Interpretacja indywidualna z dnia 22 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.620.2024.4.AK

Możliwość opodatkowania przychodów z najmu garażu ryczałtem w wysokości 8,5%.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest :

• nieprawidłowe- w części dotyczącej uwzględnienia przychodów z najmu w zeznaniu podatkowym PIT -36,
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2024 roku wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodów z najmu garażu.

Treść wniosku jest następująca

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, posiadającą we współwłasności małżeńskiej (złożone oświadczenie o rozliczaniu w całości przez Panią najmu) garaż wyodrębniony, który znajduje się w ciągu murowanych garaży wolnostojących usytuowanych wzdłuż drogi. Na podstawie wypisu z rejestru gruntów znajduje się on na działce ewidencyjnej oznaczonej jako: inne tereny zabudowane i jest budynkiem niestanowiącym odrębnego od gruntu przedmiotu własności. Według tego wypisu garaż jest lokalem wyodrębnionymi oznaczonym jako: budynek łączności i transportu (102). Garaż ten będzie wynajmowany osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą do celów prowadzenia tej działalności (m. in. przechowywanie rzeczy i sprzętu, garażowanie pojazdu) a czas dłuższy (nieokreślony) za kwotę czynszu wynoszącą 550zł/m-c. Z tytułu tego najmu może być wystawiany rachunek uproszczony na życzenie Najemcy, ale nie będzie wystawiana faktura VAT. Wynajmować Pani będzie jeden garaż, a tym najmem będzie Pani zajmować się osobiście (nie będzie Pani prowadzić działalności związanej z najmem nieruchomości, nie zleci Pani innemu podmiotowi zarządzania czy też rozliczania najmu garażu).

Pytania

1. Czy opisany sposób i podmiot najmu może Pani zaklasyfikować do najmu prywatnego i opodatkować wyłącznie ryczałtem w wysokości 8,5% zgodnie z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 6 i 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym w związku z nieprzekroczeniem kwoty 100 tys. zł?

2. Czy opisany sposób i podmiot najmu kwalifikuje się do zwolnień z VAT-u i w związku z tym nie musi Pani odprowadzać podatku od towaru i usług, ani dokonywać rejestracji siebie jako podatnika VAT zgodnie z art. 5 i 113 ustawy o podatkach od towarów i usług?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Odnośnie pytania nr 2, w zakresie podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że wynajem garażu można zaklasyfikować do najmu prywatnego, ponieważ jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności, samodzielnie rozliczającą i prowadzącą ten najem. W takim też przypadku formą opodatkowania od tego rodzaju przychodu jest ryczałt, który w związku z nieprzekroczeniem kwoty 100 tys. zł w ciągu roku powinien mieć stawkę 8,5%. Powinna być to jedyna forma opodatkowania kończąca się złożeniem przez Panią PIT-28, a następnie uwzględniona w rozliczeniu podatkowym PIT-36, który składa Pani  wspólnie z małżonkiem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest:

• nieprawidłowe- w części dotyczącej uwzględnienia przychodów z najmu w zeznaniu podatkowym PIT -36,
• prawidłowe-w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 6 tego przepisu:

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zgodnie z którym:

Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej.

W tym miejscu wskazać należy na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21, w której wskazano:

Zatem przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Zasadą jest bowiem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - kwalifikuje je do przychodów z działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że zamierza Pani wynająć garaż, który posiada Pani we współwłasności małżeńskiej podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą do celów prowadzenia tej działalności (m. in. przechowywanie rzeczy i sprzętu, garażowanie pojazdu) a czas dłuższy (nieokreślony) za kwotę czynszu wynoszącą 550zł/m-c. z tytułu tego najmu może być wystawiany rachunek uproszczony na życzenie Najemcy, ale nie będzie wystawiana faktura VAT. Najmem będzie Pani zajmować się osobiście (nie będzie Pani prowadzić działalności związanej z najem nieruchomości, nie zleci Pani innemu podmiotowi zarządzania czy też rozliczania najmu garażu).

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym najem garażu będzie stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 1 pkt 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.; dalej: „ustawa o ryczałcie”):

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o ryczałcie:

Stosownie do art. 3 ustawy o ryczałcie:

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o ryczałcie:

Z powyższych przepisów wynika, że przychody uzyskiwane przez podatników z tytułu wynajmu składników majątku, które należą do ich majątku prywatnego i nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą - podatnicy są zobowiązani opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Jak stanowi art. 21 ust. 2 cyt. ustawy:

Mając na uwadze zaprezentowane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzam, że skoro nie prowadzi Pani działalności gospodarczej w zakresie wynajmu, to uzyskiwane przez Panią przychody z najmu garażu należy zaliczyć do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, uzyskiwane przychody z najmu garażu podlegać będą opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, według stawki określonej w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj. 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł, natomiast od nadwyżki przychodów ponad kwotę 100 000 zł - 12,5% przychodów, niezależnie kto będzie podmiotem najmu. Przychody z tytułu najmu garażu winna Pani rozliczyć i wykazać tylko w zeznaniu podatkowym PIT-28.

Zatem, Pani stanowisko uznano za nieprawidłowe w części dotyczącej uwzględnienia przychodów z najmu w zeznaniu podatkowym PIT -36, natomiast prawidłowe w pozostałym zakresie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).