Interpretacja indywidualna z dnia 30 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.662.2024.2.TR

Ulga na powrót.

Interpretacja indywidualna– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 21 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 października 2024 r. (wpływ 6 października 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od lipca 2023 r. korzysta Pan z ulgi podatkowej odnośnie powrotu do kraju w 2022 roku. Według pracownika urzędu podatkowego, ulga ta Panu nie przysługuje, bo nie może Pan przedstawić dowodu, że w dniach od 18 grudnia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. przebywał Pan na terenie Niemiec, a nie Polski.

Pana wniosek dotyczy rozliczenia za rok 2023, w którym suma Pana przychodów objętych pytaniem nie przekroczy kwoty 85 528 zł. Wniosek dotyczy przychodów osiągniętych przez Pana ze stosunku pracy.

Posiada Pan obywatelstwo polskie i niemieckie.

W żadnym z lat podatkowych: 2019, 2020 lub 2021 nie przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.

W latach 2019-2021 miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Republice Federalnej Niemic – zgodnie z prawem tego państwa.

W okresie od stycznia 2022 r. do momentu przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce – zgodnie z prawem tego państwa.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Posiada Pan dowody dokumentujące Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w poprzednim państwie Pana zamieszkania w opisanym okresie – dokument zameldowania, jak i rozliczenia podatkowe za lata pobytu w Niemczech.

Po przeprowadzce do Polski miał Pan bliższe relacje rodzinne w Polsce oraz z Polską czuł Pan bliższą więź. W żadnym państwie nie wykazywał Pan większej aktywności społecznej, politycznej, kulturalnej, gospodarczej itp.

Po przeprowadzce do Polski, w Polsce: realizował Pan swoje zainteresowania, hobby, wypoczynek itp., miał Pan większe zobowiązania handlowe i gospodarcze z tytułu kredytów kredytowych, korzystał Pan ze służby zdrowia, pomocy społecznej itp., miał Pan zarejestrowany telefon, samochód i korzystał z samochodu.

Nie korzystał Pan z ulgi na powrót za rok 2022.

Pytanie

Dlaczego nie przysługuje Panu ulga, jeśli podjął Pan pracę w Polsce 14 stycznia 2022 r. i wrócił Pan do kraju na początku stycznia 2022 roku?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, przebywał Pan w Niemczech ponad 10 lat i w roku 2022 wrócił do Polski. Do 14 grudnia 2021 r. pobierał Pan zasiłek dla bezrobotnych w Niemczech, jak i również wymeldował się Pan z Niemiec 17 grudnia 2021 r. Ma Pan na to dokumenty, które zostały też przesłane do urzędu podatkowego.

W styczniu wrócił Pan do Polski i podjął pracę w (...) 14 stycznia 2022 r., na co również ma Pan dokument (umowa o pracę), którą również przedstawił Pan urzędowi skarbowemu. Pierwsze Pana zameldowanie tymczasowe w Polsce jest od 15 marca 2022 roku.

Jako że nie pracował Pan i nie mieszkał w okresie od 17 grudnia 2021 r. do 1 stycznia 2022 r. w Polsce i oficjalnie zaczął Pan żyć w Polsce od 1 stycznia, a pracować od 14 stycznia 2022 r., uważa Pan, że ulga Panu przysługuje.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

W konsekwencji, zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia po dniu 31 grudnia 2021 r. miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Zatem, ww. ulga, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 przedmiotowej ustawy polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy – tak jak Pan – przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po 31 grudnia 2021 r.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z analizy sprawy wynika, że do Polski powrócił Pan i przeniósł miejsce zamieszkania na początku stycznia 2022 r., w wyniku czego podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został więc spełniony.

W żadnym z lat podatkowych: 2019, 2020 lub 2021 nie przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. W latach 2019-2021 miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Republice Federalnej Niemic – zgodnie z prawem tego państwa.

Z analizy wniosku wynika zatem również, że w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022, w którym przeprowadził się Pan na stałe do Polski, nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski, bowiem w okresie tym – do przeprowadzki na początku stycznia 2022 r. do Polski, mieszkał Pan w Niemczech. Zatem, zrealizował Pan także wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy. Spełnił Pan również warunek określony w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b) ww. ustawy, ponieważ Pana powrót do Polski nastąpił już na początku stycznia 2022 r. Co równie istotne – posiadając obywatelstwo polskie i niemieckie – spełnił Pan również wymóg z art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia wynika, że posiada Pan dowody dokumentujące Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w poprzednim państwie Pana zamieszkania w opisanym okresie – dokument zameldowania, jak i rozliczenia podatkowe za lata pobytu w Niemczech. Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, nie korzystał Pan uprzednio z rzeczonej ulgi, zatem spełnił Pan również obwarowanie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cytowanej ustawy podatkowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzam, że na gruncie opisanego zdarzenia przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w limitowanej wysokości.

Zatem, w warunkach opisanego stanu faktycznego ma Pan prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na zasadach wynikających z tego przepisu, czyli w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku 2022, albo od początku roku 2023 – w limitowanej tym przepisem wysokości, nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Tym samym – zgodnie z Pana wolą – może Pan zatem skorzystać z ww. zwolnienia m.in. w odniesieniu do interesującego Pana roku 2023.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).