Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.548.2024.1.DW
Czy Spółka korzystając z ulgi na innowacyjnych pracowników może w pierwszej kolejności rozliczyć koszty kwalifikowane wygenerowane chronologicznie najwcześniej
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek, z 16 września 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka dokonując odliczenia na podstawie art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT może w pierwszej kolejności rozliczyć koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
(…) (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność związaną z (…). Spółka oferuje swoje usługi w zakresie: (…).
Spółka realizuje i będzie realizować w przyszłości działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT (dalej: „Działalność B+R”, „działalność badawczo-rozwojowa”), z tytułu której ponosi koszty kwalifikowane wymienione w art. 18d ust. 2 pkt 1-1a Ustawy o CIT (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.). Na tej podstawie Spółka skorzystała za rok podatkowy 2023, jak również zamierza skorzystać za inne lata podatkowe, z ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d-e Ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”). Przy czym Spółka stwierdza, że kwota kosztów kwalifikowanych do odliczenia w ramach ulgi B+R nie zostanie w całości skonsumowana w danym roku podatkowym ze względu na wysokość osiągniętego dochodu. Taką możliwość Spółka przewiduje również w odniesieniu do kolejnych lat podatkowych.
W celu realizacji Działalności B+R, Spółka zatrudnia i będzie zatrudniać w przyszłości specjalistów na podstawie umów o pracę, umów o dzieło oraz umów zlecenia (dalej: „Specjaliści B+R”). W związku z tym Spółka odprowadzała, odprowadza i będzie odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dla tych osób zgodnie z art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm., dalej: „Ustawa o PIT”) i w konsekwencji zobowiązana była, jest i będzie do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku, wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT, na zasadach wynikających z przepisów Ustawy o PIT (dalej: „zaliczki PIT”). W tym zakresie Spółka składa i będzie składać roczną deklarację PIT-4R.
Spółka złożyła zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT (dalej: „zeznanie”). Za rok podatkowy 2023 (trwający od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r.) złożenie zeznania nastąpiło w dniu 2 kwietnia 2024 r. i w tym przypadku Spółka nie wypełniła w zeznaniu załącznika CIT/BR. Następnie, Spółka złożyła w lipcu 2024 r. korektę zeznania , w której uwzględniła odliczenie z tytułu Ulgi B+R. Suma kosztów kwalifikowanych przewyższyła kwotę uzyskanego dochodu. Spółka przewiduje, że analogiczna sytuacja może wystąpić w odniesieniu do kolejnych lat podatkowych. Spółka będzie zatem dysponować wysokością kosztów kwalifikowanych do Ulgi B+R pozostających do odliczenia w latach kolejnych, zgodnie z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT (dalej: „Aktywo B+R”).
Spółka w aktualnym roku oraz w latach kolejnych zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18db ustawy o CIT (dalej: „Ulga na Innowacyjnych Pracowników”, „ulga IP”) pomniejszając kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek PIT, tj. zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w art. 18db ust. 2 ustawy o CIT o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej Spółkę w danym roku podatkowym.
Spółka wskazuje ponadto, iż:
1. spełnia oraz będzie spełniać wszystkie warunki do korzystania z Ulgi B+R wskazane w art. 18d-e Ustawy o CIT i dokonuje (oraz zamierza dokonać w przyszłości) odliczenia tej ulgi spełniając wszystkie ustawowe wymogi związane z rozliczeniem przedmiotowego mechanizmu;
2. spełni(a) warunki określone w art. 18db Ustawy o CIT do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, z zastrzeżeniem kwestii będących przedmiotem niniejszego wniosku;
3. zaliczki PIT pobrane od dochodu (przychodu) osób fizycznych będących Specjalistami B+R pochodzą z tytułu:
a. stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;
b. wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;
c. praw autorskich (jeśli dotyczy);
4. przez osoby fizyczne rozumie osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:
a. pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% (w rozumieniu przepisów prawa pracy); lub
b. przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%;
5. nie jest i nie zamierza być zakładem pracy chronionej, zatrudniającym osoby niepełnosprawne;
6. nie utraciła statusu zakładu pracy chronionej w okresie ostatnich 5 lat;
7. nie przysługuje jej zwrot podatkowy z tytułu poniesienia straty lub osiągnięcia dochodu niższego niż kwota przysługującego jej odliczenia w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej;
8. Spółka nie uzyskuje oraz nie planuje uzyskiwać przychodów z zysków kapitałowych, a w razie ich potencjalnego uzyskania nie zamierza korzystać z odliczenia w ramach tzw. Ulgi na Innowacyjnych Pracowników (która została określona w art. 18db Ustawy o CIT) w stosunku do tych przychodów.
Wniosek ma na celu potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy wskazanego w zaprezentowanych pytaniach odnoszących się do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2022 r.
Pytanie
Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka dokonując odliczenia na podstawie art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT może w pierwszej kolejności rozliczyć koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka dokonując odliczenia na podstawie art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT może w pierwszej kolejności rozliczyć koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).
Przepisy odnośnie Ulgi na Innowacyjnych Pracowników
Zgodnie z art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (dalej: „koszty kwalifikowane”). Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.
Zgodnie z art. 18d ust. 8 i 9 Ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT. Przepisu art. 18d ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da Ustawy o CIT.
Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw wprowadzono do Ustawy o CIT art. 18db, zgodnie z którym podatnicy posiadający nierozliczoną w roku poprzednim Ulgę B+R mogą odliczyć zaliczki PIT Specjalistów B+R, z tytułu:
- stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy,
- wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło,
- praw autorskich.
Zgodnie z art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT, podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.
Art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT stanowi, że osobami fizycznymi, od których zaliczek PIT można dokonać ww. odliczenia są osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:
- pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50%; lub
- przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.
Stosownie do art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT, przedmiotowe pomniejszenie kwot wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.
Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.
Stanowisko Wnioskodawcy
W świetle treści art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, w sytuacji gdy kwota przysługującego podatnikowi odliczenia przewyższa wielkość dochodu podatnika, odliczenia dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.
Zgodnie z powyższym, Aktywo B+R może być wykorzystywane przez podatnika w ciągu sześciu kolejnych lat podatkowych po roku, w którym podatnik miał prawo do odliczenia. Oznacza to, że przez kolejne sześć lat podatkowych podatnik prowadzący działalność B+R dysponuje niewykorzystanym Aktywem B+R. Co roku może korzystać z pełnej puli Aktywa B+R, obejmującej zarówno niewykorzystane, wcześniej poniesione koszty, jak i nowe koszty powstałe w kolejnych latach.
Przepisy Ustawy o CIT nie regulują kwestii kolejności dokonywania odliczeń kosztów kwalifikowanych, które nie zostały odliczone w roku ich poniesienia z uwagi na wystąpienie straty albo nieosiągnięcie przez podatnika dochodów w wystarczającej wysokości. Zatem, ustawodawca pozostawił podatnikowi dowolność w powyższej kwestii, z zachowaniem warunku, że odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.
Zdaniem Wnioskodawcy, należy zatem przyjąć, że jeżeli w danym roku podatkowym podatnikowi przysługuje na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT prawo do odliczenia w ramach Ulgi B+R kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w różnych latach podatkowych, to może on zdecydować w jakiej kolejności - w odniesieniu do wydatków z którego roku - dokona odliczeń.
Prawidłowość takiego stanowiska potwierdzają przedstawiciele doktryny prawa podatkowego: „Przepisy art. 18d PDOPrU nie zawierają przy tym żadnych ograniczeń ani nakazów, które regulowałyby sposób, w jaki podatnik powinien dokonywać odliczeń w 6 kolejnych latach podatkowych następujących po roku, w którym nabył on prawo do skorzystania z ulgi B+R, ale nie mógł z niego skorzystać (w całości). Wobec braku odpowiedniej regulacji należy uznać, że podatnik dysponuje w tym zakresie swobodą - może on rozliczyć kwotę pozostałą do odliczenia w 6 kolejnych latach podatkowych proporcjonalnie, nierównomiernie albo w wybranej przez siebie wielkości i roku (np. w drugim i trzecim). Musi jednak przy tym pamiętać, że nieskorzystanie z prawa do odliczenia w ciągu 6 kolejnych lat podatkowych następujących po roku, w którym prawo to nabył, będzie oznaczało jego utratę” („Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz” pod red. K. Gila, A. Oborskiej, A. Wacławczyka i A. Walter, Warszawa 2019).
Podobne zasady dotyczą odliczania strat podatkowych na podstawie art. 7 ust. 5 pkt 1 Ustawy o CIT. Przepisy te określają jedynie maksymalną kwotę straty z danego źródła przychodu, którą można odliczyć od dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym, oraz w okres, w którym możliwe jest odliczenie. Żaden przepis nie określa jednak, jaką kolejność odliczania straty należy zastosować, gdy podatnik posiada prawo do pomniejszenia dochodu o starty z różnych lat podatkowych. W takiej sytuacji podatnik jest zobligowany do odliczania strat w odpowiednich proporcjach lub wysokościach, bez wskazywania jednoznacznej kolejności - od najwcześniejszych do najpóźniejszych, lub odwrotnie (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 września 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.329.2018.1.AM).
Prawidłowość stosowania metody FIFO potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w przypadku kosztów finansowania dłużnego, które zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 15c ust. 1 Ustawy o CIT, a które to podlegają zaliczeniu do takich kosztów w ciągu następnych pięciu lat podatkowych w oparciu o ust. 18 tego artykułu (interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.39.2020.2.PB).
Powyższe odnieść należy również do podatników korzystających z ulgi na innowacyjnych pracowników, na podstawie art. 18db Ustawy o CIT. By możliwe było skorzystanie z tej instytucji, muszą zostać spełnione warunki uniemożliwiające podatnikowi skorzystanie z Ulgi B+R w pełnym zakresie (tj. w odniesieniu do całej kwoty kosztów kwalifikowanych osiągniętych w danym roku podatkowym), a więc musi zostać wygenerowane Aktywo B+R możliwe do wykorzystania w przyszłości - w przewidzianym przez ustawodawcę terminie. Ulga IP stanowi więc niejako szczególną formę Ulgi B+R, co prowadzi do konkluzji, że wskazana w treści pytania Spółki metoda dokonywania odliczeń - począwszy od Aktywa B+R wygenerowanego najwcześniej (na zasadzie FIFO, first in, first out, „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”) - pozostaje zgodna z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT. Przedstawiona metoda pozwala w praktyce podatnikowi skorzystać z możliwości dokonania odliczenia w ramach Ulgi B+R w sytuacji, gdy w roku poniesienia kosztów na Działalność B+R nie osiągnął dochodu w odpowiedniej wysokości.
Przyjęcie odmiennego podejścia, np. zgodnie z którym w pierwszej kolejności należałoby dokonywać odliczenia w odniesieniu do Aktywa B+R wygenerowanego najpóźniej, mogłoby całkowicie uniemożliwić zastosowanie art. 18d ust. 8 zd. 2 Ustawy o CIT. Taka sytuacja miałby miejsce w przypadku ponoszenia takich wydatków regularnie, w kolejnych latach podatkowych, przy jednoczesnym braku osiągania dochodów w wysokości pozwalającej na dokonywanie odliczenia w ramach Ulgi B+R na bieżąco, w latach ponoszenia kosztów. Trudno uzasadnić takie praktyczne ograniczenie stosowania Ulgi B+R, jako instrumentu mającego zachęcać przedsiębiorców do inwestowania w prace nad innowacyjnymi i nowatorskimi rozwiązaniami, w sytuacji, gdy koszty kwalifikujące się do odliczenia w ramach tej ulgi są ponoszone regularnie i to w wysokości nie pozwalającej na dokonywanie odliczeń na bieżąco.
Prawidłowość stanowiska Spółki została potwierdzona we wcześniejszych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.801.2022.1.JKU;
- interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.23.2023.2.MR;
- interpretacja indywidualna z dnia 8 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.661.2023.1.JKU.
Spółka dokonując odliczenia na podstawie art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT może w pierwszej kolejności rozliczyć koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),
podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.
W myśl art. 18d ust. 8 ustawy o CIT,
odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 updop.
Zgodnie z art. 18d ust. 9 ustawy o CIT,
Przepisu ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da ustawy o CIT.
Regulacje dotyczącą tzw. „ulgi na innowacyjnych pracowników” zawiera art. 18db, który w ust. 1 stanowi, że
podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.
W myśl art. 18db ust. 2 ustawy o CIT,
przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:
1. stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;
2. wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;
3. praw autorskich.
Zgodnie z art. 18dbust. 3 ustawy o CIT,
przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:
1. pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub
2. przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.
Stosownie do treściart. 18db ust. 4 ustawy o CIT,
uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.
W myśl art. 18db ust. 5 ustawy o CIT,
przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:
1. zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.
Mając na uwadze powyższe przepisy prawa, wskazać należy, że w przypadku gdy podatnik poniósł stratę ze swojej działalności albo osiągnął dochód niższy niż przysługujące odliczenie z tytułu ulgi badawczo-rozwojowej, ma prawo przenieść na kolejne 6 lat koszty kwalifikowane w celu ich późniejszego uwzględnienia w zeznaniu rocznym, obniżając tym podstawę opodatkowania.
Zauważyć należy, że przepisy ustawy o CIT nie regulują kwestii kolejności dokonywania odliczeń kosztów kwalifikowanych, które nie zostały odliczone w roku ich poniesienia z uwagi na wystąpienie straty albo nieosiągnięcie przez podatnika dochodów w wystarczającej wysokości.
Ustawodawca pozostawił podatnikowi dowolność w powyższej kwestii, z zachowaniem warunku, że odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Zasadnym zatem jest przyjęcie, że jeżeli w danym roku podatkowym podatnikowi przysługuje na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, prawo do odliczeń kosztów kwalifikowalnych poniesionych zarówno w danym roku jak i latach poprzednich to może on podjąć decyzję o kolejności dokonywania tych odliczeń, przy spełnieniu wymagań, o których mowa w tym przepisie, w szczególności 6-letniego limitu czasowego.
W rezultacie zgodzić się z Państwem należy, że wskazana w treści pytania Spółki metoda dokonywania odliczeń - począwszy od Aktywa B+R wygenerowanego najwcześniej (na zasadzie FIFO, first in, first out, „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”) - pozostaje zgodna z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT. Spółka dokonując odliczenia na podstawie art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT może w pierwszej kolejności rozliczyć koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).
Państwo stanowisko jest więc prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku.
Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),
albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right