2018 rok.

Decyzją z 26 lipca 2023 r. Naczelnik określił W.K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2018 rok w kwocie 22.648 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano m. in., że podatnik błędnie zastosował indywidualną stawkę amortyzacji w odniesieniu do ½ części lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. [...] (zwany dalej lokalem w W.) oraz błędnie określił wartość początkową przedmiotowego lokalu. Organ uznał, że lokal w W. został nabyty przez podatnika i jego małżonkę w dniu 19 września 2005 r., z rynku pierwotnego od dewelopera, za cenę brutto 88.000 zł, do majątku wspólnego. Naczelnik stwierdził również, że przedmiotowy lokal nie może być uznany za środek trwały używany, gdyż nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509) – dalej w skrócie zwana u.p.d.o.f., tj. nie był wykorzystany przed nabyciem przez co najmniej 60 miesięcy; w związku z tym podatnik nie miał prawa do zastosowania stawki amortyzacji w wysokości 10%, a prawidłowa stawka wynosi 1,5%.