Interpretacja indywidualna z dnia 22 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.560.2024.2.AMA

Brak uznania Wnioskodawczyni za podatnika z tytułu sprzedaży dwóch niezabudowanych działek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 20 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Pani za podatnika z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek nr 1 i 2. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 października 2024 r. (data wpływu 15 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem A.J. są właścicielami działki rolnej nr 3 o powierzchni 1,44 ha w (…), gmina (…), nr księgi wieczystej (…).

Działka ta została zakupiona w 2013 r. do majątku wspólnego małżeńskiego ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego.

Działka rolna jest w trakcie podziału geodezyjnego i administracyjnego na dwanaście działek i drogę wewnętrzną, z których właściciele chcieliby w przyszłości sprzedać dwie wydzielone działki w celu spłaty zaciągniętego kredytu, pozostałe zaś dziesięć działek pozostawić do własnego użytku.

Na podział całej działki właścicielka wraz z mężem zdecydowała się ze względu na niższe koszty kompleksowego podziału geodezyjnego i korzystniejsze stawki opłaty adiacenckiej (która ma w przyszłym roku znacząco wzrosnąć), jednakże nie zamierza sprzedawać w przyszłości pozostałych działek.

Nadmienić należy, że Wnioskodawczyni oraz Jej małżonek prowadzą działalność gospodarczą, żadne z nich nie zajmuje się jednak obrotem nieruchomościami, oboje jako główną działalność wskazali sprzedaż detaliczną żywności prowadzoną na straganach i targowiskach.

Być może, istotny jest również fakt, że Pani K.J. zawarła 5 umów dzierżawy/najmu gruntu dotyczące wybranych fragmentów przedmiotowej działki. Dochód z tych umów jest zgłaszany co roku do Urzędu Skarbowego i jest od niego odprowadzany podatek, przy czym Pani K.J. zawarła te umowy jako osoba prywatna w celu zapewnienia koszenia trawy czy uprawy tej ziemi rolnej, a dzierżawcy/najemcy nie mogą stawiać tam żadnych obiektów trwale związanych z gruntem.

Przedmiotowa nieruchomość nie jest ogrodzona, nie ma doprowadzonej wody ani gazu, jest jedynie pociągnięta linia energetyczna. Na nieruchomości stoją również dwa niewykończone domki o powierzchni 35 m² - postawione przez właścicieli do użytku własnego.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Numery ewidencyjne dwóch działek przeznaczonych do sprzedaży to 1 i 2.

Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Wnioskodawczyni nie jest w tej chwili rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Nabycie działki nr 3 nie było udokumentowane fakturą VAT.

Teren działek przeznaczonych do sprzedaży od chwili nabycia do momentu planowanej sprzedaży służył wyłącznie osobistym potrzebom Wnioskodawczyni, tzn. był terenem rekreacyjnym. Powyższe działki (te przeznaczone do sprzedaży) nigdy nie były udostępniane na podstawie umowy najmu czy dzierżawy. Powyższe działki były wykorzystywane w całym okresie ich posiadania wyłącznie na cele prywatne.

O pozwolenie na linię energetyczną wystąpiła Wnioskodawczyni z mężem. Linia energetyczna nie przebiega przez teren działek przeznaczonych na sprzedaż, dochodzi tylko do granicy działki 3.

Do momentu sprzedaży działek, nie były i nie będą podejmowane żadne czynności podnoszące wartość gruntu. Przed sprzedażą, nie były i nie będą podejmowane żadne działania marketingowe, oprócz ogłoszenia internetowego. Nie była i nie będzie podpisywana umowa przedwstępna sprzedaży. Nie było i nie będzie udzielane pełnomocnictwo przyszłemu nabywcy.

Dla działek przeznaczonych na sprzedaż i dla wszystkich pozostałych jest wydany w 2008 r. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony z inicjatywy rady gminy (…), tereny te mają w nim przeznaczenie (…) „teren usług turystycznych”. Nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy dla tych działek.

Na działkach przeznaczonych do sprzedaży nie znajdują się żadne obiekty budowlane.

Wnioskodawczyni sprzedawała wcześniej, tj. w 2016 r., wraz z mężem, działkę rolną nad jeziorem, niezabudowaną, którą nabyli w 1999 r. w celach rekreacyjnych i tak była ona użytkowana aż do momentu sprzedaży, pieniądze ze sprzedaży małżonkowie przeznaczyli na spłatę części rat kredytu, za który kupili działkę nr 4. Z tytułu tej sprzedaży, Wnioskodawczyni nie była zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT.

Pytania

1)Czy z tytułu sprzedaży dwóch wydzielonych działek rolnych Wnioskodawczyni stanie się podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT?

2)Gdyby Wnioskodawczyni została uznana za takiego podatnika, to czy wydzielone działki będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

1)Zdaniem Wnioskodawczyni, przyszła sprzedaż dwóch wydzielonych działek rolnych należeć będzie do sfery czynności prywatnych, związanych z wykonywaniem prawa własności, a nie do czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, zatem nie stanie się Ona podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT?

2)Nawet jeśli Wnioskodawczyni zostałaby uznana za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, to sprzedaż dwóch wydzielonych działek powinna być zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ponieważ są to tereny niezabudowane, inne niż tereny budowlane (ziemia rolna).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, a które dotyczy pytania nr 1 wniosku, jest prawidłowe.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku, w związku z rozstrzygnięciem w zakresie pytania nr 1 wniosku.

Bezzasadnym stało się rozpatrzenie kwestii wskazanej w pytaniu nr 2 wniosku, ponieważ oczekiwała Pani na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania Pani w analizowanym zdarzeniu przyszłym za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie zarówno gruntu jak też udziału w prawie własności gruntu, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie więc, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Pani wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności kwestii czy z tytułu sprzedaży dwóch działek nr 1 i 2, znajdujących się we wspólności majątkowej małżeńskiej, wydzielonych z działki nr 3, stanie się Pani podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącym działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej żywności prowadzonej na straganach i targowiskach. Nie zajmuje się Pani obrotem nieruchomościami. Nie jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Działkę rolną nr 3 zakupiła Pani wraz z mężem w 2013 r. do majątku wspólnego małżeńskiego ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego. Nabycie tej działki nie było udokumentowane fakturą.

Działka ta jest w trakcie podziału geodezyjnego i administracyjnego na dwanaście działek i drogę wewnętrzną, z których chciałaby Pani w przyszłości sprzedać dwie wydzielone działki w celu spłaty zaciągniętego kredytu, pozostałe zaś dziesięć działek pozostawić do własnego użytku. Na kompleksowy podział całej działki zdecydowała się Pani m.in. ze względu na niższy koszt, jednakże nie zamierza Pani sprzedawać w przyszłości pozostałych działek.

Nieruchomość nie jest ogrodzona, nie ma doprowadzonej wody ani gazu, jest jedynie pociągnięta linia energetyczna. O pozwolenie na linię energetyczną wystąpiła Pani wraz z mężem. Linia energetyczna nie przebiega przez teren działek przeznaczonych na sprzedaż, dochodzi tylko do granicy działki 3.

Działki nr 1 i 2 nigdy nie były udostępniane na podstawie umowy najmu czy dzierżawy. Były one wykorzystywane w całym okresie ich posiadania wyłącznie na cele prywatne, tj. na cele rekreacyjne.

Do momentu sprzedaży ww. działek, nie były i nie będą podejmowane żadne czynności podnoszące wartość gruntu. Przed planowaną sprzedażą nie były i nie będą podejmowane żadne działania marketingowe oprócz ogłoszenia internetowego. Nie była i nie będzie także podpisywana umowa przedwstępna sprzedaży. Ponadto, nie było i nie będzie udzielane pełnomocnictwo przyszłemu nabywcy. Nie będzie również wydana decyzja o warunkach zabudowy dla tych działek. Teren ten objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym z inicjatywy rady gminy.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Należy więc ustalić, czy w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek niezabudowanych nr 1 i 2, znajdujących się we wspólności małżeńskiej, w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży podjęła lub podejmie Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala Pani zaangażowania w odniesieniu do przygotowania omawianej sprzedaży, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie sprzedaży działek nr 1 i 2, znajdujących się we wspólności majątkowej małżeńskiej, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Panią ww. nieruchomości, będących we wspólności małżeńskiej, wypełni przesłanki działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku nie podjęła Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Podjęte przez Panią działania należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, sprzedając działki nr 1 i 2, znajdujące się we wspólności majątkowej małżeńskiej, będzie Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Panią cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, a opisaną dostawę cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, ww. sprzedaż nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług.

Pani stanowisko w zakresie braku statusu podatnika dla opisanej dostawy (pytanie nr 1 wniosku) uznaję za prawidłowe.

W związku z tym, że z tytułu ww. czynności nie będzie Pani działała jako podatnik, to rozpatrywanie kwestii zastosowania zwolnienia do omawianej sprzedaży dwóch niezabudowanych działek, zawartej w pytaniu nr 2 wniosku, jest bezpodstawne.

Dodatkowe informacje

Interpretacja ta wywołuje skutki podatkowe jedynie dla Pani, nie ma natomiast zastosowania do Pani męża.

Tytułem wydania tego rozstrzygnięcia w zakresie przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług wykorzystana zostanie opłata w wysokości 40 zł. Tytułem opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej dokonała Pani wpłaty kwoty 120 zł. Zatem, kwota 80 zł stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według Pani dyspozycji tj. zwrot na rachunek bieżący, wskazany we wniosku.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).