Interpretacja indywidualna z dnia 6 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.537.2024.1.RH
Dotyczy ustalenia, czy do limitu przychodów 2 000 000 euro, uprawniającego do zastosowania preferencyjnej stawki CIT 9% należy wziąć pod uwagę przychody z działalności rolniczej (sprzedaż ziemniaków, pszenicy i rzepaku) do których nie stosujemy przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 2 ust. 1 pkt 1).
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy do limitu przychodów 2 000 000 euro, uprawniającego do zastosowania preferencyjnej stawki CIT 9% należy wziąć pod uwagę przychody z działalności rolniczej (sprzedaż ziemniaków, pszenicy i rzepaku) do których nie stosujemy przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 2 ust. 1 pkt 1).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja rolnicza. Spółka zajmuje się uprawą ziemniaków, pszenicy i rzepaku. Uzyskuje przychody ze sprzedaży ww. płodów rolnych.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej oraz dochodów opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek, zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Podatkiem dochodowym Spółka obejmuje natomiast pozostałe przychody operacyjne, po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodów.
Za 2023 rok pozostałe przychody operacyjne wyniosły (…) zł co stanowi (…) euro (według kursu z 2 października 2023 r.).
Przychody z działalności rolniczej, ze sprzedaży płodów rolnych wyniosły (…) zł.
Spółka odprowadza podatek dochodowy według stawki 19% podstawy opodatkowania.
Po przeanalizowaniu przepisów Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Prawnych - art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz art. 19 ust. 1 powstała wątpliwość, czy przy ustalaniu limitu przychodów 2 000 000 euro (uprawniającego do stosowania stawki preferencyjnej 9% CIT) należy brać pod uwagę przychody uzyskiwane z działalności rolniczej.
Pytanie
Czy do limitu przychodów 2 000 000 euro, uprawniającego do zastosowania preferencyjnej stawki CIT 9% należy wziąć pod uwagę przychody z działalności rolniczej (sprzedaż ziemniaków, pszenicy i rzepaku) do których nie stosujemy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 2 ust. 1 pkt 1)?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, skoro na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów z działalności rolniczej (sprzedaż płodów rolnych) nie stosuje się ww. ustawy to przychody te nie powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu limitu 2 000 000 euro uprawniającego do korzystania z preferencyjnej stawki CIT 9%.
Spółka powinna stosować stawkę 9% przy rozliczaniu podatku dochodowego od osób prawnych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej oraz dochodów opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek.
Pojęcie działalności rolniczej dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zostało określone w art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym,
działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
1) miesiąc - w przypadku roślin,
2) 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3) 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4) 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
- licząc od dnia nabycia.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacja art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wskazuje, że przychody z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zawarty w tym przepisie zwrot normatywny „przychodów z działalności rolniczej” oznacza, że ustawodawca odwołuje się w nim do efektów działalności rolniczej (jej przychodów), a nie do działalności rolniczej jako takiej.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT,
przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT,
podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, wynosi:
1)19% podstawy opodatkowania;
2)9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
Stawka 9% podstawy opodatkowania ma zatem zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2 000 000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.
Regulacje wyłączające możliwość korzystania z preferencyjnej – 9% stawki podatkowej zostały określone w art. 19 ust. 1a-1c ustawy o CIT. (Ww. warunki wyłączające możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki nie są przedmiotem złożonego wniosku)
Istotny w niniejszej sprawie jest natomiast art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, zgodnie z którym,
podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.
W myśl art. 19 ust. 1e ustawy o CIT,
warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności.
Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którym,
ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
Wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie należy jednak tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.
Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy do limitu przychodów 2 000 000 euro, uprawniającego do zastosowania preferencyjnej stawki CIT 9% należy wziąć pod uwagę przychody z działalności rolniczej (sprzedaż ziemniaków, pszenicy i rzepaku) do których nie stosujemy przepisów ustawy o CIT (art. 2 ust. 1 pkt 1).
Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy stwierdzić, że przychody z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, nie są „przychodami” do których stosuje się ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (wyłączenie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Nie są również przychodami zwolnionymi od podatku.
Tym samym, nie są one brane pod uwagę przy ustalaniu limitów przychodów, o których mowa w art. 4a pkt 10 oraz art. 19 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.
A zatem, Państwa stanowisko, zgodnie z którym, skoro na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT do przychodów z działalności rolniczej (sprzedaż płodów rolnych) nie stosuje się ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to przychody te nie powinny być zaliczane do limitu przychodu (2 mln euro), uprawniającego do zastosowania preferencyjnej stawki CIT w wysokości 9%, należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?