Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 września 2024 r., sygn. II SA/Łd 381/24

Dnia 17 września 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Agata Sobieszek-Krzywicka Asesor WSA Tomasz Porczyński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 września 2024 roku sprawy ze skargi B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 26 marca 2024 roku nr KO.420.20.2024 w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 26 marca 2024 r., KO.420.20.2024, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Piotrkowie Trybunalskim, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 775 ze zm.), dalej: "k.p.a." – utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Drużbice z 29 grudnia 2023 r., znak: IBP.6733.2.2022, ustalającej z wniosku P. Sp. z o.o. z siedzibą w W., lokalizację inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej operatora P. o nr [...] wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, na terenie działek ozn. nr ewid. [...], [...], [...], [...] obręb [...] W., gm. D., sprostowanej postanowieniem znak: IBP.6733.2.2022 z 15 stycznia 2024 r.

Kolegium wyjaśniło, że wymieniona wyżej decyzja została podjęta w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 1, art. 50 ust. 1, art. 51 ust. 1 pkt 2 i art. 54 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.) – dalej w skrócie: "u.p.z.p." – oraz art. 104 i art. 107 k.p.a. W uzasadnieniu decyzji organu I instancji wskazano m.in., że planowana inwestycja nie jest przedsięwzięciem mogącym potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Z zamieszczonych we wniosku informacji oraz po spełnieniu określonych decyzją warunków, wynika, że realizacja inwestycji będzie bezpieczna dla środowiska i zdrowia ludzi. Organ I instancji powołał się również na przepisy ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 733 ze zm.), która określa między innymi formy i zasady wspierania inwestycji telekomunikacyjnych, w tym związanych z sieciami szerokopasmowymi, zasady dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej i innej infrastruktury technicznej, finansowanych ze środków publicznych, oraz zasady lokalizowania regionalnych sieci szerokopasmowych oraz innej infrastruktury telekomunikacyjnej. Wskazano, że powołana wyżej ustawa wprowadziła dla lokalizowania inwestycji telekomunikacyjnych oraz regionalnych sieci szerokopasmowych reżim prawny o znacznym stopniu odrębności od u.p.z.p., dodatkowo nowelizując tę ustawę w zakresie dotyczącym lokalizacji inwestycji celu publicznego. Ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych doprecyzowała pojęcie inwestycji celu publicznego, wskazując, że dla kwalifikacji danego przedsięwzięcia, jako takiej inwestycji nie ma znaczenia status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania (art. 2 pkt 5 u.p.z.p.). Ponadto, w oparciu o przepisy art. 4 pkt 18, art. 6 i art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami organ I instancji wskazał, że planowana stacja bazowa jest inwestycją o znaczeniu lokalnym, ponieważ będzie ona obsługiwała abonentów w promieniu maksymalnie do kilku kilometrów. Lokalizację inwestycji wyłoniono na podstawie przeprowadzonego w okolicy procesu akwizycyjnego, podczas którego na zasadach wolnorynkowych pozyskano obecnego kandydata do współpracy. Obszar poszukiwań kandydata pod inwestycję określono na podstawie analiz radiowych jakości zasięgu w okolicy.