Interpretacja indywidualna z dnia 5 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.458.2024.2.AJ

Czy otrzymanie i zapłata noty za odszkodowanie za zaginięcie towaru zrekompensowane odszkodowaniem oraz w części niezrekompensowane odszkodowaniem od ubezpieczyciela jest wydatkiem niezwiązanym z działalnością i podlega pod opodatkowanie ryczałtem od dochodów Spółki, tzw. CIT estońskim.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymanie i zapłata noty za odszkodowanie za zaginięcie towaru zrekompensowane odszkodowaniem oraz w części niezrekompensowane odszkodowaniem od ubezpieczyciela jest wydatkiem niezwiązanym z działalnością i podlega pod opodatkowanie ryczałtem od dochodów Spółki, tzw. CIT estońskim.

Z uwagi na braki formalne, wezwaliśmy Państwa, pismem z 18 października 2024 r., o ich uzupełnienie. Wezwanie zostało odebrane 21 października 2024 r., a uzupełnienie do ww. wniosku wpłynęło 25 października 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…)" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą w zakresie PKD 49.41.Z - Transport Drogowy Towarów.

Od 1 stycznia 2022 roku Spółka rozlicza się z podatku dochodowego na zasadzie opodatkowania dochodu ryczałtem od dochodów spółek (tzw. CIT estoński). Spółka posiada siedzibę na terenie kraju i jest polskim rezydentem podatkowym.

W dniu (…) 2023 roku Spółka przyjęła zlecenie przewozu towaru elektronicznego z firmy (…)  na trasie (…).

W dniu (…) 2023 roku podczas transportu doszło do całkowitej kradzieży przewożonego towaru co zostało zgłoszone na Policję i udokumentowane protokołem.

W dniu (…) 2023 roku (…) S.A. obciążyła Spółkę (…)Sp. z o.o. notą nr (…) z tytułu odszkodowania za zaginięcie towaru na kwotę (…) zł.

Za notę Spółka zapłaciła w dniu (…) 2023 r.

Jednocześnie po kradzieży Spółka zgłosiła szkodę do (…) i wystąpiła o odszkodowanie za kradzież towaru.

W dniu (…) 2024 r. przyznano Spółce odszkodowanie w kwocie (…) zł minus transza redukcyjna (…) zł.

W dniu (…) 2024 r. spółka otrzymała odszkodowanie w wysokości (…) zł.

Pytania

1.Czy otrzymanie i zapłata noty za odszkodowanie za zaginięcie towaru zrekompensowana odszkodowaniem od ubezpieczyciela jest wydatkiem niezwiązanym z działalnością i podlega pod opodatkowanie ryczałtem od dochodów Spółki, tzw. CIT estońskim?

2.Czy otrzymanie i zapłata noty za odszkodowanie za zaginięcie towaru w części niezrekompensowanej odszkodowaniem od ubezpieczyciela jest wydatkiem niezwiązanym z działalnością i podlega pod opodatkowanie ryczałtem od dochodów Spółki, tzw. CIT estońskim?

Państwa stanowisko w sprawie

Jednym z przedmiotów opodatkowania podatkiem zryczałtowanym wg art. art. 28m ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Art. 28m nie wyszczególnia osobnej kategorii takiej jak kary umowne bez względu czy są zrekompensowane odszkodowaniem czy nie.

Spółka stoi na stanowisku, że odszkodowanie z tytułu zaginięcia towaru stanowi koszt uzyskania przychodu. Nie jest wydatkiem z kategorii kosztów niezwiązanych z działalnością i nie należy opodatkować tego wydatku podatkiem zryczałtowanym od dochodów, szczególnie, że był to koszt poniesiony w 2023 roku ale w 2024 został on zrekompensowany uzyskanym odszkodowanie z firmy ubezpieczeniowej.

WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 25 stycznia 2024 r. sygn. akt I SA 632/23, orzekł, iż wydatki na kary umowne należy uznać za związane z działalnością gospodarczą. WSA zwrócił także uwagę na konieczność rozumienia pojęć „kosztów niebędących kosztami uzyskania przychodu” oraz „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą” ze względu na obowiązywanie dwóch modeli opodatkowania, tj. klasycznego CIT oraz estońskiego CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

W katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu ustawodawca w art. 28m ust. 1 pkt 3 wymienił również dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków.

Dochody niezwiązane z działalnością gospodarczą mogą częściowo pokrywać się z dochodami stanowiącymi ukryte zyski. W przypadku jednak wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

Z przepisów ustawy o CIT nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca nie zdecydował się na sformułowanie w przepisie definicji ani nawet przykładowego katalogu tego rodzaju wydatków.

Przepisy Rozdziału 6b ustawy o CIT nie zawierają definicji legalnej wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, aby ustalić jakie kategorie wydatków oraz kosztów mieszczą się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy odwołać się do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym. W tym aspekcie warto odnotować, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter. Zatem za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą można uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ryczałt od dochodów spółek będący alternatywną formą opodatkowania dedykowaną podatnikom podatku CIT, nie posługuje się takimi pojęciami jak koszty uzyskania przychodów czy koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek dokonuje wyliczenia oraz zapłaty podatku w oparciu o przepisy Rozdziału 6b ustawy o CIT.

Stosownie do art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT,

W myśl art. 28t ust. 1 pkt 4 ww. ustawy,

Powyższe przepisy świadczą o wysokim stopniu podobieństwa obu przedmiotów opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Potwierdza to również treść Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek z dnia 23 grudnia 2021 r. str. 41 poz. 63, w którym znajduje się informacja, że: „Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków. Przykłady mogą częściowo pokrywać się z tymi, które dotyczą dochodów z tytułu ukrytych zysków (…). Jednak w przypadku wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji”.

Powyższy fragment Przewodnika wskazuje, że ustawodawca wprowadzając przepisy o ryczałcie od dochodów spółek zakładał, że niektóre kategorie wydatków i kosztów mogą być rozpatrywane zarówno z perspektywy ukrytych zysków jak i wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Sposób kwalifikacji dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka. W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wynikającą z praktyki podmiotu jak również bogatego orzecznictwa sądowo-administracyjnego. Wprawdzie pojęcie „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, jednak należy zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą, a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą. Należy bowiem zwrócić uwagę, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter.

Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą rozpoznawany jest dla celów opodatkowania ryczałtem niezależnie od tego czy podatnik dokona już zapłaty za usługę czy towar. Wszystkie dochody wymienione w art. 28m ust. 1 pkt 2, 3 i 6 ustawy o CIT związane są bezpośrednio z zasadami sporządzania wyniku finansowego. W związku z powyższym, nawet jeśli podatnik nie dokona zapłaty za towar czy usługę, ale zaksięguje daną operację gospodarczą obciążającą wynik finansowy netto (m.in. zapisy księgowe na kontach zespołu 4, 5 i 7), to w takiej sytuacji dojdzie do powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Dochód z tego tytułu, zgodnie z art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT ustala się w miesiącu wykonania danego świadczenia lub dokonania wypłaty lub wydatku.

Indywidualny stan faktyczny i cechy określonego świadczenia i zachowania podatnika przesądzać będą zatem o terminie powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy otrzymanie i zapłata noty za odszkodowanie za zaginięcie towaru zrekompensowana oraz w części niezrekompensowana odszkodowaniem od ubezpieczyciela jest wydatkiem niezwiązanym z działalnością i podlega pod opodatkowanie ryczałtem od dochodów Spółki, tzw. CIT estońskim.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Państwa Spółka prowadzi działalność gospodarczą zakresie PKD 49.41.Z - Transport Drogowy Towarów. Przyjęliście Państwo zlecenie przewozu towaru elektronicznego z firmy (…) S.A. na trasie (…). Podczas transportu doszło do całkowitej kradzieży przewożonego towaru. Firma (…) S.A. obciążyła Państwa notą z tytułu odszkodowania za zaginięcie towaru na kwotę (…) zł. Zapłaciliście Państwo za notę i jednocześnie po kradzieży zgłosiliście Państwo szkodę do (…) i wystąpiliście o odszkodowanie za kradzież towaru. Odszkodowanie zostało Państwu przyznane.

Mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wynika, że opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą).

Ponadto, ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą”. W Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 roku wskazano, że: „Za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą będą uznane publicznoprawne wydatki o charakterze sankcyjnym, np. kary, grzywny czy odsetki od nieterminowego uregulowania zobowiązania podatkowego. Takie wydatki oprócz tego, że mają charakter sankcyjny, nie są również poniesione w celu osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów jak również ich ponoszenie nie jest podstawą prowadzenia działalności gospodarczej”. Jako przykład wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (Przykład 29, s. 42) w Przewodniku wskazano jednocześnie wydatki związane z opłatą kar, grzywien orzeczonych w postępowaniu karnym, poniesione przez spółkę produkującą buty. W odniesieniu do tego typu wydatków w przytoczonym przykładzie wskazano, że ze względu m.in. na ich sankcyjny charakter oraz brak związku z istotą działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy CIT, jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Zauważyć należy, że zapłata noty za kradzież towaru nie była związana z nieprawidłowościami, których powstanie zostało spowodowane (zawinione) przez Państwa Spółkę. We wniosku wskazali Państwo, że kradzież została zgłoszona na Policję i udokumentowana protokołem. Firma ubezpieczeniowa, do której zgłosili Państwo szkodę przyznała i wypłaciła Państwu odszkodowanie.

Przedstawione wyżej okoliczności zapłaty odszkodowania za kradzież towaru, wskazują na związek z istotą prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej polegającej na działalności przewozowej (transportowej). Odszkodowania są ponoszone dodatkowo wskutek prowadzenia takiej działalności jako działalności o charakterze zarobkowym i wykazują związek z tą działalnością.

Odszkodowanie za kradzież przewożonego towaru nie stanowi „publicznoprawnych wydatków o charakterze sankcyjnym”, o których mowa w Przewodniku. Wynika ona bowiem ze stosunków cywilnoprawnych łączących Państwa Spółkę z kontrahentami i jest efektem zawartej umowy/uzgodnień w zakresie realizacji działalności przewozowej (transportowej).

Powyższe potwierdza zatem zasadność otrzymania i zapłaty noty za odszkodowanie za kradzież przewożonego towaru i związek z prowadzoną działalnością gospodarczą bez względu na to czy Państwa zapłata została zrekompensowana ubezpieczeniem czy też nie.

W konsekwencji należy uznać, że ww. wydatki nie będą stanowić wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, wobec czego nie będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).